Als er iets is waar ik persoonlijk een gruwelijke hekel aan heb dan is het voetbal. Ik ben dan ook niet bepaald de aangewezen persoon om Inazuma Eleven 2: Firestorm & Blizzard te recenseren. Maar, werd mij hierna gezegd, het is meer dan een voetbalgame! Het is tevens een JRPG die hevig verweven is met anime, twee dingen waar je wel van van houdt. En zo geschiedde het dat ik dan toch Inazuma 2 in mijn 3DS propte en me voorbereidde op het ergste.
Het begin stemt al hoopvol. De look en feel van de game zijn zoals het een JRPG op een handheld betaamt. Kleine sprites, audiovisueel goed genoeg, veel tekst en een vlugge start vergezeld met prachtige cutscenes, misschien dat dit toch nog wel aardig wordt. Ik leer dat ik Mark Evens heet, aanvoerder van de Raimon Eleven voetbalclub die zojuist een prestigieuze trofee heeft gewonnen.
Na een pauze is vandaag de dag om wederom te aan het trainen te gaan, maar dingen lopen niet zoals ze horen. Nog voor je goed of wel het veld betreedt, blijkt het dat je school vernietigd is door een groepering die zich Alius Academy noemt. Dit ras van buitenraardse wezens komt de aarde overnemen en de methode die ze hiervoor gekozen hebben is voetbal. Right….
Nadat je het vijandelijke elftal gelokaliseerd hebt en hen voor een match uitdaagt, belandt een kwart van je team in het ziekenhuis. Het wordt pijnlijk duidelijk zelfs de machtige Raimon Eleven niet bestand is tegen de macht van Alius Academy. Zo gebeurt het dat je door de directeur van Raimon eropuit wordt gestuurd om door het hele land te zoeken en uiteindelijk het sterkste voetbalteam ooit te maken.
Hier begint de lol pas echt. Als je door de vele omgevingen die de game rijk is heen reist, zul je regelmatig tegen random battles aanlopen. Voetbal-battles welteverstaan. Deze spelen zich af in potjes van vier tegen vier met simpele doelstellingen als: Steel de bal, scoor de eerste goal of verlies de bal niet. Een potje duurt nauwelijks een minuut, wat met name in het begin van de game niet genoeg tijd is om doelstellingen te bereiken en dus behoorlijk kan frustreren. Want dat staat gelijk aan het gevecht verliezen.
Tijdens zo’n gevecht bewegen je spelers geheel zelfstandig, maar je kan het touchscreen gebruiken om een route voor ze uit te stippelen. Wanneer twee spelers elkaar confronteren, kun je de actie kiezen die ze moeten uitvoeren. Als je een gevecht wint word je, geheel in JRPG-traditie, beloond met XP om te levelen. Met elk level stijgen je stats en heb je de kans een nieuwe speciale move te leren. Want in Inazuma 2 wordt niet zomaar voetbal gespeeld. Vlammende ballen, handen van goden of muren die uit de grond rijzen, het is allemaal mogelijk met de super moves die je spelers kunnen en zullen leren. En je zult ze nodig hebben.
Behalve XP verdien je ook Prestige- en Friendship Points. Prestige points zijn de geldige valuta in de wereld van Inazuma 2. Je kunt ermee kledij, eten en handleidingen voor nieuwe superschoten kopen evenals je team helen bij speciale plekken. Friendship points gebruik je voor het nieuwe recruitementsystem. Iedere speler die je tegenkomt, of dit nu in een random battle of een echte voetbal match is, kun je nadat je er tegen gespeeld hebt toevoegen aan je team. Hiervoor moet je van tevoren een hoeveelheid Friendship Points betalen, waarna de speler ergens in de spelwereld verschijnt. Door hem of haar dan uit te dagen en te verslaan kun je een nieuwe speler verdienen. Je team kan maximaal honderd spelers bevatten, een vijftiende deel van de overweldigende 1500 spelers die Inazuma 2 rijk is. Hiervan zijn er overigens 150 exclusief voor respectievelijk Firestorm & Blizzard, zodat je alá Pokémon zal moeten ruilen.
Elke speler heeft andere stats en leert natuurlijkerwijs andere special moves. Aan handleidingen heb je namelijk niet genoeg! Elke speler heeft zes slots voor speciale aanvallen waarvan vier vaststaan en vrijgespeeld worden door te levelen. Twee kun je naar eigen inzicht invullen om zo de speler gereed te maken voor de positie waar je hem of haar wilt hebben.
Dat het verhaal compleet van de pot gerukt is mocht al duidelijk zijn toen aliens voetbal gebruikten om de wereld te veroveren. Hierna gaat het met pieken en dalen verder. Zonder iets te verklappen, zeg ik dat de game enkele hele leuke of originele plottwists kent, maar evenveel clichés of zelfs herhalingen. Het ergste waren toch bepaalde story battles. In deze volwaardige matches moet je, om het verhaal voort te stuwen, per se bepaalde zaken doen tijdens de match, en je bent flink de zak als je het personage waarmee het moet niet getraind hebt, omdat je andere teamleden op de frontlinie had. Je kunt soms je haren dan wel uit je kop trekken! En toch heb ik de hele vijfentwintig uur die de singleplayer me zoet gehouden heeft met plezier gespeeld. En dat voor een voetbalgame!
Hierna is er nog een multiplayerstand waarin je je eigengemaakte teams tegen elkaar kunt laten strijden, helaas heb ik deze niet kunnen testen aangezien mijn omgeving voetbal gelijk stelt aan rommel. Maar indien de volwaardige voetbalpotjes gewoon rechtstreeks de overstap maken naar de multiplayer komt het hier ook wel goed.
Conclusie
Inazuma 2: Firestorm & Blizzard hebben mij op vele fronten positief verrast. Voetbal wordt eindelijk cool door het gebruik van de meest belachelijke superschoten. Dat de game verder zich aan JRPG-tradities houdt als random battles, levelen etc en ook nog mooie anime-cutscenes kent maakt het alleen maar beter. Ik zie het nut niet in van twee versies alá Pokémon maar hé laat ik daar maar niet over vallen.