Een titel als Monster Hunter 4 Ultimate behoeft op zich niet veel uitleg. De titel zegt al wat je moet weten over het spel. Deze keer hebben we echter de mogelijkheid om monsters te gaan jagen op de bus of trein met de eerste draagbare versie van het spel. Een groot verschil of meer van hetzelfde?
Zoals je kan denken draait het plot van de Monster Hunter games om het jagen op monsters. Je krijgt een quest, bereid je voor, gaat op jacht en mept (hopelijk) het monster in elkaar. Daarna raap je wat loot op, keer je terug naar de bewoonde wereld waar je de loot verkoopt of gebruikt om je wapens en uitrusting sterker te maken zodat je grotere beesten kan gaan afmaken. Een schijnbaar onvermoeibare herhaling voor velen.
Monster Hunter 4 onderscheidt zich van zijn voorgangers door te proberen iets meer vulling rond het doorgaans voorspelbare spel te creëren. Er is net iets meer verhaal te vinden, je hebt deze keer meerdere dorpjes om te bezoeken en de cast is net iets prominenter. Helaas werd er in deze extra’s niet genoeg tijd gestoken om echt een verschil te kunnen maken. De cast valt terug op één opvallend kenmerk per persoon dat zich tot vermoeiens toe herhaalt, het verhaal is nogal rechtlijnig en de dorpjes verschillen eigenlijk enkel maar in uitzicht.
Info overload
Een ander verschil met voorgaande spellen is dat Monster Hunter 4 Ultimate voor zowat alles een uitgebreide tutorial heeft voorzien. Deze zijn echter met momenten zodanig uitgebreid dat je soms eerder verward naar je scherm staat te staren, dan dat een mechanic opgehelderd werd. Er is schijnbaar een optie voorzien om de tutorials af te zetten, maar deze zorgt er voor dat je maar een fractie minder schermpjes te zien krijgt, dus niet zo behulpzaam.
Zelfs zonder tutorials wordt het je in het spel snel duidelijk dat elke jacht de nodige voorbereiding vergt, wil je hunter geen modderfiguur slaan en zonder loot met hangende pootjes naar huis moeten keren. Je hunter heeft nood aan een goede uitrusting en allerlei soorten items, van potions tot vallen om zijn opdrachten tot een goed einde te brengen. Sommige kun je gewoon kopen bij de lokale handelaar, maar het is natuurlijk veel leuker om de loot die je gevonden hebt tijdens je tochten te combineren in allerlei nuttige items met de handige crafting mechanic.
Ook de manier om je wapens en uitrusting up te graden is goed uitgewerkt door het domme idee te schrappen dat je alle upgrade materialen op zak zou moeten hebben om deze te kunnen gebruiken. Je hebt een ruime keuze aan types uitrusting en bij de wapens heb je veertien verschillende types om uit te kiezen, waarvan twee nieuwe voor de reeks, de insect glaive en de switch blade, een zware bijl die in een zwaard en schild kan transformeren.
Als laatste zorg je ervoor dat je hunter goed gegeten heeft voor hij een gigant in elkaar gaat slaan. Hiervoor zorgt de katachtige kok van dienst. Als je bij hem aan tafel schuift mag je twee ingrediënten bestellen en kiezen uit vijf bereidingswijzes. Afhankelijk van je keuze krijgt je hunter verschillende boosts die van pas kunnen komen tijdens de jacht en het gevecht.
Maak plaats voor de jachtkat
Jagen hoeft uiteraard niet alleen te gebeuren en is in sommige gevallen gewoon geen goed idee. Omdat een jachthond nu eenmaal een cliché is, beslisten de goede mensen van Capcom om je te laten vergezellen door een kat op je tochten, ook wel Palico genoemd. Tijdens het creëren van je personage krijg je tevens de kans om je Ace Palico vorm te geven. Dit is je rechterhand die je helpt om monsters te verslaan en loot te verzamelen. Het blijft trouwens niet bij deze ene haarbal. Elke regio heeft een apart stukje gebied waar je een nieuwe Palico kunt recruteren. De beestjes specialiseren zich telkens in healing, support of bommen leggen en je kan er een heleboel verzamelen.
Van de extra Palico’s die je recruteert kun je er telkens maximum twee toewijzen aan je Ace. Afhankelijk van welke specialisaties zij hebben, verandert het gedrag en de krachten van je Ace, dus het kan belangrijk zijn om goede combo’s te maken. Daarnaast moet je ook opletten dat hun motivatie niet te veel zakt, zodat ze doeltreffend blijven. De achterblijvers hoeven trouwens niet gewoon op de mat te liggen wachten tot je terugkomt, je kunt ze opdrachtjes geven om items of stukken uitrusting voor zichzelf te gaan opsporen.
Kern van de zaak
Alhoewel je heel veel tijd zult steken in het kopen, combineren en upgraden van je items, blijft de voornaamste bezigheid van Monster Hunter het jagen op monsters. Dit doe je hoofdzakelijk door quests aan te nemen. Deze krijg je ofwel automatisch in de storyline of door rondlopende npcs lastig te vallen. Hoe je ze ook verzamelt, voor je op pad kunt moet je eerst bij de vriendelijke Guildmarm langs om deze te activeren.
Daarnaast kun je ook op verkenningsmissies gaan. Deze methode heeft echter niet veel om het lijf. Je loopt door een heel lineaire map, komt enkele plaatsen tegen waar je items kan farmen en er is telkens een groot monster om in de pan te hakken of van weg te lopen. Het nadeel in vergelijking met de gewone quests is dat het monster gewoon kan verdwijnen als het te lang duurt om hem tot moes te slaan en dan heb je niets voor al de tijd die je er in hebt gestoken.
Daarnaast zijn er natuurlijk ook de multiplayer missions die je in de Guild hall kunt vinden. Je kunt zowel online als lokaal met maximum vier mensen tegelijk spelen, een optie die niet eerder beschikbaar was.
Oefening baart kunst
Voor een spel waar het bevechten van monsters centraal staat blijft het toch wel een beetje vreemd dat de acties van je hunter soms onnatuurlijk of stuntelig aanvoelen en niet vloeiend gebeuren, waardoor je hunter met momenten wijd open staat voor aanvallen. Je kan bijvoorbeeld ook enkel op de boss monsters een target lock zetten. Daarnaast is het ook bijzonder makkelijk om met je hunter als een onnozelaar naast het monster te staan hakken als je niet goed genoeg gepositioneerd staat.
Een nieuwe vechtmechanic voor 4 is de aanvalssprong. Heel wat terreinen in het spel zijn gemaakt om op en af te klimmen. Dit voornamelijk om deze nieuwe vechttechniek aan te moedigen. De bedoeling is dat je vanaf een hoger gelegen stuk terrein op het monster springt en tegelijkertijd aanvalt. Als je dit goed genoeg timet kan je zo op het monster landen om deze letterlijk in de rug aan te vallen. Het beest probeert je er natuurlijk wel af te schudden, maar gelukkig is je hunter niet oliedom en kun je proberen je vast te houden.
Als je op deze manier genoeg damage kunt doen valt het monster neer of doe je hem wankelen, wat je een extra mogelijkheid heeft om veel schade te doen. Deze techniek komt uiteindelijk vooral tot z’n recht in de multiplayer. Jammer genoeg moet de rest van de party wel eerst wachten tot je er in slaagt om het monster neer te krijgen, want als zij durven aanvallen terwijl jij op het beest inhakt word je er sowieso afgesmeten.
Conclusie
Monster Hunter 4 Ultimate is mooi vormgegeven en kan met momenten heel sfeervol of net intens zijn. Het jagen op monsters blijft een leuke bezigheid, alhoewel het ook niet meer is dan dat en het vechten soms wat frustreert, net zoals de grote stukken tekst waar je moet door worstelen om het systeem een beetje te snappen. Beter dan zijn succesvolle voorganger is deze versie van het spel niet, maar het is zeker een mooi alternatief voor de handheld markt en voor mensen die zowel online als lokaal met enkele vrienden wat gigantische monsters in elkaar willen timmeren.