De naam zelf is nog niet groot, maar de multiplayer matches van 256 spelers zijn dat duidelijk wel. Na de uitstekende SOCOM reeks op de PlayStation 2 en PSP vond ontwikkelaar Zipper Interactive het wel welletjes en ging aan de slag met een nieuw ambitieus project voor de PlayStation 3. Het resultaat is een shooter die de concurrentie op gebied van schaal ver achter zich laat. Maar of dat in het geval van MAG ook zijn vruchten afwerpt?
Het immense spelersaantal van MAG is nog nooit vertoond, en niet zonder reden moeten sceptici gedacht hebben. Want zelfs al zou je matches van 256 spelers goed kunnen laten verlopen, is het nog maar de vraag of deze de speelbaarheid van de game niet in de weg zou staan. Aangezien Zipper zijn handen blijkbaar al vol had aan het vermijden van dit probleem, was het ook nog eens genoodzaakt om de hele singleplayer te schrappen. Een gewaagde zet, zeker gezien de game voor de volle prijs in de rekken ligt. Toch is het niet meer dan logisch als je kijkt naar de mislukte singleplayer campagnes uit de SOCOM titels. En wat blijkt: MAG is een must-have voor wie opzoek is naar een diepgaande multiplayer shooter.
Dat betekent echter niet dat iedereen de game zomaar kan oppikken en er direct plezier uit kan halen. Sterker nog: de meesten zullen ongetwijfeld weer snel naar de compacte slagvelden van Modern Warfare 2 neigen. Niet heel onlogisch als je ziet dat beginners (ook de rest overigens) genoegen moeten nemen met slechts één tutorial waarin enkel de basis controls worden uitgelegd. Door het ontbreken van een singleplayer is oefenen bovendien vrijwel onmogelijk. Spelers die goed voorbereid hun eerste grote slagveld willen betreden hebben dus pech. Je kunt wel aan de slag met het inhoudsloze Surpression (lees: Team Deathmatch), maar die kan niet voorkomen dat je in het begin als een kip zonder kop in de complexere gevechten rondloopt. De rest, inclusief de manier waarop je te werk moet gaan, moet je helemaal zelf uitzoeken.
Toch raden we het je aan MAG een kans te geven. En dat is niet alleen vanwege het abnormale spelersaantal. Eenmaal je alles een beetje onder de knie begint te krijgen en ontdekt hoe de gameplay in elkaar steekt, is het moeilijk om deze game los te laten. Tenminste, als je van diepgaande shooters houdt. Het eenmansleger uithangen door expliciet op jacht te gaan naar kills behoort tot de mogelijkheid, maar verwacht niet dat deze manier van aanpak veel nut zal hebben. Hier draait het om samenwerken. Wie niet van plan is dit te doen, zal genoodzaakt zijn snel zijn speelstijl te veranderen. Wie toch eigenwijs blijft zal vooral in de grotere modes van de game kansloos ten onder gaan, simpelweg omdat het teambelang voorop staat. Het is daarom niet verwonderlijk dat het spelen met vrienden voor een stuk meer plezier zorgt.
Acquisition en Domination zijn beide modes waarin het grote spelersaantal en de vele hulpmiddelen die in de strijd worden gegooid heel wat strategie met zich meebrengen. Om dit alles in goede banen te leiden, krijgt ieder platoon (bestaande uit maximaal 32 spelers) een apart gebied van de map toegewezen. In zo’n gebied opereren per team dan weer vier squads van maximaal acht spelers. Uiteindelijk is het de squadleader die met behulp van het vernuftige FRAGO-systeem bepaalt waar en om wat er precies gevochten wordt. FRAGO staat voor fragmentary order en geeft squadleaders de mogelijkheid om bevelen uit te delen. Doet hij dit goed, dan zal de rest van de squad en mogelijk ook het hele team daarvan kunnen profiteren.
Een goede opzet betekent echter nog niet direct een hoge funfactor. Gelukkig is Zipper Interactive zich hier maar al te goed van bewust, want waar MAG op grafisch vlak tekort komt, schiet de vrijwel vlekkeloze online ervaring te hulp. De game rekent namelijk af met zo’n beetje alles waarvoor van tevoren sterk werd gevreesd. Zo zul je zelden het loodje leggen door het toedoen van campers, blijft de framerate zelfs op de meest drukke momenten vrij constant en zijn lag en andere vormen van connectieproblemen zelfs in de grootste gevechten eerder uitzondering dan regelmaat. Indrukwekkend.
De gelikte presentatie zoals we die kennen uit een Modern Warfare 2 ontbreekt echter. Een ramp? Wij vinden van niet. MAG bevat verder namelijk alles wat je van een hedendaagse shooter zou verwachten: een uitgebreide lijst met statistieken, een groot aantal medailles en lintjes, aanpassingsmogelijkheden voor je personage, clan support, perks (in dit geval ‘skills’)… Overigens is het aantal mogelijkheden bij het kiezen van deze skills enorm. Op die manier ben je helemaal vrij in het bepalen van de rol die je op het slagveld inneemt, evenals de combinatie van vaardigheden die je helpen bij de uitvoering ervan. Niet langer tevreden over de gekozen skills? Geen nood, want om de zoveel XP kun je al je kostbare punten waarmee je de skills hebt gekocht terugverdienen. Uiteindelijk brengt het skillsysteem nog een extra laagje diepgang met zich mee die in veel andere shooters ontbreekt.
Ondanks alle deze lofzang willen we toch nog als laatste een negatief puntje aanhalen: dezelfde matches leveren vaak dezelfde winnaar op. Zelfs iets te vaak in onze ogen. Zoals bekend bestaat MAG uit drie militaire groeperingen met elk hun eigen maps. Er is geen mogelijkheid van partij te veranderen, tenzij je het hoogst haalbare level hebt bereikt of helemaal weer vanaf nul begint door een nieuw personage aan te maken. Of de eenzijdige uitslagen de oorzaak zijn van ongebalanceerde maps, te grote verschillen tussen de vaardigheden van teams of een combinatie ervan, feit is wel dat de winnaar al vaak voordat een match begint valt te voorspellen. Het is een kleine smet op een anders briljante game.
Conclusie
MAG is een gewaagd project en zal logischerwijs lang niet bij iedereen aanslaan, maar toch verdient Zipper Interactive een compliment voor de indrukwekkende prestatie die het hier heeft neergezet. Eenmaal je in de gaten krijgt hoe de game precies in elkaar zit, is de kans groot dat je voorlopig geen afscheid kunt nemen van de gigantische veldslagen. En wanneer dat gebeurt blijkt dat MAG uniek is in zijn soort.