Eind 2014 wist Monolith Productions ons in samenwerking met Warner Bros. te verrassen met Middle-earth: Shadow of Mordor. Tenminste, mij verraste de game allerminst. Terwijl ik met mijn collega’s op de Gamescom rondstruinde, was ik eigenlijk de enige van de redactie die brood zag in de game. Een akelig lange wachtrij en gamesessie later deed mijn collega’s niet van mening veranderen, maar voor mij was het duidelijk: hier wordt aan iets moois gewerkt. Met een 8,5 beloonde ik de game voor zijn vernieuwende Nemesis-systeem, oerdegelijke gameplay en vermakelijk lange speelduur. Kan Shadow of War op dit succes voortborduren, of is het tijd om ermee te stoppen?
Met Middle-earth: Shadow of War gaan de ranger Talion en de geest van de elf Celebrimbor op pad om Sauron voor eens en voor altijd naar de verdoemenis te helpen. Hiervoor wordt een gloednieuwe ring gesmeed, waarmee de strijd tegen de duistere heer himself een stuk makkelijker zou moeten zijn. De spin Shelob (in het spel vaker als beeldschone vrouw in beeld dan als spin) pakt de ring echter af en speelt een spel met Talion en Celebrimbor. Het duurt niet lang voordat ook zij inziet dat de ring nodig is om Sauron voor eens en voor altijd te verslaan.
Orc captains met een ziel
En dat doe je natuurlijk niet alleen. Met het Nemesis-systeem toonde Monolith Productions aan dat het hebben van vijanden en het opbouwen van relaties kan leiden tot een geheel nieuwe ervaring. Captains die je had verslagen konden in Shadow of Mordor terugkeren om wraak te nemen. Mocht je de captain in de fik hebben gestoken, dan kwam hij met flinke brandwonden wraak nemen. Daarnaast zorgde het systeem voor een duidelijke pikorde, die jij in de war kon brengen door captains en warlords te verslaan of over te nemen. Overgenomen orcs zorgden ervoor dat je soms wat extra handen had wanneer je een vervelende tegenstander moest verslaan.
In Shadow of Mordor wisten de captains ons te bekoren, maar met Shadow of War laat de ontwikkelaar eigenlijk zien hoe oppervlakkig het origineel op sommige vlakken was. Captains zijn nu namelijk lid van een tribe, die zo zijn voordelen heeft. Daarnaast is het aantal zwaktes en sterktes van orcs uitgebreid en kunnen ze op verschillende manieren ten tonele verschijnen. Een ‘ambush’ wanneer je het niet verwacht komt veelvuldig voor. In dit soort gevallen verschijnt een captain vanuit het niets om je een tik in je rug te geven. In Shadow of War ben ik mede hierdoor dan ook veel vaker op de vlucht geslagen dan in het eerste deel. Dit heeft overigens ook te maken met de mogelijkheid om een moeilijkheidsgraad te kiezen in Shadow of War. Waar je in Shadow of Mordor end-game nog weinig van je tegenstanders had te duchten, is dat op de hoogste moeilijkheidsgraad in Shadow of War wel anders, zo ervaarde ondergetekende. Het is wel weer een kleine aanpassing die ervoor zorgt dat Shadow of War een betere game is dan zijn voorganger.
Goed begin, en dan…
Het mooie van een recensie wat later online zetten, is de mogelijkheid om te bekijken wat de eerste reacties zijn op een spel. Wat zegt de community, en wat zeggen onze collega’s? Over het algemeen wordt er vooral gefit op het verhaal dat Shadow of War herbergt. Hier kan ik mij deels in vinden. Shadow of War begint namelijk ijzersterk met enkele goede scènes, maar richting het eind speelt de gameplay an sich een grotere rol dan het verhaal. Wat er wordt verteld is niet meer interessant, het gaat enkel nog om het aanvallen van forten en afslachten van orcs. Het idee lijkt er dus wel te zijn geweest, maar dit wordt niet het hele spel doorgezet. Dat Monolith Productions wel moeite heeft gedaan om zich in de folklore te verdiepen, blijkt wel uit alle items en zij-informatie die in het spel te vinden is. Hiervoor is het dan ook te rade gegaan bij enkele leden van de fanclub van J.R.R. Tolkien.
Groot, groter, grootst
Waar je in Shadow of Mordor toewerkte naar het afslachten van Warchiefs en enkele handlangers van Sauron, werk je in Shadow of War naar iets heel anders toe: sieges. In deze sieges probeer je met overgenomen captains een overlord van een regio af te zetten. Dit doe je door een fort te bestormen. Je kunt zelf kiezen welk van je captains je vergezellen en of ze enkele upgrades krijgen. Vervolgens probeer je Victoy Points binnen het fort te vergaren. Dit doe je door bepaalde punten binnen het fort gedurende een bepaalde tijd in te nemen. Lukt dit, dan wacht je het gevecht met de overlord. Deze kan gezien worden als een eindbaas die je het vuur aan de schenen legt. 
De sieges doen je beseffen dat het spel in schaal is toegenomen. Er verschijnen tientallen orcs op het scherm (denk dus niet aan veldslagen met honderden vijanden) en captains vliegen je om de oren. Denk daar de Graugs en Caragors van het eerste deel en de nieuwe draken van Shadow of War bij en je weet dat het druk wordt. In al deze chaos is het soms even zoeken naar je targets en lijkt het soms iets teveel van het goede, maar dit wordt over het algemeen al snel vergeven door de charme van het spel.
Niet alleen de sieges laten zien dat het spel groter en beter is. Ook Talion kan nu veel nauwkeuriger worden voorzien van upgrades, waardoor je echt kunt upgraden naar je eigen speelstijl. Daarnaast is het aantal missies en collectibles aanzienlijk, waardoor je ook in dit deel weer genoeg te doen hebt. Ook online kun je aan de slag met het bestormen van andermans forten. Hiervoor kun je door middel van microtransacties je kansen vergroten, maar dit is geheel optioneel. In mijn gehele playthrough heb ik geen moment last gehad van microtransacties en er nooit over nagedacht er iets mee te doen.
Conclusie
Middle-earth: Shadow of War is groter en beter dan zijn voorganger. Het spel biedt verschrikkelijk veel om te doen en zorgt daarvoor soms voor wat chaos. Dit leidt af, maar de charme van het spel doet je dit toch vergeven. Het verhaal begint sterk maar zwakt gedurende het spel af door de grote hoeveelheid aan missies en collectibles die het spel rijk is. Het Nemesis-systeem is weer uitgediept en grootser, wat met de toevoeging van moeilijkheidsgraden (zeker de moeilijkste!) weer een ware toevoeging is. Middle-earth: Shadow of War is meer dan een prima game die je eigenlijk wel eens geprobeerd moet hebben.