De titel Hatsuyuki Sakura is er een met een nogal dubbele lading. Enerzijds verwijst het naar de twee hoofdrolspelers van dit verhaal, Kawano Hatsuyuki en Tamaki Sakura, en anderzijds verwijst het naar de thematiek van het spel. Hatsuyuki is vertaald de eerste sneeuw van het jaar, terwijl sakura verwijst naar kersenbloesem, iets wat in Japan vaak het begin van de lente aanduidt. Toepasselijk gezien de game zich volledig in de winter afspeelt en dit centraal staat in het plot.
Ieder zijn hobby
Dit plot draait voornamelijk om onze sneeuwman. Hij is een buitenbeetje op school, hetgeen hij te danken heeft aan zijn permanente frons en opvliegende persoonlijkheid. Als we hem leren kennen, ontdekken we dat zijn verblijf op school aan een zijden draadje hangt en dat dit hem niet heeft aangespoord om in de boeken te duiken. In plaats daarvan hangt hij in de late uurtjes op straat, wordt hij stomdronken en raakt hij verwikkeld in gevechten.
Het is op zo’n nacht dat hij oog in oog komt met Sakura, een bijzonder vreemde jonge vrouw die direct enorm op hem gesteld is en al snel niet van zijn zijde wil wijken. Ze komt zelfs naar zijn school, waarbij ze zijn grotendeels geïsoleerde leven compleet op zijn kop zet en hem helpt zowaar iets van een sociaal leven te krijgen met vrienden en liefde.
Who you gonna call?
Het zou je vergeven zijn als je op dit moment in het spel denkt dat Hatsuyuki Sakura de zoveelste visual novel wordt die draait om een prille romance. Er prijken prominent jongedames op diens titelscherm en ook in-game is het duidelijk dat Hatsuyuki ondanks zijn nogal moeilijke persoonlijkheid de nodige aandacht krijgt van het andere (en zelfs hetzelfde) geslacht. Toch speelt er meer. Op de achtergrond zijn geesten een terugkerend thema. Op school gaan geruchten rond over de Ghost Child, die op een belangrijke feestdag de stad met de grond gelijk zal maken. Over vloeken, vermiste scholieren en de ware aard van een stadsdeel dat volledig verlaten is.
In eerste instantie lijkt dit flavour text; iets om deze wereld wat meer kleur te geven. Maar geesten spelen een grote rol in dit verhaal, al wordt de definitie van wat een geest is wel héél erg opgerekt in deze titel, soms tot op het belachelijke af. Met name in wat ik zelf de minor character routes noem, moet je echt spreekwoordelijk de ogen samenknijpen om er iets van te kunnen maken.
Semantics
De reden dat ik ze minor character routes noem, is dezelfde als waarom ik niet mijn gebruikelijke breakdown zal doen van de dames die je kunt verleiden. Waar de meeste visual novels met character routes duidelijk afgebakende verhalen zijn, is de lijn bij Hatsuyuki Sakura een stuk vager. Twee routes zijn weinig meer dan een paar gesprekken, één route speelt zich chronologisch vóór de rest van het spel af, drie routes zijn daadwerkelijk afgebakend en dan is er een ware route met twee verschillende varianten. Vermoedelijk wilde men iets anders doen dan gebruikelijk, hetgeen ik kan waarderen, maar in deze sloeg het voor mij niet aan. De routes hebben duidelijk niet allemaal evenveel liefde gekregen en na zo’n 25 uur alles doorgelopen te hebben, kan ik niet anders dan mezelf afvragen waarom ze de meeste niet geschrapt hebben voor een kinetic novel die het kernverhaal chronologisch vertelt, zodat je niet door routes van beduidend mindere kwaliteit hoeft te ploeteren om bij de kern van het verhaal te komen.
Dit gezegd hebbende, is die kern ook niet geheel vrij van kritiek. Hoewel sterker van de minor character routes, voelde het richting het einde echt alsof men dingen uit hun reet aan het trekken waren. Hiernaast is de hoofdpersoon ontzettend vermoeiend. Het is een soort mannelijke tsundere en wat de game me leerde is dat ik dit archtype nog meer haat bij mannen dan vrouwen. Het gevolg is dat ik bijzonder onvoldaan achterbleef na de laatste credits.
Of je op een andere manier voldaan wordt door Hatsuyuki Sakura, is een stukje smaak. De game heeft een redelijk aantal H-scènes als je de patch installeert, maar ze zijn wel kort van stof en heel tam. En hoewel de art mooi, is die ook heel inconsequent. Het is allicht een gevalletje mierenneuken, maar de grootte van de borsten veranderen bijvoorbeeld bij elke scène, hetgeen nogal storend is als onze hoofdpersoon daar nogal de focus op legt. Het zal de fanatiekste fappers echt niet stoppen, daar ben ik van overtuigd, maar wie puur daarvoor komt, heeft genoeg anders om uit te kiezen als je het mij vraagt.
Conclusie:
Hatsuyuki Sakura heeft een hoop prijzen gewonnen in Japan en ergens snap ik waarom. Het probeert in ieder geval iets anders te doen met een non-traditionele manier van verhaalvertelling, een hoofdpersoon dat in de verste verte niet sympathiek is en een duidelijke voorkeur voor sommige karakters. Persoonlijk vind ik dat echter allemaal minpunten, waardoor ik niet verder kom dan een matige voldoende, enkel gered door de canon routes.