Ik weet nog goed dat ontwikkelaar Tarsier Studios in samenwerking met BANDAI NAMCO Little Nightmares uit de doeken deed. Je zag aan het eerste artwork en screenshots al dat we hier te maken hadden met een unieke game die een unieke stijl aanhield. Niet een dertien-in-een-dozijn shooter of de zoveelste sportgame die om hetzelfde riedeltje draait. Nee, Little Nightmares heeft iets unieks te bieden en dat feest wordt, zelfs in coronatijd, opnieuw opgestart met Little Nightmares II. Is dit ook meteen het afscheidsfeestje?
Het antwoord op die vraag heeft niet veel te maken met de kwaliteit van dit spel, maar meer met de plannen die BANDAI NAMCO met de titel heeft. De oorspronkelijke ontwikkelaar, Tarsier Studios, stopt er na dit deel mee en mag zich op een nieuwe IP gaan focussen. De rechten liggen echter nog bij BANDAI NAMCO, dus een nieuwe ontwikkelaar zou zich over de franchise mogen ontfermen om het vuur brandende te houden. Als ik zo mijn belevingen van dit tweede deel op een rijtje zet, zou ik daar maar al te blij mee zijn. Deze serie heeft namelijk nog genoeg om voor te leven!
Verder borduren op het eerste deel
Het eerste deel van Little Nightmares schotelde ons een huiveringwekkende reis voor langs de meest moordlustige wezens. Op een gigantische boot moesten we met hoofdpersonage Six de meest afgrijselijke monsters onze hielen laten zien. Deze achtervolgingen werden afgewisseld met puzzels en platformelementen. Deze kern is dan ook hetzelfde gebleven als we kijken naar Little Nightmares II. Nog steeds reis je van baas naar baas, waarbij je onderweg over ravijnen moet springen en puzzels met schakelaars moet oplossen. Soms is het even zoeken naar een sleutel, maar doordat de levels eigenlijk 2,5D zijn, ben je nooit lang op zoek. Wat dat betreft is de game nog altijd te vergelijken met de sterke titels Inside en Limbo.
Naast het voortborduren was er natuurlijk wel ruimte voor verbetering. Dit heeft Tarsier Studios vooral doorgevoerd in de omgevingen. Waar het eerste deel zich dus volledig op een boot afspeelde, is dit tweede deel veel gevarieerder. Je begint in een duister bos, maar speelt ook een hoofdstuk in een spookachtige stad. Zo raakt de sleur er net wat minder snel in dan bij het eerste deel, alhoewel je met een speelduur van ongeveer vijf uur niet snel verveeld kunt raken zou je zeggen. 
Hoofdpersonage moet het doen met bijrol
De kaarten zijn wel iets ander geschud in Little Nightmares II. Waar in het eerste deel Six de hoofdrol opeiste, ga je nu aan de slag met Mono. Veel verschilt hij niet van Six. Hij start met een zak over zijn hoofd, maar je kunt nieuwe hoofddeksels vinden waarmee zijn gezicht wat beter zichtbaar is. Six gaat met je mee op reis en is duidelijk een ervaringsexpert. Bij puzzels geeft ze soms wat hints en bij ontsnappingspogingen neemt ze vaak het voortouw, waardoor het voor jou duidelijk is wat je moet doen. Soms is dit verrekte handig, want Little Nightmares II doet geen moeite om jou dingen uit te leggen. Je zoekt het maar lekker zelf uit, dat is de strekking van Tarsier Studios. Niet iedereen zal hiervan houden. Het zorgt er in ieder geval wel voor dat het allemaal lekker mysterieus blijft. Het zal dan ook vaak genoeg gebeuren dat het even helemaal in de soep loopt. Gelukkig zijn de checkpoints handig geplaatst en kun je met een minimale laadtijd weer een nieuwe poging doen om een puzzel of ontsnapping tot een goed einde te brengen.
En vooral die ontsnappingen zorgen voor de spanning in dit spel. Er is in het middenstuk van het spel een huiveringwekkende passage die mij deed denken aan films als Lights Out, maar verder is het spel vooral griezelig zonder je met makkelijke jump scares de stuipen op het lijf te jagen. Die zorgvuldige invulling van dit genre verdient een pluim.
Conclusie
Little Nightmares II is een succesvol vervolg op het eerste deel. Het borduurt verder op de sterke kanten en voegt met name veel nieuwe omgevingen toe, die met wat interessante puzzels en vijanden zijn gevuld. Het spel is nog steeds ontzettend mysterieus en biedt je weinig handvatten, alhoewel je maatje Six je door de moeilijkste momenten lijkt heen te worstelen. Hield je van het eerste deel, dan is Little Nightmares II een no-brainer. Vond je deel één eigenlijk al te eng? Dit deel is wel ietsje enger, dus zorg dat je dicht bij het lichtknopje zit.