Mario Kart World

Mario Kart is zo'n serie waar veel volwassenen warme en emotionele gevoelens bij hebben. Toen ze jong waren leerden ze de wondere wereld van deze kart game kennen en velen zullen deze herinneringen meenemen voor de rest van hun leven. De gamer die ik hier benoem is niet de enige die te maken krijgt met deze gevoelens. Op een dag komt er een partner om de hoek en eindigt de speler met een gezinnetje. Gezellige avonden zijn dan vrijwel een garantie.

Ik behoor echter tot de andere categorie. Voor mij is het de eerste keer dat ik Mario Kart speel. Ik was vooral benieuwd of een volwassen man die niet in zijn jeugd zo'n band met de game heeft gekregen zich ook nog zou kunnen hechten aan Mario Kart. Ik kan in ieder geval verklappen dat Mario Kart World hier redelijk in is geslaagd.

Terug naar Mario

De voorganger van Mario Kart World, Mario Kart 8 Deluxe, probeerde te doen wat eigenlijk Super Smash Bros ook heeft gedaan, namelijk het betrekken van het volledige Nintendo-universum. Zo kun je rijden met Link van The Legend of Zelda en was er ook een parcours met de naam Hyrule Circuit.

Dit is nu anders. In Mario Kart World draait alles om de gezellige loodgieter met zijn vrolijke snor. Alle personages komen uit de games van Mario en zijn vrienden. Betekent dit dat er minder personages zijn om uit te kiezen? Eigenlijk niet, want er passeren heel veel vrienden en vijanden van Mario de revue.

Om te racen heb je iets onder de billen nodig dat lekker weg kan blazen. Natuurlijk kan Mario in de kart gaan zitten die zo bekend is, maar daarbuiten zijn er nog talloze opties. Het zijn er enorm veel en allemaal hebben ze hun eigen thema. Er is een brommer in de vorm van een kogel, een kart in de vorm van een paddenstoel en ga zo maar door.

De meeste personages en voertuigen krijg je echter niet meteen, maar die zul je moeten vrijspelen. Dit kan op verschillende manieren. Haal je bijvoorbeeld een bepaalde hoeveelheid muntjes, dan krijg je een nieuwe kart. Word je eerste in een knock-out race, dan is de kans aanwezig dat er een nieuw personage bijkomt.

Een gesloten open wereld

Zoals je kunt verwachten bij Mario Kart zijn er weer lekker veel tracks waar je helemaal op los kunt gaan. De tracks hebben allemaal een eigen thema en zijn vaak verbonden aan een personage in de wondere wereld van Mario. Zo is er Boo Cinema voor de spookjes en Moo Moo Meadow die als thema de boerderij heeft Die laatste is overigens geniaal vertaald in het Nederlands naar Boe Boe Boerderij. Diverse tracks zijn helemaal nieuw, maar het merendeel is ook te vinden in eerdere versies van Mario Kart.

Alle tracks zijn met elkaar verbonden in een grote open wereld en dat maakt het best leuk. Ik moet echter zeggen dat ik twijfel aan het nut van deze open wereld. Je kunt namelijk in de open wereld rijden, maar er is eigenlijk niet zoveel te doen. Hier en daar ligt een muntje en soms kom je iets tegen dat je kunt doen en waar je dan een prijsje voor krijgt. Hier hadden ze veel meer mee kunnen doen dan ze hebben gedaan, maar Nintendo gaf zelf al aan dat dit geen game is die zich in een open wereld afspeelt; de open wereld geldt meer als hub. Hij is er echter wel en hij is erg saai.

De open wereld geeft echter wel andere mogelijkheden die erg interessant zijn. Omdat hij niet zo groot is, maar wel vol zit met thematische biomes, kun je van track naar track rijden en krijg je eigenlijk twee soorten tracks. Je hebt point-to-point tracks, die van A naar B gaan die je brengen van het ene naar het andere circuit. De tweede mogelijkheid zijn de circuits zelf waar je in drie rondes moet kijken wie de snelste is. Dit is heel leuk, maar het is een moeilijk concept voor mensen die proberen om zo goed mogelijk te worden. Het is gemakkelijker alles te weten van een circuit waar je drie keer per wedstrijd overheen rijdt, dan van een lange weg.

Over Time Trials en Cups

In Mario Kart World kun je op meerdere manieren met jouw rijtuig deelnemen aan de competitie. De meest eenvoudige manier is de time trial. Dit is voor mensen die willen zien hoe behendig en hoe goed ze zijn. Veel coureurs zullen erachter komen dat ze nog een hoop te leren hebben, want het is echt niet makkelijk. Je moet ervoor zorgen dat je zo snel mogelijk de race afrondt, maar dit is niet helemaal geweldig gedaan en had beter gekund. Ze hadden kunnen kijken naar games als de F1-serie, waar bij iedere ronde een tijdsmeting wordt gedaan en als jij tien rondes rijdt, heb je ook tien tijdsmetingen en telt de snelste ronde. Mario Kart heeft dit niet, omdat de tijd stopt met lopen wanneer je drie keer hetzelfde rondje hebt gereden. Daarna stopt de game en kun je ervoor kiezen het nog een keer te proberen, wat laat zien dat Mario Kart World op sommige punten bijzonder traag aanvoelt.

Ook zijn er de klassieke cups. Als je singleplayer speelt, dan race je tegen de computer en race je een vast aantal van vier tracks. Per track krijg je punten, afhankelijk van je prestaties en degene met de meeste punten na deze vier tracks wint. Dit werkt prima en als je ze allemaal hebt gedaan krijg je een bijzonder leuke verrassing, maar daar mag je zelf achter komen.

Het gaat mis bij de multiplayer. Die is op zichzelf prima. De races zijn, met 23 andere coureurs, een vrij grote chaos en dat maakt het enorm leuk. De beste zal altijd winnen, maar het geeft je het gevoel dat je als complete nietsnut misschien ook wel een keer als eerste over de streep kunt komen. Het probleem zit in de tijd tussen de races door. Eerst moet je dertig seconden wachten, zonder dat het mij duidelijk is waarom eigenlijk. Je zou zeggen dat er dertig seconden wordt gewacht, zodat de laatste ook de finish kan halen en een tijd kan krijgen, maar dit is niet het geval. Mijn vaste plek op de lijst was de laatste en ook ik moest dertig seconden wachten.

Je komt vervolgens in een scherm waar je kunt kiezen waar de wedstrijd naartoe moet. Dat is geweldig en maakt het alleen maar leuker. Al zou het fijn zijn geweest als er naar de meeste stemmen was gekeken, zodat je verder kunt. Nu zie je alle keuzes in een soort rad van fortuin aan de zijkant van het scherm staan en gaat er een lampje door dit rad heen die langs alle gekozen parcours gaat. De keuze valt op de plek waar dit lampje stopt met bewegen. Dit kost veel te veel onnodige zuivere racetijd en voelt als een eeuwigheid aan. Ik heb meegemaakt dat iedereen op één na voor de Rainbow Road had gekozen, maar dat het rad landde op die ene die dit niet had gedaan. Ik was blij, want ik had niet voor de Rainbow Road gekozen, maar het voelt bijzonder idioot aan.

Daarna krijg je een laadscherm en begint het plezier. Inmiddels heb ik voor mijn gevoel Oud-Grieks kunnen leren, een Pixar-film kunnen maken, mijn eigen game kunnen publiceren en drie jaar aan podcasts kunnen opnemen voor GameQuarter.be. Het is misschien wat overdreven, maar het wachten duurt echt te lang.

De Knockout Tour

De nieuwe telg in de Mario Kart-familie is de Knockout Tour en die is in één woord met drie lettergrepen ge-wel-dig. Het doet mij heel erg denken aan Riders Republic, dat ook een dergelijke modus heeft. Je begint tegen 23 andere spelers en je gaat van de ene kant naar de andere kant van de map. Wanneer je langs een bepaald punt bent, moet je bij de eerste achttien spelers horen, anders lig je eruit.

Dit gaat zo geleidelijk door tot er vier spelers overblijven en dan begint de finale. Na Tetris 99 is dit misschien wel het beste idee dat Nintendo heeft gehad om een franchise nieuw leven in te blazen. Dit maakt de game zoveel beter. Het is fantastisch.

In eerste instantie ben je vooral bezig om bij de groep te horen die door mag, maar dat is best wel een veldslag. Zeker in het begin ben je eigenlijk niets anders aan het doen dan jouw snelheid boosten en proberen om een spervuur aan schildjes, duizend bommen en granaten of spelers die in kanonskogels zijn veranderd te ontwijken en te hopen dat je doorgaat.

Kom je door de eerste poorten en heb je dit allemaal overleefd, dan wordt het rustiger en kun je je beter concentreren op wat er komen gaat. Uiteindelijk kom je bij de laatste vier terecht en dan begint de finale. Die is altijd weer spannend en de uitslag is, voor zover ik heb gezien, nooit zeker tot het moment dat je de finish hebt bereikt.

Easy to learn, hard to master

Dat laatste heeft vooral te maken met een onderdeel waar ik persoonlijk enorm aan moest wennen, namelijk items verzamelen. Over de track zie je regelmatig allemaal doosjes met items. Deze items kun je inzetten om jezelf een voordeel te geven op het slagveld. Met schildpadschilden kun je tegenstanders raken die vervolgens stil komen te staan. Ook zijn er boosts, waarmee je jezelf opeens sneller kunt laten rijden.

Het probleem dat ik hiermee heb is dat de kwaliteit van het racen zelf iets minder uitmaakt. Maar dat is ook niet heel relevant. Het is immers een familiegame en veel mensen houden nu eenmaal niet van pure racegames, dus dan is het leuk als je ook nog dingen naar tegenstanders kunt gooien.

Deze items zorgen voor een strategisch element. Is het handig om jouw schild nu te gooien of is het beter te wachten tot je bij de laatste vier hoort en jouw tegenstander vlak bij de finish is, zodat je hem dan nog kunt inhalen? Op sommige momenten zal de eerste optie voordelen hebben en soms de laatste. Dit tactische onderdeel zorgt ervoor dat, in tegenstelling tot normale racegames, de race spannend blijft tot het allerlaatste moment.

De game zit vol met allemaal kleinigheidjes die enorme voordelen kunnen opleveren. Zo zijn er veel shortcuts, waar je echt naar moet zoeken. Als je ze eenmaal hebt gevonden kunnen ze echter een flinke snelheidswinst opleveren.

Het belangrijkste onderdeel zijn de boosts. Voor bijna alles wat je kunt doen krijg je een turboboost. Als je bijvoorbeeld drifts in een bocht, dan gaat de kart voor heel even harder dan normaal. Hoe langer de drift duurt, hoe sterker de boost.

Nieuw in Mario Kart zijn de rails. Er zijn allemaal rails waar je overheen kunt rijden, alsof je een skateboard hebt. Wanneer je daarna weer op de baan springt krijg je direct een boost. Omdat die rails best lang kunnen zijn, kun je ook een flinke extra boost krijgen en het is echt afhankelijk van welke rail je gebruikt om die boost zo goed mogelijk te krijgen.

Alles bij elkaar is Mario Kart een bijzonder volledige game. Er waren echter wel een paar onderdelen die ik niet helemaal begrijp. Hadden ze echt niet iets spannends kunnen doen met die open wereld? Moet je echt zo lang wachten tot je verder kunt als je online een cup wil spelen? Daar komt ook nog eens bij dat Mario Kart voor mijn gevoel een game is voor jong en oud, maar dat hij wel erg hoog geprijsd is, wat het niet aantrekkelijk maakt om hem voor jouw kinderen te kopen. Koop je de bundel van een Nintendo Switch 2 met Mario Kart World, dan scheelt het uiteindelijk wel wat geld.

Conclusie:

Mario Kart World is een typisch geval van "easy to learn, hardto master". Er zijn heel veel manieren te bedenken om races te winnen. Je ziet duidelijk dat de ontwikkelaars veel aandacht hebben besteed aan de knock out-modus, maar de overige modi zitten ook goed in elkaar. Deze game biedt zeker veel plezier voor het hele gezin. Dat er in de open wereld niet echt iets te doen is, valt wel enigszins tegen. Ook de prijs voor deze game zal voor vele gezinnen een enorme domper zijn.