Nintendo staat aan het begin van een nieuw gouden tijdperk. De Nintendo Switch was lange tijd niet aan te slepen en wist zelfs gamers buiten diens reguliere doelgroep te verleiden tot een aankoop, terwijl The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Super Mario: Odyssey nieuwe standaarden in hun respectievelijke genres wisten te zetten. Tegelijkertijd laat het bedrijf ook maar weer eens zien dat zij de grootste drijfveer achter innovatie in de game-industrie zijn, met het volgende maand te verschijnen Nintendo Labo, waar wij al recent mee aan de slag mochten. Kan Kirby: Star Allies deze trend doorzetten? Wij zochten het voor jullie uit.
Star Allies begint zoals nagenoeg elke Kirby-game die in de afgelopen jaren verscheen; de roze blob ligt rustig te dutten in Dream Land wanneer een iets of iemand zijn slaappartij komt verstoren om stennis te schoppen. Ditmaal zijn de boosdoeners zwevende paars-zwarte harten, die iedereen die ze aanraken veranderen in een kwaadaardige versie van zichzelf. Bewapend met de kracht van vriendschap trekt Kirby erop uit om orde op zaken te stellen.
Serieus
Het gebruiken van de kracht van vriendschap klinkt voor de meeste van jullie waarschijnlijk als een cliché uit kindertekenfilms, waarbij de held zijn limiet doorbreekt omdat zijn vrienden in gedachten of fysiek bij hem zijn en hem aanmoedigen. Dat is echter niet hoe Kirby het toepast. Het geesteskindje van Sakurai grijpt in plaats daarvan terug naar een kracht die hij eerder demonstreerde in Kirby: Super Star voor de SNES, waarmee hij vijanden in een oogwenk naar zijn zijde kan dwingen. Deze nieuwe partners kunnen vervolgens worden bestuurd door je vrienden middels een drop-in-drop-out-systeem of de meer dan adequate AI. Wat opvalt is dat zelfs wanneer het hierdoor behoorlijk druk wordt op het scherm, de game zijn framerate en resolutie vast weet te houden.
Kirby kan op deze manier maximaal drie kompanen tegelijkertijd vergaren, die hem niet enkel helpen met het verslaan van vijanden, maar die je ook nodig hebt om omgevingspuzzels op te lossen die het platformen onderbreken. Zie je bijvoorbeeld een grote bom die je pad blokkeert? Dan kun je een zwaard gebruiken om die los te hakken en de doorgang vrij te maken, al is dat niet de enige oplossing.
Wie namelijk zijn helper gebruikt om zijn zwaard in de hens te zetten, kan niet enkel de bom lossnijden, maar tevens de lont aansteken, waardoor de bom een optioneel pad met extra collectibles, levens of sterretjes ontgrendelt. Met 28 basisvaardigheden, die samen in theorie op 378 manieren gecombineerd kunnen worden, zou Star Allies zich dus kunnen ontpoppen als een uiterst vermakelijke puzzel-platformer. Helaas blijft het echter bij theorie.
Op een dienblad
Dat lang niet alle vaardigheden met elkaar gecombineerd kunnen worden is ergens logisch. Ruim driehonderd vaardigheden zijn immers toch echt wel teveel van het goede en gaat ook geen mens kunnen onthouden zonder gebruik van een spiekbriefje. Dat het aantal is gereduceerd tot enkele tientallen combinaties kan ik dan ook prima begrijpen vanuit zowel een gameplay- als ontwikkelperspectief. Wat ik dan echter niet begrijp, is waarom HAL Laboratory de puzzels die het bedacht heeft bederft door de oplossing figuurlijk gesproken op een dienblad aan te bieden.
Moet je een tweetal krachten combineren om langs een obstakel te komen? Zet er dan maar geld op in dat beide ingrediënten binnen steenworpafstand te vinden zijn én dat er een bordje staat dat je vertelt welke dit zijn, zodat de puzzel feitelijk opgelost is voor je überhaupt iets gedaan hebt. Je zult nooit of te nimmer terug moeten reizen naar een level met de juiste partners aan je zijde om een obstakel te overwinnen, hetgeen prima is zolang het voor progressie is. Van optionele paden en extra content mag je echter verwachten dat de spelers een beetje moeite mogen doen, maar ook hier wordt alles voor je voorgekauwd. Nu weet ik dat je de bordjes eventueel uit kunt zetten via het menu, maar zelfs zonder dat staan de vijanden die je nodig hebt altijd zo’n beetje ernaast, dus je hoeft niet bepaald een genie te zijn om uit te vogelen wat van je verwacht wordt.
Hap, slik, weg
De kant-en-klare puzzels van Star Allies, gecombineerd met de toch al lage moeilijkheidsgraad van Kirby-spellen, zorgde ervoor dat ik het verhaal, inclusief alle geheime levels, had getrotseerd in iets meer dan vijfenhalf uur. En dat is natuurlijk wat magertjes voor een full release. Gelukkig is de campaign echter niet de enige mode. Kirby: Star Allies biedt je namelijk nog vier andere opties in het hoofdmenu.
Twee van deze opties zijn minigames, waarin je respectievelijk een meteoor wegslaat met een honkbalknuppel en bomen omhakt. Dit zijn feitelijk niets meer dan lange quick time events. Ze zijn best leuk om een keertje te proberen, maar voegen maar weinig toe aan de algemene ervaring. Daarom gaan we snel verder naar de andere twee modi die je kunt kiezen.
De eerste is wat de meeste gamers zullen omschrijven als een boss rush, waarin je in zeven moeilijkheidsgraden (mid-)bosses van de game moet trotseren met slechts beperkte genezende middelen tot je beschikking. Het is leuk om met vrienden te doen tijdens een avondje samen gamen, maar naast dit is de lol er eigenlijk snel genoeg vanaf, iets wat eerlijk gezegd ook opgaat voor de laatste gameplaymode. Hierin speel je nogmaals de levels van het verhaal door, maar nu als een van je vrienden in plaats van Kirby. De twist is dat je dus vast zit aan één kracht, al maakt dat weinig uit aangezien je wel gewoon partners tot je zijde kan dwingen. Verder zijn er enkele kleine wijzigingen aan sommige levels gedaan en kun je permanente power-ups voor je snelheid, leven en kracht vrijspelen, maar zelfs dan heb je eigenlijk nooit het idee dat je iets anders doet dan wat je in het verhaal deed. De speelduur zal voor het gros van de gamers dan ook niet verder opgerekt worden dan de eerdergenoemde vijfenhalf uur.
Conclusie
Kirby: Star Allies valt in dezelfde categorie als waar de meeste Kirby-games zich bevinden: veilige sequels. De gimmick van de game werd reeds gebruikt in een eerder deel en werd daarin zelfs beter uitgevoerd. Puzzels met de oplossingen ernaast zijn immers geen goede toepassingen. Combineer dit met de lage moeilijkheidsgraad en enigszins teleurstellende extra modi en waarschijnlijk zal Kirby je Switch niet veel langer dan een weekend gezelschap mogen houden.