Sinds de release van de 3DS is elk genre wel aanbod gekomen dacht ik zo. Het was pas toen Heroes Of Ruin in mijn schoot geworpen werd dat ik me realiseerde dat er nog een Dungeon Crawler op Nintendo’s nieuwe handheld ontbrak.
In Heroes Of Ruin krijg je de keuze uit vier klassen: The Vindicator, The Gunslinger, The Alchitect en The Savage. Eens je deze gekozen en gecustomized hebt, begint je verhaal. Jij bent een ambitieuze held die onderweg is naar het koninkrijk Nexus. Nexus werd ooit beschermd door Ataraxis, een van de drie mythische Ruinlords. Om onbekende redenen is Ataraxis echter verzonken in een diepe slaap. Nadat de koning de hulp heeft ingeroepen van elke vooraanstaande doctor, wetenschapper, magiër en geestelijke, richt hij zich ten einde raad tot de helden.
Met deze informatie heb je genoeg voorkennis om het verhaal te begrijpen, mocht je dat willen. Heroes Of Ruin is namelijk alles behalve interessant om te volgen. Het is allemaal erg cliché, pover en voorspelbaar, maar dat kun je eigenlijk over de hele game zeggen.
Het zou me namelijk niets verbazen als ze tijdens de ontwikkeling het boek’’ Dungeon Crawlers For Dummes’’ als richtlijn gebruikt hebben. Zo heb je een wereld vol grotten en water, een bos, een ijsvlakte en een magische wereld. Elk van deze werelden zit bezaaid met monsters die na overlijden kilo’s loot achterlaten, welke weer via handelaars en quick sale verkocht kunnen worden. Je karakter kan gaandeweg meer skills leren gebruiken en die kosten mana. Daarom staan er overal potten en kratten vol mana- en levenselixers…gaap.
Nu we hebben besproken wat Heroes Of Ruin hetzelfde doet als 99% van de Dungeon Crawlers, wil ik even bespreken wat het anders doet. Ten eerste is daar natuurlijk het onontkoombare 3D-effect. Deze voegt in Heroes Of Ruin een geinige maar goed misbare laag toe aan de gameplay, tenminste tot de boss fights. In de cutscene vóór de boss fights wordt het 3D-effect dusdanig opgeschroefd dat het regelmatig pijn aan mijn ogen ervan kreeg. Nog erger vind ik echter de hit collision. Regelmatig lijkt het alsof je aanval er finaal naast het doel gaat, en toch wordt er schade aan de vijand berokkend. Aan de andere kant gebeurt het meer dan eens dat je je wapen dwars door de vijand ziet gaan, en dat dit niet gedetecteerd wordt.
Heroes Of Ruin onderscheidt zich eigenlijk pas echt in co-op. Op het beginscherm kun je kiezen voor lokaal of online, welke beiden gepaard gaan met de nodige foutmeldingen. Jammer, want over de co-op is tenminste wel goed nagedacht. Het aantal vijanden wordt aangepast aan de speler, en de loot wordt eerlijk over de spelers verdeeld. Dit gebeurt compleet automatisch doordat de loot slechts op het scherm van een speler zichtbaar is. Dit maakt gezamenlijk grinden een stuk gemoedelijker. En heb je niets meer te doen in de singleplayer? Wees dan gerust, want via internet kun je regelmatig extra quests downloaden die per dag of week vernieuwd worden.
Conclusie
Heroes Of Ruin is eigenlijk enkel en alleen de moeite waard voor Dungeon Crawler-fans die geen PC, console, andere handheld, tablet of smartphone bezitten. Voor elke andere gamer zijn er genoeg betere én goedkopere alternatieven voor hun dagelijkse portie loot.