De strijdbijl die de grote aap en in rood gehulde held ooit droegen, is al decennia geleden begraven. Dus ondanks wat de titel impliceert, zijn de twee elkaar niet in de haren gevlogen. Sterker nog: deze game komt tot stand omdat de gevoelens van DK iets té positief zijn richting Mario. Wanneer hij op TV ziet dat speelgoed van Mario is verschenen, wil hij er een hebben, maar eens bij de winkel aanbelandt, krijgt hij te horen dat ze allemaal op zijn. Gelukkig voor onze haarbal ligt de fabriek waar ze worden geproduceerd aan de overkant van de straat, dus daar kan hij er vast wel een paar…halen. Toch?
Een nieuw likje verf
De intro waarmee bovenstaand verhaaltje wordt voorgeschoteld, is het eerste waaraan je kunt zien dat Nintendo wederom niet tevreden is met gewoon simpelweg een game naar een nieuw platform brengen. Waar op de GameBoy Advance nog een paar static images voldoende moesten zijn om de boodschap over te brengen, is voor de Switch release een nieuwe CGI intro gemaakt. Dit trekt door eens de game begint, daar je dan wordt getrakteerd op een game die een volledige audiovisuele make-over heeft gehad.
Niet alles is overigens vernieuwd. De game voelt bijvoorbeeld nog echt aan als het origineel, specifiek de besturing. Dat is echter ook nodig, daar dit van invloed is op de puzzels. Natuurlijk kun je die daarop aanpassen, maar je kunt je dan afvragen in hoe ver het nog echt een remake is.
Geen brain trainer
Deze puzzels zijn de kern van Mario Vs. Donkey Kong. Elk level bestaat uit twee delen welke ermee gevuld zijn. In de eerste moet je een sleutel bemachtigen en er een deur mee openen. Eens door de deur gewandeld te zijn, zie je een gestolen mini-Mario, die je dan moet redden door een combinatie van platformen en je grijze massa inzetten. Al hangt het enorm af van je leeftijd in hoe verre het tweede geldt.
Ik, met mijn 39 jaren aan wijsheid, voelde mij niet bepaald uitgedaagd door wat Nintendo me voorschotelde. De game bevat acht werelden met ieder zes levels, één boss fight en één optioneel level, welke je in totaal goed zijn voor slechts drie á vier uur aan gameplay. Dit is al wat meer dan het origineel, daar twee van deze acht wereld nieuw zijn voor deze versie. Dit is een ijswereld met de typische mechanics die daarbij horen en een wereld gebaseerd op een attractiepark.
Deze maximaal vier uur kunnen worden uitgebreid door levels opnieuw te spelen met een partner, waardoor puzzels iets anders zijn en je elkaar in de weg kan zitten, time trial- en expert-versies van levels te voltooien en de nieuwe variaties te proberen die je op den duur vrijspeelt. Stel je er echter niet al te veel van voor. Zelfs met dit alles ga je niet meer dan tien uur uit het spel halen, zelfs niet als je het door een klein kind laat spelen. Daarvoor is namelijk een speciale easy mode waarbij het tijdslimiet en instadeath worden geschrapt.
Kinderhapjes
Over klein gesproken: Mario Vs. Donkey Kong is het best wanneer je het in kleine porties consumeert. Zo nu en dan een paar levels op de pot of in het OV is leuk om te doen en geeft je het gevoel dat je langer op de game kunt teren dan daadwerkelijk mogelijk is. Dit is voor iedereen een pluspunt, want de prijs en lengte zijn in deze toch behoorlijk scheef gegroeid, waardoor ik het spel wat minpunten moet geven. Buiten dat gerekend is de game echter sowieso geen hoogvlieger. Het is een leuke optie voor wie van rustige titels houdt, maar zeker geen system seller.
Conclusie:
Mario Vs. Donkey Kong is in essentie best een vermakelijke game, maar een die veel te kort is diens prijskaartje te kunnen dragen. Grotendeels komt dit door de lage moeilijkheidsgraad, waardoor zelfs de nieuwe content de game niet naar een respectabele lengte kan brengen. Als je het wil spelen, adviseer ik dan ook om het in korte sessies te doen.