Gekeken naar de vier voorbeelden in de inleiding, neigt Harvestella veel meer naar Stardew Valley en Rune Factory, dan de oude en nieuwe Harvest Moons. Dit is geen farming sim pur sang, waarin jouw grootste zorg het inplannen van jouw tijd en energie is, maar een farming sim met JRPG-elementen. Of misschien is het meer een JRPG met farming sim-elementen?
Bijkarakter in jouw eigen verhaal
Gekeken naar het verhaal lijkt het meer het tweede dan het eerste. Ein, het karakter wat jij bestuurt, heeft geheugenverlies en heeft geen idee waar die is en waarom die daar uithangt. Dat is natuurlijk een ontzettend groot cliché, echter wel een die, eens goed benut, prima een verhaal kan dragen. Maar in Harvestella ben jij misschien wel de speler, maar zeker niet de hoofdrolspeler. Het subplot, hetgeen gaat over een meisje uit de toekomst dat terug wil keren naar haar eigen tijd, wordt veel meer naar de voorgrond geschoven en is in alle eerlijkheid ook veel interessanter. Een bijzondere keuze.
Naast deze twee persoonlijke verhalen, is er ook een overkoepelend probleem van het soort dat we in één adem noemen met Square Enix. Een gebeurtenis genaamd Quietus dreigt de wereld in gevaar te brengen op het moment dat de seizoenen wisselen en daarom is het aan jou om dit te voorkomen. Dit doe je door de Seaslights te vinden, vier kristallen (want het zijn altijd kristallen) die zijn verbonden aan de vier seizoenen en bijbehorende elementen. Het is verder verwijderd van originaliteit dan Tokio is ten opzichte van ons kantoor in Brugge, maar het is functioneel genoeg om je gaande te houden. Daarnaast zorgen zowel de story quests als sidecontent voor veranderingen in jouw interpersoonlijke relaties, hetgeen vaak als belangrijk wordt ervaren door zij die farming sims spelen.
De boer op of de kerker in?
Of deze spelers aan hun trekken gaan komen met Harvestella, vind ik persoonlijk nogal twijfelachtig. Boeren in de game is erg basaal. Je verbouwt gewassen, verzamelt dingen in de natuur, gaat vissen, hokt dieren en verkoopt of verfijnt de grondstoffen die je dit oplevert. Met het geld en het voedsel dat dit je oplevert, kun je jezelf voorbereiden op jouw wereldreddende avontuur, al kan jouw creaties oppeuzelen op specifieke locaties op bepaalde story beats triggeren. Al met al is het boeren echter meer een vervanging van de traditionele loot drops en gold grind van klassiek JRPG’s dan een aanvullende mechanic die deze uitbreidt.
Wie had gedacht dat dit is omdat de JRPG-invloeden veel sterker aanwezig zijn, heeft het helaas ook mis. Want ook daar heeft het allemaal niet heel veel op de kous. Combat speelt zich in real-time af, waarbij je enkel controle hebt over Ein. Party-leden doen vrolijk hun eigen ding, maar zijn enkel echt nuttig wanneer ze als aas en afleiding dienen. Helemaal omdat ze nooit echt gedowned kunnen worden en na een cooldown weer vrolijk opstaan. Dit is echter ergens maar mooi, want een slim speler zal vermoedelijk door het leven gaan als een ranged fighter buiten specifieke scenario’s om. Je kunt makkelijk tussen klassen wisselen, zelfs tijdens gevechten, maar omdat je niet kunt blokken of ontwijken, is het waanzin om een class aan te meten die dicht op de actie moet zitten. Combineer dit met het feit dat het gebruik van skills ook nog sloom is en dat jij daarbij gewoon geraakt kunt worden en gevechten worden al snel een saaie bedoening.
Gewoon rustig
Die traagheid zit verweven in elk aspect van Harvestella, maar dat is niet per sé iets slechts. Farming sims spelen de meeste op hun dooie gemak en dat lijkt men goed begrepen te hebben. Eindeloos dungeon crawlen is er in dit spel niet bij, daar je een beperkte hoeveelheid tijd en stamina hebt. Je kunt dit koppig negeren, maar dit eindigt met een Ein die van vermoeidheid van diens stokje gaat en wakker wordt met een hoop resources minder. Een slimme speler zal daarom vaak de nodige tijd om en nabij de boerderij doorbrengen om goed voorbereid op pad te kunnen gaan. Daarnaast loont het, hoe tegenstrijdig dit allicht ook klinkt, om dungeons goed te verkennen in deze beperkte tijd. Hier kun je namelijk paden vinden die toekomstige bezoeken een stuk makkelijker maken, al moet je ook daar weer tijd en energie steken in ze activeren. Zo slaag je er op den duur in om binnen met jouw beperkte middelen het eind van een kerker te bereiken.
Dit kun je doen op een Switch of PC, waarbij het grote verschil hem vooral in de framerate zit. Nintendo’s platformen heeft er maar dertig per seconde en dat wil nog wel eens een dipje nemen. Door de aard van de game is dat geen ramp, maar als het puur om draagbaarheid gaat, kan je ook spelen op de Steam Deck overwegen. Op het moment van schrijven is hier, officieel, nog geen support voor. Maar wij hebben het er al vrolijk op gespeeld met 60FPS en nauwelijks stress op de hardware.
Conclusie:
Een farming sim die boeren met combat gecombineerd, is niet bepaald een nieuw concept, maar Harverstella slaagt er niet in om dit naar een hoger niveau te tillen. Beide aspecten van het spel missen diepgang, waardoor het geheel niet echt in het oog spring. Wat tevens niet helpt, is dat het subplot van de game eindeloos veel interessanter is dan de problemen van de hoofdpersoon, hetgeen niet motiveert om door te zetten.