Hoe ironisch is het dat een game die I Am Alive heet lang geacht werd dood te zijn. Nadat het door Ubisoft met veel bombarie was aangekondigd werd het al snel angstvallig stil rond de titel. Tot recentelijk het weer de kop op stak. De PC-versie werd geschrapt, het project werd verkleind tot een downloadtitel en hij is nu uit!
In I Am Alive is de wereld een puinzooi door een onverklaarde oorzaak waar men naar refereert als ‘’The Event’’. Toen dit gebeurde was hoofdrolspeler Adam net op reis naar de andere kant van Amerika. Na een reis te voet van een ruim een jaar belandt hij eindelijk thuis. Dit is waar je avontuur start.
Op zoek naar zijn vrouw en dochter klimt, springt en vecht Adam zich een weg door de brokstukken als een ware Nathan Drake of Lara Croft. Maar Adam is niet een in even goede conditie als deze twee game-iconen. Daarom moeten spelers snel handelen, want wanneer de stamina van Adam het nulpunt bereikt rest je nog maar vier opties. Je valt te pletter en probeert het opnieuw, je gebruikt een zeldzame haak om een rustpunt te maken, je gebruikt kostbare rantsoenen om je stamina op te peppen of je gebruikt extra moeite om je net dat zetje te geven, maar dit heeft een blijvende impact op je stamina balk tot je nog kostbaardere rantsoenen gebruikt om de schade ongedaan te maken.
De apocalyptische stad is een geen plek voor watjes, want zelfs al weet je weg te klauteren dan zijn er nog genoeg overlevenden die je graag doden om jou of je rantsoenen te verorberen. Je kan pogen te rennen, maar vaak zul je wapentuig moeten gebruiken. Kogels zijn echter nog schaarser dan rantsoenen en je zult zelden meer dan een kogel in je bezit hebben. Een slimme tactiek is daarom een van je vijanden je te laten naderen en hem onverwacht op een kapmes trakteren, waarna je je (lege) geweer gebruik om te dreigen. Sommige tegenstanders geven zich over, andere zul je van een rand moeten trappen terwijl je op sommige die ene blauwe boon zult moeten gebruiken.
Niet elke overlevende is uit op je leven. Zo af en toe kruist je pad met een goedgezinde burger die hulp behoeft. Het is op dit moment dat de game, ondanks de povere grafische presentatie, overtuigt. Zo moest ik op een bepaald punt door de metrotunnels. Op een gegeven moment stuitte ik op een jonge vrouw die mijn smeekte om twee blikken eten. Helaas had ik er maar een. Vol medelijden heb ik nog in de nabije omgeving gezocht naar een tweede blik, maar tevergeefs. Toen ik op een later punt in de game terug keerde naar de metro had ik drie blikken voer. Blij huppelde ik naar de plek waar ik de vrouw gezien had, om haar levenloze lichaam daar aan een touw te zien bungelen. Op dit moment had ik toch wel een brok in mijn keel.
De ontwikkelaar heeft geweldig werk geleverd, de wereld oogt chaotisch, en je proeft de waanzin en waanhoop. Dit met name in het eindfilmpje dat je naar een uur of zes bereikt. Dit maakt de kleine technische foutjes die de game soms heeft meer dan goed. Ubisoft? Wanneer krijgen we het vervolg!
Conclusie
I Am Alive is het wachten meer dan waard geweest, nu maar hopen dat we niet zo lang hoeven te wachten op het vervolg. De apocalyptische wereld sleept je mee en laat je niet gaan voor de eindcredits van het scherm af rollen. Iets wat veel te snel gebeurt.