Wie een zwak heeft voor horrorgames, kon de afgelopen maand ongetwijfeld zijn geluk niet op. Eerst verscheen het langverwachte Outlast 2, dat je opnieuw op pad stuurt met een camera met night-vision, dit keer met onder andere slopende achtervolgingen in maïsvelden tot gevolg. Dit aanbod werd aangevuld met het kleine, schattige Little Nightmares, een titel van het Zweedse Tarsier Studios. De onthulling van de game deed veel beloven, maar de vraag is uiteindelijk of de verwachtingen konden worden ingelost. Ondergetekende besloot de helse tocht te gaan ondervinden.
Je start het spel in een drijvend hotel, genaamd The Maw. Als klein meisje genaamd Six besluit je met je gele regenjas aan en een aansteker in de hand op avontuur te gaan. Anders gezegd: je wilt weer daglicht zien in plaats van de duisternis die je de gehele game teistert. The Maw is echter bezaaid met grote, oerlelijke wezens die het op je gemunt hebben. Al snel blijkt namelijk dat kindertjes de specialiteit van de kok zijn, daar iedereen je wel graag zou willen opeten. Wat volgt is een stukje platformen van de bovenste plank, met hier en daar natuurlijk de horrorelementen.
Eén en al sfeer
Waar Little Nightmares het vooral van moet hebben, is de sfeer die de game uitademt. Met LittleBigPlanet Vita en Tearaway Unfolded heeft de ontwikkelaar wel aangetoond sfeervolle games te kunnen maken, maar niet in het genre waar het zich nu in bevindt. Daarvoor heeft de talentvolle studio gekeken naar games als Limbo en Inside, waar de hele game lang eigenlijk geen woord wordt gesproken. Als er één ding belangrijk is bij een horrorgame, dan is het wel het geluid. De soundtrack van Little Nightmares doet wat dat betreft dan ook goed zijn werk. Dreunen van de subwoofer op de achtergrond verraden dat er in de verte iets staat te loeren. Hoge melodietjes proberen continu de spanning op te bouwen, terwijl je vijanden hijgend naar je op zoek zijn. De voetstapjes en het aansteken van je aansteker zorgen voor de details in geluid. Combineer dit met een prachtige visuele stijl die grafisch goed in elkaar steekt, en je weet dat je op dit gedeelte punten scoort. Het verschil tussen de PS4 en PS4 Pro versie is wel verwaarloosbaar, ook al staat op het hoesje dat we hier te maken hebben met een Pro Enhanced-game.
Kort maar krachtig
Little Nightmares probeert zoals gezegd horror-elementen te combineren met een knap staaltje platformen. Niet verwonderlijk zul je in Little Nightmares dan ook veel in de hoogte moeten denken en niet zozeer in de diepte. Het 2D-spel (zoals we dat van LittleBigPlanet 3 kennen) nodigt je uit om allerlei lades, boeken en stapels borden te beklimmen om zo op je gewenste bestemming te komen. Hierbij komen natuurlijk de sprongen kijken die je alleen haalt als je op het juiste moment springt. De platformelementen worden hier en daar moeilijker gemaakt door de nodige tijdsdruk, zeker wanneer er iemand je op de hielen zit. Ook kent het spel enkele kleine puzzeltjes, alhoewel, zoeken naar een hendel om een poort te openen is wellicht niet de meest innovatieve puzzel. Wat dat betreft is de moeilijkheidsgraad die het spel herbergt niet bijster hoog. In de eerdere recensies kwam vooral naar voren dat checkpoints niet logisch waren geplaatst, waardoor er veel trial-and-error plaatsvond. Of patch 1.01 daar verandering in heeft gebracht kon ik niet zwart op wit vinden, maar tijdens mijn playthrough heb ik daar geen moment last van gehad. De checkpoints waren allen logisch geplaatst en zorgden geen moment voor frustratie.
Het gebrek aan uitdaging, zoals je bovenstaande alinea ook kunt interpreteren, draagt er mede aan bij dat Little Nightmares maar een kort avontuur is. Het spel is zeker in 3,5 uur uit te spelen, wat doodzonde is daar het spel je eigenlijk continu op het puntje van je stoel laat zitten. Je zit overigens niet op het puntje van je stoel vanwege de spanning. Het spel weet je aandacht wel goed vast te houden en je zult geïnteresseerd zijn in dat wat er gebeurt, maar echt eng wordt het spel nergens. Dit is overigens een interpretatie, spellen als Outlast en Amnesia wisten de druk in mijn ogen namelijk veel hoger op te voeren. Daargelaten is het de stuipen op het lijf jagen van de speler wellicht niet het hoofddoel geweest van Little Nightmares, waar het in Outlast en Amnesia wel het geval is.
Conclusie
Little Nightmares is een zeer vermakelijke titel die helaas minder lang duurt dan je lief is. Binnen maximaal vijf uur zul je de credits wel over het scherm zien rollen. Op audiovisueel gebied weet Tarsier Studios alle juiste ingrediënten te vinden voor een succes. De platformelementen zijn veelvuldig aanwezig, maar hier en daar ontbreekt het qua uitdaging aan wat diepgang. De game houdt de spanning er goed in, maar weet nergens echt angstaanjagend te worden, voor zover dat de bedoeling was. Fans van Limbo en Inside kunnen zonder twijfelen met deze titel aan de slag, terwijl het voor liefhebbers van het genre ook een must is.