In het rijtje meest illustere helden van de vorige generatie wordt Agent 47 niet vaak genoemd. Wellicht opmerkelijk, aangezien de professionele huurmoordenaar een aardige fanschare heeft opgebouwd in de jaren dat hij virtueel actief was. De kale gabber mag misschien wel gezien worden als de voorganger van Altaïr in Assassin’s Creed. De hamvraag van deze review is echter of de metamorfose van Agent 47 geslaagd is of dat we überhaupt niet van een HD-remake mogen spreken?
De Hitman HD Trilogy van uitgever Square Enix herbergt drie delen van de franchise, namelijk Hitman 2: Silent Assassin, Hitman: Contracts en Hitman: Blood Money. De oplettende lezer is vast en zeker al opgevallen dat het begin van Hitman niet in de collectie is opgenomen. Een opvallende keuze, daar dit vele fans al sinds de aankondiging in het verkeerde keelgat schoot. Namco Bandai maakt eenzelfde soort fout met de release van de Budokai collectie, waarin het tweede deel van de serie ontbrak en dus ook een stuk nostalgie. Een gemiste kans, iets wat uitgerekend een Hitman niet zou mogen overkomen.
Hitman 2: Silent Assassin is het oudste deel van de collectie. Het spel uit 2002 vertelt het verhaal van Agent 47 die gestopt is met het moorden. Hij zoekt zijn rust in een oude pastorij, waar hij met een andere priester de dagen doorbrengt. Dit gaat maar een tijdje goed, aangezien zijn grote vriend de priester plotsklaps door een maffiabaas wordt meegenomen. Om het losgeld voor zijn vrijlating te waarborgen moet hij weer de Hitman gaan uithangen. In 2002 was dit spel grafisch verre van het topje van de ijsberg. De ontwikkelaar weet hier echter niet voor compensatie te zorgen en levert eigenlijk een zeer matige remake af. Het HD-merk is dit spel in ieder geval niet waardig. Je kunt zien dat het grafisch wat is verbeterd. De resolutie van 720p is wel toegepast, maar aan de textures is niets gedaan. Ook qua gameplay is het spel geen steek veranderd. Nu is dat niet verwonderlijk: dit zie je in bijna geen enkele HD-remake.
Hitman: Contracts gaat terug naar de roots van Agent 47; naar zijn ontstaan. Via flashbacks kom je als speler meer te weten over het verleden van huurmoordenaar. Twaalf missies lang moet de hoofdrolspeler weer uiterst stil te werk gaan. Alhoewel, als een compleet gestoorde op je doel afrennen is ook toegestaan. Zet de moeilijkheidsgraad in dat geval vooral niet te hoog. Het spel uit 2004 is iets moeilijker dan Hitman 2. Dit geeft weer wat extra voldoening wanneer je een missie tot een goed einde brengt. De twaalf missies zorgen echter wel voor een korte ervaring, wat ietwat goedkoop overkomt. Grafisch gezien is er wederom weinig gebeurd. Ja, de resolutie is aangepast naar 720p, maar verder is het eigenlijk zoeken naar echte grafische upgrades.
Als klap op de vuurpijl bevat de collectie Hitman: Blood Money. Dit spel uit 2006 wist vele critici voor zich te winnen. Met een uitstekende soundtrack en grotere levels tilde het spel het universum van Hitman naar een hoger niveau. Ook de manieren om een doelwit uit te schakelen namen toe, wat het aantrekkelijk maakte om missies opnieuw te spelen. Dit verlengde de speelduur aanzienlijk wat de game en in dit geval de collectie alleen maar ten goede komt. Hitman: Blood Money is in 2006 nog eens voor de Xbox 360 uitgebracht, wat de game grafisch gezien op straatlengte afstand van de twee andere games binnen de collectie brengt.
Conclusie
Hitman HD Trilogy is al met al een zeer matige collectie. Het HD-merk dat de collectie draagt is het eigenlijk niet waard. Enkel de resolutie is opgeschroefd. Het ontbreken van het eerste deel van de franchise zorgt ervoor dat de nostalgische waarde van de collectie aanzienlijk afneemt. Kwalitatief blijven de games echter wel een voldoende scoren. Mocht je de spellen dus kwijt zijn of niet meer kunnen spelen, dan is deze collectie de oplossing. Anders is het je centjes niet waard.