Mashiroiro Symphony HD: Love is Pure White

De opzet van deze regelmatig met lofzang overladen visual novel is als volgt: als een logisch gevolg op het dalende aantal kinderen in Japan, zijn twee scholen in één dorp aan het kijken naar de mogelijkheid om samen te gaan. Kagamidai is de standaard school zoals we hem kennen, voor iedereen toegankelijk en een mengelmoes van personen. Aan de andere kant van de stad staat Yuihime Academy for Girls, een school voor jongedames van de wat beter bedeelde families. Bij wijze van een test voor de samenvoeging, worden in dit paradijs echter jongens toegevoegd.

En meisjes, die ook

Verdeeld over de eerste twee leerjaren, wordt een handjevol studenten van Kagamidai overgeheveld naar Yuihime om deel te nemen aan speciale gemengde klassen. Twee van de deelnemers zijn de Uryu’s; eerstejaars studente Uryu Sakuno en haar oudere broer Uryu Shingo in het tweede jaar. Je kunt wel raden vanuit welk oogpunt jij deze achtbaan mag gaan beleven.

De reden waarom ik dit een achtbaan noem, is door de karakters die deze school rijk is. Een dienstmeisje zonder werkgever die tussen de lessen door iedereen bedient met een persoonlijkheid van ADHD², de dochter van de directrice die fel tegen de fusie is, een mannen hatende klasgenoot die neigt naar stalkgedrag en een fictief dier genaamd Panditty waar ik NU een knuffel van nodig heb die geluid maakt! Dagen op Yuihime zijn nooit saai!

Wat ze echter ook niet zijn, zijn vredig. Niet enkel zit eerdergenoemde dochter niet op de fusie te wachten, maar als een rolmodel voor vrouwen van hogere stand, heeft haar mening enorme impact op de rest van de klas. Shingo en de rest van de mannen voelen zich daarom zeer onwelkom, hetgeen ze niet in de koude kleren gaat zitten. Extra naar voor Shingo, die door een trauma uit zijn jeugd heel slecht tegen dergelijke situaties kan en bij wijze van zelfbescherming zich geroepen voelt er iets aan te doen.

Slow boil

Deze generieke iets is de rode draad van de opvallend lange common route, waar je afhankelijk van je leessnelheid tussen de tien en vijftien uur voor uit mag trekken. In die periode worden alle mogelijke heldinnen uitgediept, maar leer je ook meer over zijkarakters, waardoor de wereld wat meer wordt dan enkel jou en je potentiële scharrels. In grote lijnen zijn het de dingen die je van een romcom-VN verwacht, maar doordat ontwikkelaar Palette zich de tijd heeft genomen en de humor in de juiste doseringen toevoegt, komt het bijzonder sterk uit de verf, al zal het audiovisuele aspect daar ook zeker aan bijdragen.

Van games van Shiravune ben ik gewend dat ze een vrij hoge standaard halen. Games als Ego’s Spark, Criminal Border en Kunado Chronicle zijn stuk voor stuk visueel aantrekkelijk en Mashiroiro Symphony is wat dat betreft niet veel anders. Waar het echter met kop en schouders boven het gros van de andere releases in dit genre uitsteekt, is met diens voice acting. Elk karakter heeft zo’n duidelijke eigen persoonlijkheid die zelfs met de intonatie en spreekwijze wordt uitgedragen. Dat klinkt logisch, maar als je zoveel Japanse media als ik consumeert, merk je op een gegeven moment patronen op of dingen die onnatuurlijk voelen. Dit gevoel had ik op geen enkel moment bij het recenseren van deze titel.

Juist hierdoor valt pijnlijk duidelijk op dat de lokalisatie de game geen eer aan heeft gedaan. Niet enkel heeft de game echt veel grote vertaalfouten – zoals she die als see staat geschreven, het ontbreken van lidwoorden en het dubbel neerzetten van een woord – maar de vertaling zelf haalt ook niet het niveau dat ik doorgaans gewend ben van deze uitgever. Een voorbeeld hiervan dat me is bijgebleven, zag ik in een gesprek waarin een karakter tegen de hoofdpersoon zei ‘’dan gaat dit een makkelijk gesprek worden’’, refererend naar dat de hoofdpersoon de reden voor het gesprek reeds door had en zich bewust was van de implicaties. De vertaling was ‘’niet bepaald de toon die je zou moeten hebben, maar oké.’’. Niet enkel is dit een wel erg liberale vertaling van wat men daadwerkelijk zegt, maar het past ook niet in de flow van de rest van het gesprek.

Er zijn ook wat kleinere ergernissen, zoals hoe sommige (bij)namen en honorifics zijn vertaald, evenals het gebrek aan vertaling in het geval van sommige scenes waarbij karakters op de achtergrond praten terwijl de hoofdpersoon aan iets denkt, maar deze vond ik persoonlijk minder storend op het geheel gezien.

Time to merge

Dat ik ondanks dit best wel bijtende kritiekpunt een hoge score aan Mashiroiro Symphony HD meegeef, is niet enkel te wijten aan de bovengemiddelde sterke common route. De vier character routes die de game je voorschotelt, zijn bijzonder divers in de materie die ze behandelen, zelfs als ze allemaal een prille relatie verkennen, waardoor elke heldin de kans krijgt om te schitteren in haar eigen romance als meer dan het resultaat van de keuzes die je ditmaal hebt gemaakt. Laten we daarom kennis met ze maken.

De eerste die op mag draven, is Amaha Miu, de enige derdejaars van de cast en in zekere zin hun rustige grotere zus. Zij is de verzorger van Panditty, de rust en vrede zelf en heeft een diepe liefde voor alle dieren. Zij is hierom de voorzitter van de informele Kitty Club, die gewonde dieren opvangt, verzorgt en weer uitzet rondom het bosrijke Yuihime. Met deze persoonlijkheid is ze een geliefd gezicht op de school, al geldt dat in het bijzonder voor Inui Sana, jouw klasgenoot die koste wat het kost mannen bij Miu weg wil houden.

De route van Miu is eveneens de route van Sana. Een route waarin de tweede leert dat niet elke man is zoals ze denkt en waarin ze leert dat Miu’s geluk en de hare elkaar in de weg kunnen staan. Miu is zonder twijfel de heldin van deze route en is met haar older woman kink-insteek de duidelijke focus, maar Sana is degene die in zekere zin veel meer ontwikkeling doormaakt. Daarom kreeg ze op verzoek van fans nadien haar eigen game, welke we eveneens van een review hebben voorzien.

Daar dat echter niet deze game is, gaan we door naar heldin nummer twee: Angelina Nanatsu Seawell, maar voor vrienden Ange. Zij wil niets liever doen dan iemand dienen en is van kleins af aan getraind om het perfecte dienstmeisje te zijn. Helaas heeft ze echter nog niemand kunnen vinden om zich aan te wijden, daar de enige kandidaat tot op heden haar vriendelijk heeft bedankt.

Dit thema van iemand willen bedienen en ondersteunen staat centraal in Ange’s route, daar Shingo in de basis niet anders is. De verschillende manieren waarop ze dit doen en hoe ze elkaar hiermee beïnvloeden, dwingt ze echter hun relatie en kijk op dingen opnieuw onder de loep te nemen.

More merging!

De grootste tegenpolen vinden we in verhaallijnen drie en vier, met respectievelijke Sena Airi en Uryu Sakuno in de hoofdrol. Airi is de dochter van de directrice en degene die zich het hardst verzet tegen de fusie. Ze is trots, verfijnd, koppig en makkelijk op haar teentjes getrapt. Ze is echter ook de beste vriendin van je kleine zusje en iemand waarmee Shingo op goede voet stond voor de fusie begon. Daarom is een belangrijk thema in de common route deze plooien gladstrijken.

Dit thema zet door in Airi’s character route. Eens haar muren af worden gebroken, laat ze zien dat ze niet zo sterk in haar schoenen staat als dat ze naar de buitenwereld projecteert en dat ze stiekem eigenlijk al tijden op haar tenen loopt. Shingo, met zijn dwangmatige behoefte om iedereen tevreden te stellen, is op dat moment een steun en toeverlaat die met de nodige hobbels zelfs meer dan dat wordt.

Wat mij betreft is deze route de canon route. Niet enkel is het degene die veruit de meeste tijd krijgt in de common route, maar hoe het ook het belangrijkste subplot afrondt én daarnaast Airi front en center zet in dingen zoals de menu’s, vertelt mij dat Airi het karakter is waar het verhaal rondom gebouwd is.

De andere kant van de medaille is de route van Sakuno, de enige die ik oprecht niet kon waarderen. Hoewel het niet echt incest is, daar de twee Uryu’s aangetrouwd familie zijn, is dat wel de insteek die de route neemt. Immers is dit informatie die mensen om hun heen niet weten. Daar heb ik geen problemen mee, daar ik een dergelijke thema al eerder zag in titels als Sisterly Bliss, Love Sweets, Shinigami no Kiss wa Wakare no Aji en Clover Days, maar hoe er hier mee werd omgegaan viel me vies tegen.

Voor de verhalen van Airi en Miu/Sana was enorm veel tijd ingeruimd en hoewel de route van Ange wat korter was, was het passend bij haar groei. De enorme worstelingen van niet enkel hun rol als broer en zus doorbreken, maar ook het verzet in hun omgeving verdient dan ook net zoveel aandacht, maar krijgt het onvoldoende. Het komt wel aan bod, maar je ziet vooral de reacties nadien, niet de moeilijke momenten zelf, wat voelt als een gemiste kans. Hiernaast wist ook het subplot mij in deze route niet te bekoren, al is dat meer een kwestie van smaak.

Ga er maar rustig voor zitten

Zoals gezegd, wordt voor de meeste routes voldoende tijd genomen. Voldoende is echter een subjectieve en nogal vage term. Om er een cijfer aan te hangen, mag je tussen de dertig en veertig uur tellen om alle vier de routes te voltooien. Daarmee krijg je een hélé hoop waarde die passend is het voor prijskaartje. En natuurlijk krijg je ook…andere scènes.

De erotiek is voor velen hetgeen wat de knopen doorhakt en als dit voor jou het geval is, kun je nu al beginnen met de download van de game én uncensor patch. Net als de verhalen is de art aantrekkelijk en de voice acting fenomenaal, maar daar stopt het niet. Eens Shingo en zijn partner echt bezig zijn, worden de still images ingeruild voor bewegende beelden. Dat klinkt luxe voor iets wat feitelijk een gif is, maar daar dit nog altijd een zeldzaamheid is in dit genre, is het er een die ik met lof wil omarmen!

Conclusie:

Een uitgebreide common route, geslaagde humor en drie bijzonder sterke character routes maken van Mashiroiro Symphony HD een must-have voor niet enkel fans van erotiek, maar ook van visual novels of dingen als de anime of manga. Het artwork is prachtig en de voice acting fantastisch, waardoor je bijna zou vergeten dat de vertaling verbleekt in vergelijking. Helaas is dat echter wel wat de game ervan weerhoudt de grens van 90% te doorbreken.