Als gamer heb je altijd een genre dat je voorkeur geniet. Voor de ene zijn sportgames de hemel en games van het platformgenre de hel. Voor de andere is het platformgenre het einde en zijn sportgames een doorn in het oog. Voor de fans van First-person shooters is er niets te klagen. In tegenstelling tot menig ander genre is er namelijk een overvloed aan shooters op de markt, waardoor je altijd genoeg keuze hebt. In deze review ga ik de fans van het First-person shooter genre toespreken, want Medal of Honor is terug van weggeweest.
Nadat Medal of Honor enkele gouden jaren beleefde tijdens de vorige generatie consoles, was de serie van de kaart verdwenen. Niemand hoorde meer van Medal of Honor. Waar de shooter eerst nog veel furore maakte, was de serie van de hak op de tak verdwenen. Om het begrip Medal of Honor weer op de kaart te zetten, werd er een volledig nieuwe Medal of Honor ontwikkeld. Niet in het verleden, maar in het heden. Al Qaida moet het in de nieuwe Medal of Honor vergelden.
In een strijd om het terrorisme de nek om te draaien, ga je met een Amerikaanse unit mee om Al Qaida dwars te zitten. Dit doe je door meerdere personages in de game te besturen. De campaign is verdeeld over missies die door verschillende soldaten worden uitgevoerd. Vandaar dat je niet continu dezelfde soldaat onder je hoede krijgt. Dit is uiteraard goed voor de afwisseling, maar zorgt er mede voor dat je niet echt in het verhaal kan komen. Er is namelijk geen vast doelwit waar je langzaam naar toe werkt en je hebt geen vaste squad waarmee je de avonturen beleefd.
Wel zijn de missies die de singleplayer te bieden heeft zeer gevarieerd en nog belangrijker: zeer vermakelijk. De singleplayer steekt goed in elkaar en door de variatie voelt elke missie weer fris aan. Het ene moment zit je namelijk in een Apache helikopter en de andere keer ben je bezig met een sluipmissie, om de taliban één voor één stil om te leggen. Helaas duurt de frisse wind aan missies maar kort, want de doorgewinterde gamer zal er niet langer dan zes uur over doen. Nu is het algemeen bekend dat de campaign mode van shooters altijd wel kort is, maar zes uur ligt toch net onder het minimum aantal uurtjes dat wij graag voor een singleplayer zien. Daarom is het jammer dat Medal of Honor op dit gebied meer dan tekort schiet.
Een shooter kan niet functioneren door een goed arsenaal aan wapens. De ontwikkelaar van Medal of Honor heeft dan ook een goede collectie samengesteld die de speler tot zijn beschikking kan hebben. Dit zorgt ervoor dat je altijd kan kiezen of je met een shotgun een gebouw ingaat, of dat je liever gewoon je M21 in je handen houdt. Aan jou de keuze. Gelukkig is dit arsenaal aan wapens gecombineerd met een goede gameplay. De gameplay mag dan veel weg hebben van die van Call of Duty, maar dit is in onze ogen enkel positief, aangezien zo goed als iedere shooter-fan daar bekend mee is en het ook nog eens goed werkt.
Over het audiovisuele plaatje van Medal of Honor valt te twisten. Grafisch ziet het er van dichtbij namelijk erg goed uit, maar in de verte zie je één voor één bomen uit de grond komen en zien explosies eruit als die in een foute Bollywood film. Gelukkig zit het wat betreft het geluid wel goed in orde. Daar komen de explosies namelijk wel geloofwaardig. Ook de kogels die je om de oren vliegen en de granaten die in de buurt ontploffen komen meer dan geloofwaardig over.
Om bij te komen van de korte singleplayer is er natuurlijk nog de multiplayer. In de multiplayer zijn er vijf modi te spelen: mission, sector control, team assault, een search & destroy-achtige mode en een mode die de instellingen op hardcore zet. Na het spelen van alle modi kwam naar voren dat de team assault mode, wat eigenlijk gewoon team deathmatch is, het beste uit de verf komt. De mission mode bleek daarnaast een enorme afgang te zijn, wat vooral te maken had met de immens slecht geplaatste spawn-punten.
In de online multiplayer kun je kiezen uit drie klasses: rifleman, spec ops en sniper. Deze drie klasses kun je ontwikkelen door spellen te spelen en kills te maken. Hierdoor stijg je in niveau waardoor je betere attachments en wapens krijgt. Dit zit allemaal erg goed in elkaar, maar zoals eerder genoemd gooien de spawn-points roet in het eten. Het gebeurde veel te vaak dat ik spawnde voor een vijand of recht onder een airstrike, waardoor ik meteen weer enkele seconden kon wachten voor een nieuwe kans. Het is dan ook jammer dat uitgerekend dit belangrijke element van online gamen mislukt is.
Conclusie
Medal of Honor is terug en dat voelt goed. De game bevat een singleplayer van hoog niveau, maar schiet tekort wat betreft de lengte. Gelukkig zorgen de wapens, de gameplay en de online multiplayer voor de punten. Ook grafisch is de game in orde en wat betreft het geluid scoort de game goed. Wat dat weer roet in het eten gooit zijn de gebrekkige spawn-punten, maar dat weerhoudt ons er niet van de terugkeer van Medal of Honor te belonen met een dikke voldoende.