Marshmallow: All the Way Home

Had ik niet geweten dat Marmalade de ontwikkelaar achter deze drie games was toen ik eraan begon, dan had ik het wel geweten eens ik de game had gestart. Het config-scherm, de plek waar ik elke game begin, is een dead giveaway dankzij enkele handige opties die de games delen en de prachtige artstyle. Zolang dat dit niet doortrekt naar het daadwerkelijke spel, is dat geen probleem.

Zoetigheid

Ons verhaal begint met Miyahara Ryo, een dakloze knul die dreigt het leven te laten door verhongering wanneer hij in een park door zijn benen zakt. Wetende dat zijn bewustzijn en zijn leven door zijn vingers glippen, verwelkomt hij de engel die hem komt halen met open armen. Een probleempje: de engel in kwestie is Kasukabe Kanon, een jonge vrouw die hem zeer zeker niet naar het hiernamaals wil helpen.

In plaats van een reisje naar de onderwereld, trakteert Kanon onze sloeber op een maaltijd, een baan en een dak boven zijn hoofd. Deels vanuit de goedheid van haar hart, maar ook omdat Ryo haar ooit zonder het te weten heeft geholpen toen ze mentaal in een lastig parket verkeerde. Een parket genaamd Marshmallow Tree.

Dat is een raar beeld

Marshmallow Tree is de naam van een gebakwinkel, waar Kanon na het overlijden van haar ouders de eigenaar van is geworden. Samen met haar jeugdvriendin Ushio en medewerker JC houden ze de tent draaiende, maar door omstandigheden loopt dit absoluut niet op rolletjes. Dus hoewel je hier nu een job hebt, is baanzekerheid op de lange termijn ver te zoeken.

Om de toekomst van jezelf en de winkel veilig te stellen, maar ook uit dankbaarheid richting Kanon, werkt Ryo zich hierna uit de naad om de zaak uit het rood te helpen. Hierbij moet de cast samen problemen overwinnen zoals advertentiepotentieel, de toevoer van voorraad en een heuse criminele organisatie, welke tezamen de common route vormen. Deze is goed voor een dikke twaalf uur aan content, waarin een deel van de heldinnen worden uitgewerkt als potentiële liefdesinteresses.

Kies je pad

Wie bekend is met dating sims, zal weten dat er een moment komt waarin je jezelf moet vastzetten in een route. In Marshmallow is dit een duidelijk afgebakend moment waarin je de volgende keuzes krijgt:

Asaka Ushio. De kleinste van het stel, maar tevens de oudste. Haar kleine statuur is een complex en om hiervoor te compenseren, is ze geobsedeerd met zich opstellen als een zorgzaam figuur in het leven van het personeel van Marshmallow Tree. Tegelijkertijd heeft ze ook nog wel een kinderlijke zijde die ze krampachtig probeert te verbergen. Haar droom is om de cakes van Marshmallow Tree naar hun voormalige niveau te brengen en jou, iemand die leidt aan pemmafobie, zo ver te krijgen dat je ze eet.

Kasukabe Kanon. Haar hebben we al even besproken, maar daar zij volgens de meeste spelers de main heroine zal zijn, verdient ze meer toelichting. Ze is dan wel de eigenaar van de winkel die centraal staat in het spel, maar ze is zeker geen zakenvrouw. Naïef, een flapuit en veel meer gefocust op de mensen dan op het geld; het is niet moeilijk om te zien waarom haar niet lukt het hoofd boven water te houden. Tegelijkertijd heeft haar persoonlijkheid zo zijn romantische zijdes, welke boven komen als blijkt dat jullie meer met elkaar gemeen hebben dan gedacht.

Raikkonen Raiha, voor vrienden Rai-Rai. Zij is een bejubeld half Japanse half Finse patissier die het team probeert te ronselen als versterking voor Ushio. Zonder succes in eerste instantie, daar ze iedereen op armlengte afstand probeert te houden. Eens je er echter in slaagt om haar muren te doorbreken, laat ze je ook niet meer zomaar wegkomen…zelfs als ze daarvoor onconventionele maatregelen moet nemen.

Misuzu Sasa. Een gerenommeerd schrijfster van kinderboeken, welke gebukt gaat onder writers block nadat uit het niets enorm succesvol werd. Ze is ontzettend pessimistisch, hetgeen haar soms best vervelend maakt, maar leert gaandeweg positiever te zijn. Haar route bouwt hier op voort en helpt haar de volgende stappen in haar persoonlijke groei te zetten.

Not again

Allicht mis je iemand in deze lijst. JC werd al even genoemd en is zeker niet onaantrekkelijk, maar krijgt desondanks geen route. Hiermee zet Marmalade de trend voort die het tot twee keer toe gestart is met Michi in de PRIMAL HEARTS games, waarbij het een van de meest gelaagde karakters uit de common route degradeert tot een achtergrondkarakter. Helaas blijft het daar echter niet bij.

Laat me even vooropstellen dat ik niet van plan was teveel vergelijkingen te maken tussen deze beide series. Waar ik het geen probleem vond bij PRIMAL HEARTS 2, immers is dat een vervolg, is het niet eerlijk om twee losse franchises direct met elkaar te vergelijken. Men maakt het echter wel verdomd lastig om dat niet te doen. Niet enkel wordt bijvoorbeeld artwork opnieuw gebruikt, maar ook komen twee karakters van die franchise in het verhaal terug. Dat zijn echter niet direct problemen.

Waar mijn probleem zit, is dat men heel erg in herhaling valt, zowel als je de series met elkaar vergelijkt als wanneer je de routes met elkaar vergelijkt. Een van de sleutelmomenten van Kanon’s route, komt bijvoorbeeld in beide PRIMAL HEARTS games ook naar voren. De grappen van Ushio’s route doen denken aan die van Haruhi en Ryo zelf voelt alsof het een tribute is aan de helden van de twee PRIMAL HEARTS-titels. Zoals gezegd zijn dit echter twee losse titels en is het niet eerlijk om aan te nemen dat iemand die Marshmallow wil gaan kopen, ook PRIMAL HEARTS (2) heeft gespeeld.

Skip!

Het grote probleem is dat dit gevoel van repetitie zelfs volhardt als je het binnen de context van de game bekijkt. Vooral de erotische scènes volgen een soortgelijk patroon, met die van Sasa als de voorzichtige uitschieter in positieve wijze. Ik had persoonlijk goede hoop bij die van Raiha, daar ze daar fuckbuddies worden met alle emotionele gevolgen van dien, maar daar wordt opvallend weinig mee gedaan aan het eind van de dag. Al is dat niet beperkt tot die ene route.

Hoewel de common route een goede lengte heeft, al zou ik het persoonlijk nog iets langer hebben getrokken, voelen de character routes nogal basaal. Er is een opbouw naar de relatie toe en er is een ‘’conflict’’ om op te lossen, maar alles lijkt vooral zo snel mogelijk naar meer en meer seksscènes te moeten haasten, welke in alle eerlijkheid al snel eentonig werden. Alle vier de vrouwen zijn blijkbaar nymfomanen die na hun eerste kus het liefst permanente penetratie ervaren en hun dirty talk uit hetzelfde magazine hebben gehaald. Ik betrapte me er dan ook al snel op dat ik de scènes door begon te klikken, iets wat altijd een slecht teken is voor een erotische game. Maar vooral als je buiten dat maar weinig te bieden hebt voor je heldinnen.

Conclusie:

Als een op zichzelf staande titel is Marshmallow: All the Way Home een game met meer plus- dan minpunten. Het heeft prachtig artwork en een degelijke common route, al weet het dat niveau niet vast te houden in de character routes. Vooral de enorme focus op seks en het gebrek aan variatie hierin begon me richting de derde route op te breken, waardoor ik ze grotendeels oversloeg in de vierde. En als je PRIMAL HEARTS (2) hebt gespeeld, is dat alleen maar erger. In dat geval mag je 5% van de score afhalen.