Wat moet ik me nu weer voorstellen bij Kung Fu Rabbit? Bugs Bunny in een karatepak? Roger Rabbit die Bruce Lee nadoet? Een tekenfilm versie van The Karate Kid met Mister Usagi? Huh? Een vierkant konijn met een groen pakkie aan? Ah, das ook goed.
Het begon allemaal op een zonnige dag. Terwijl meester Kung Fu Rabbit zijn volgelingen les geeft, vallen aliens de dojo binnen en ontvoeren alle konijntjes, omdat ze zin hebben in een vervroegd kerstdiner. Tot zo ver het verhaal.
Wat volgt is de gameplay die zich, niet geheel verrassend, ontpopt als een 2D platformer. Onze KFR doet zijn soort en sport eer aan en zal het grootste gedeelte van de game springend waargenomen worden. Dat is maar goed ook, want levels liggen bezaaid met zwarte smurrie die de aliens achterlieten. Wanneer je deze rotzooi aan je konijntje krijgt, betekent dat in een klap game over.
De smurrie is dan ook je voornaamste obstakel in Kung Fu Rabbit. Met name in de eerste twee werelden zijn vijanden schaars. Bovendien heeft elke vijand een blauwe plek op het lichaam om hun zwakte aan te geven. Raak ze hier aan en met een karateslag zal de vijand in het niets verdwijnen.
Buiten vijanden en smurrie kun je het beste je ogen open houden voor wortels. In elk level liggen drie reguliere wortels en nog een speciale gouden. De normale wortels liggen meestal langs het gekende pad, maar voor de gouden zullen soms iets meer risico’s moeten worden genomen. Ze zijn dan ook meer waard in de store. Mijn advies is dan ook om met name in het begin van de game alle wortels te verzamelen, want aan het einde kun je ze goed gebruiken.
De levels in Kung Fu Rabbit zijn niet lang. In principe kun je, als je alle wortels pakt, drie á vier minuten over een level doen. Logisch. Kung Fu Rabbit is immers de port van een mobiele game (iets wat al merkbaar was aan de flash-game achtige stijl) en dus bedoeld voor even tussendoor. Maar waar je je in de mobiele versie nog regelmatig met de vraag speelde of je dood aan jezelf of de besturing lag, kun je wanneer je telkens het loodje legt aan het einde van het verhaal alleen maar constateren dat het aan je eigen kunnen ligt. De besturing is immers prima overgezet van touch naar knoppen. De game lijkt echter ontzettend moeilijk in wereld 3, omdat je door de eerste twee werelden heen gewalst bent. Het contrast zorgt voor placebo-effect, want Kung Fu Rabbit is niet veel moeilijker dan een Mario, Sonic of soortgelijke platformer.
Op dit moment komen de eerder genoemde wortels goed van pas. Deze kun je spenderen aan permanente power-ups om je reis weer wat dragelijker te maken. Ook tijdelijke, sterkere power-ups zijn in de shop beschikbaar. Wees echter spaarzaam met deze aankopen, want als je na drie werelden en de bonus wereld denkt de game onder de knie te hebben, heb je het mis. Dan komt hardcore mode en die is wel echt moeilijk!
Conclusie
Ondanks dat de opzet en het uiterlijk van de game verraden dat Kung Fu Rabbit overduidelijk een mobiele titel is, kun je ook op de Wii U deze met een gerust hart binnen halen. Met name de toevoeging van de knoppenbesturing zorgt ervoor dat je nooit het gevoel hebt een HD-tussendoortje te spelen, maar echt een volwaardige downloadtitel.