De Griekse mythologie is een onuitputtelijke bron van inspiratie. Niet alleen voor films en boeken, maar ook zeker voor games. Eén van de bekendste franchises die om de Griekse mythologie draaide, is God of War. Kratos nam het elke game weer op tegen Zeus en alle andere goden die de pantheon rijk is. Immortals: Fenix Rising komt nu plotsklaps om de hoek kijken. Verwacht niet zo’n serieus en zwaar spel als God of War, waarin de ledematen je om de oren vliegen. Nee, Immortals: Fenix Rising is een luchtig tussendoortje in een kleurrijke wereld die door Ubisoft is geschapen.
Het verhaal begint wanneer Fenix op zee in een storm terecht komt en aanbelandt op een eiland. Ze ziet dat alle mensen van het land zijn versteend. Ook haar eigen broer is niet meer van vlees en bloed, waarna ze besluit om de verstening van haar broer te wreken. Hiervoor moet ze het opnemen tegen Typhon, een titaan die zich uit de macht van Zeus heeft los geworsteld. Typhon heeft de goden allen hun essentie ontnomen, waardoor ze eigenlijk geen macht meer hebben. Het is aan Fenix om samen te werken met de Goden en hun essenties weer naar de rechtmatige eigenaar te brengen. Zo kan er een front worden gevormd om Typhon weer een kopje kleiner te maken.
Dit alles begint met een ontmoeting tussen Zeus en Prometheus. Prometheus is de verteller in het verhaal. Bij elke gebeurtenis vertelt Prometheus aan Zeus wat er te gebeuren staat. Zeus reageert hier vaak op humoristische wijze op. Hier valt al meteen op dat de game zich daarin wil onderscheiden. Een luchtige verhaallijn waarin humor centraal staat. Het moet gezegd worden dat deze humor doorgaans wat ver gaat. Grapjes over piemels en seks passeren regelmatig de revue, alhoewel het wel doordenkertjes zijn. Het is niet zo dat het expliciet wordt benoemd. Het zet echter wel vraagtekens bij de leeftijd waarvoor we het spel moeten aanraden. De aanbevolen leeftijd staat op twaalf. Mochten deze grappen niet aanwezig zijn, dan had wat ons betreft de leeftijd wel wat lager mogen liggen.
Je beeldscherm ademt Griekenland
Dat heeft er vooral mee te maken dat het spel cartoonesk is weergegeven. Een beetje in de stijl van Zelda: Breath of the Wild (een game waar overigens wel meer van is afgekeken). Er is geen bloed te zien en alles ziet er ontzettend vrolijk en kleurrijk uit. Het spel heeft op de last-gen consoles wat last van langere laadtijden en de details springen niet echt in het oog. Hoe anders is dat op de PS5 en Xbox Series, waar je echt zult verdwalen in een Griekse wereld. Qua audio hink ik op twee gedachten. Het spel kent een prima soundtrack en de voice acting is overtuigend, maar ik kon maar niet wennen aan de Griekse accenten die bij de Engels gesproken stemmen te horen waren. Het is een kwestie van smaak, want de voice acting is wel overtuigend. De lipsync van de personages is niet altijd even strak, dat moet wel worden gezegd.
Klim en vlieg je een ongeluk
In Immortals: Fenix Rising staan twee gameplay-elementen centraal: klimmen en vliegen. Eerstgenoemde kan bij werkelijk alles, zolang je maar genoeg stamina hebt. Dit is hetzelfde als bij Zelda: Breath of the Wild. Wanneer je te lang klimt, loopt je balkje leeg en val je naar beneden. Al vrij snel in het spel krijg je de beschikking over vleugels. Hiermee kun je van hot naar her vliegen, uiteraard ook zolang je staminabalk het volhoudt. Het is wel prettig om te weten dat je bij een lege staminabalk rustig naar de grond zweeft en niet hopeloos ter aarde stort. Het vergde wat lef van ondergetekende om daarachter te komen.
Naast het vliegen en klauteren, ben je voornamelijk bezig met het oplossen van puzzels en het bevechten van hier en daar wat mythische wezens. De puzzels vind je voornamelijk terug in zogeheten kluizen, waarin je een reeks aan puzzels moet oplossen. Het zijn puzzels die een perfecte balans vinden tussen uitdagend en te simpel. De puzzels zijn te gemakkelijk om lang bij vast te lopen, maar te moeilijk om in twee sprongen doorheen te zwiepen. De uitdaging ligt hem wat dat betreft meer in de combat. Aan het begin van het spel snak je al snel naar de nodige upgrades, daar cyclopen, zwijnen en beren al snel je het leven zuur maken. Ik raad dan ook aan om in het begin eerst wat te levelen voordat je je volledig op het verhaal stort. Het maakt de missies er een stuk gemakkelijker op.
Open wereld & Ubisoft: ik weet al wat ik krijg
Wie de open wereld-games van Ubisoft een beetje kent, weet waar het mee te maken krijgt. Games als Far Cry, Assassin’s Creed en Watch Dogs zijn al sinds jaar en dag bekend met dit genre. Immortals: Fenyx Rising kan ontegenzeggelijk bij dit rijtje worden geschaard. Ja, je bezoekt uitkijkpunten om de map van bepaalde gebieden te ontgrendelen. Ja, je hebt te maken met een skilltree. Ja, er zijn hoofd- en zijmissies. Het team achter Assassin’s Creed: Odyssey had waarschijnlijk nog genoeg kennis over om nog een game te bedenken over de Grieken. Maar doordat Immortals: Fenyx Rising het allemaal niet zo serieus neemt en luchtig blijft, is dit wel andere koek dan eerder genoemde franchises. Ben je helemaal klaar met open wereld-games van Ubisoft, dan is dit spel een twijfelgeval. Houd je wel van de vrijheid die de games je bieden, dan is dit zeker iets voor jou.
Conclusie
En daarmee zijn we aangekomen bij de conclusie. Immortals: Fenyx Rising is als een duveltje uit een doosje gekomen. Het spel is nooit uitgebreid opgepakt door de pers en heeft niet veel reclame gekregen, maar blijkt de aandacht zeker waard te zijn. Het spel steekt goed in elkaar met een grappige verhaallijn en kleurrijke spelwereld. Heb je al wat affiniteit met het thema Griekse mythologie, dan gaat dit een episch avontuur worden.