Metro: Exodus is zo’n game die eigenlijk al een tijdje op mijn backlog stond. De game is niet immens populair, maar links en rechts hoorde ik toch wat verhalen die mijn aandacht trokken. De komst van de next-gen update, in de vorm van Metro: Exodus - Enhanced Edition was voor mij een mooi moment om eens aan de slag te gaan met deze game.
De Enhanced Edition van Metro: Exodus vertelt hetzelfde verhaal als het origineel. De game speelt zich af in Rusland, om precies te zijn in de metrostelsels van Moskou. Jarenlang wordt er gedacht dat de mensen die leven in het metrostelsel de enige overlevende zijn in een post-apocalyptische wereld. Hoofdpersonage Artyom weigert dit echter te geloven en wil niet langer ondergronds leven. Als enige heeft hij tussen alle ruis op de radio een bericht gehoord, maar niemand gelooft hem, behalve zijn vriendin Anna. Na een korte introductie ontdekt Artyom de waarheid achter de ruis op de radio. Zonder te veel spoilers te geven blijkt hij gelijk te hebben; er is leven buiten de grenzen van Moskou. Je reis vol avonturen begint, samen met de soldaten van de Order of Sparta, na deze ontdekking pas echt. In een opgeknapte trein met de naam Aurora doorkruis je samen met de Order of Sparta en je vriendin Anna het post-apocalyptische Rusland. Net buiten de grenzen van Moskou begint de overlevingstocht pas echt, hierin krijg je te maken met bandieten, mutanten, kannibalen en nog veel meer.
Metro: Exodus weet het verhaal goed over te brengen middels een cinematic driving gameplay. Deze scènes zijn grafisch gezien niet altijd helemaal top, iets dat in contrast staat met het spelen van de game, maar daarover later meer. Het verhaal is echter niet altijd heel interessant, maar vaak is het net genoeg om je aandacht erbij te houden. Dit komt doordat het verhaal vaak oppervlakkig aanvoelt met personages die je eindeloos vermoeien met een monoloog van enkele minuten.
Hoe speelt het dan?
De gameplay van Metro: Exodus weet een leuke mix van stealth based gameplay en run and gun te brengen. Je hebt zelf op ieder moment de volledige vrijheid; kies je ervoor om geruisloos te werk te gaan of schakel je de vijand uit met een hoop geweld. Een kanttekening hierbij is wel dat de game je er meermaals aan probeert te herinneren dat stealth vaak de beste oplossing is. Naast de keuze in hoe je ten strijde gaat heb je nog een keuze in de gevechten (mits je deze in stealth doet). Je kunt er namelijk voor kiezen om vijanden om te leggen of tijdelijk uit te schakelen. Er wordt bijgehouden welke keuzes je hierin maakt en dit kan gevolgen hebben voor het einde van de game.
Metro: Exodus weet de open wereld met grote gebieden goed af te wisselen met nauwe gangen, waarbij het echte Metro-gevoel terugkeert. De nauwe gangen voelen claustrofobisch aan, terwijl je in de open wereld het gevoel van enorme vrijheid krijg. Een ander leuk element aan Metro: Exodus is dat je gedurende het verhaal te maken krijgt met alle vier de seizoenen. Dit zie je duidelijk aan het landschap en je krijgt hierbij ook de lentekriebels of het gevoel van ijzige kou in de nucleaire Russische winter.
De besturing voelt soms wat ongemakkelijk aan, dit merk je vooral wanneer je gevechten aangaat met je vuisten. Het raken van je vijand is hierbij vaak een uitdaging, omdat je regelmatig net naast je doel mept. Wanneer je met een boot een eindje gaat varen merk je al snel dat de besturing ook hier te wensen overlaat. Dit loopt net allemaal niet zo soepel als dat je zou willen. Dit was al een punt van kritiek in het origineel en is helaas in de Enhanced Edition niet opgelost. Het ondersteunen van de haptische feedback en adaptive triggers is daarentegen wel een goede en merkbare toevoeging, want zo krijg je net iets meer gevoel met het schieten van je geweer. Zo merk je ook dat naarmate je de trigger tijdens het schieten langer ingedrukt houdt deze steeds zwaarder wordt.
Pracht en praal
De open spelwereld ziet er over het algemeen echt fantastisch uit en dit komt op de next-gen consoles nog beter over. Zo zijn onder andere de reflecties in water een stuk realistischer en mooier. Daarnaast zijn er over grotere afstanden meer details zichtbaar en zijn de schaduwen en de belichting verbeterd. Licht van bijvoorbeeld een lamp weerkaatst nu realistisch in de ruimte en zwakt naarmate de afstand vordert af. Hierbij wordt tevens rekening gehouden met het object dat de weerkaatsing verzorgt. Ook dit is iets dat bijdraagt aan het realistische gevoel dat de game neerzet. Dit is onder andere gedaan door ray-tracing ten volle te benutten, iets dat in het origineel toch net even wat anders was. Op elk vlak toont de Enhanced Edition meer details dan het origineel. Een andere merkbare verbetering zijn het aantal frames per seconde. Het spel draait, in ieder geval op de PlayStation 5, stabiel op 60 FPS. Al deze wijzigingen zorgen, buiten het verhaal, voor een compleet andere ervaring in Metro Exodus: Enhanced Edition, dan in het origineel.
Naast alle grafische verbeteringen zijn ook de laadtijden enorm verbeterd, iets dat natuurlijk alles te maken heeft met de SSD's die we tegenwoordig in de next-gen consoles vinden. Desalniettemin een enorm aangename verbetering, die erg goed merkbaar is.
Conclusie
Metro: Exodus - Enhanced Edition is de beste manier om het spel te ervaren. De game is grafisch enorm verbeterd en prachtig om naar te kijken. Daarnaast zijn ook de laadtijden aanzienlijk verbeterd. De besturing van de game, met name in melee-gevechten en tijdens het varen in een boot, laat wel wat te wensen over. De gameplay van Metro Exodus is verder dik in orde. De keuzemogelijkheid in gevechten die Metro: Exodus brengt zijn een pluspunt in een verhaal dat vaak (slechts) net interessant genoeg is om je aandacht erbij te houden. Zo wordt je tijdens het spelen vaak lastig gevallen met een niet al te interessante monoloog van één van de andere personages.