De hoofdpersoon in kwestie was een avonturier die ter nauwer nood wist te ontsnappen uit het nest van een draak, nadat zijn party hem had ingezet als aas. Na door de overmaatse hagedis aangevallen te zijn, wist hij op het randje van de afgrond te blijven dankzij een elixer en te ontkomen met een noemenswaardige buit. Daar heb je echter maar weinig aan als je de dag niet goed door kunt komen.
Twee voor de prijs van twee
Nu wantrouwend tegenover zijn medemens, maar wel noodgedwongen aangewezen op hulp in zijn dagelijkse leven, besluit hij een aanzienlijk deel van zijn fortuin te investeren in een slaaf. Dankzij magie kan die immers geen commando’s weigeren en de eigenaar geen kwaad doen, waardoor er geen kans is dat onze ‘’held’’ wederom een spreekwoordelijk mes in de rug geparkeerd krijgt. Zijn plan loopt echter iets anders.
Als hij de handelaar zijn wensen voorlegt, krijgt hij te horen dat er een excellente kandidaat is. Een voormalige dienstmaagd van een gevallen buurland is als slaaf binnengekomen en is met haar royale opleiding een uitstekende hulp voor een avonturier met een ernstige handicap. Er zit echter een addertje onder het gras. De dienstmaagd en de prinses die ze voorheen diende, worden enkel als set verkocht.
Daar is die niet te kreupel voor
Over het verhaal dat hierop volgt, gaan we het niet verder hebben, want als een nukige zijnde is My Slow Life With the Princess Knight and her Devoted Handmaiden een game die niet al te lang wacht met het verwijderen van kledij, noch veel tijd laat tussen de scènes die niet geschikt zijn voor kinderoogjes. Desondanks doet het de moeite om het meer te maken dan een eindeloze aaneenschakeling van verschillende standjes. De relatie tussen de drie karakters is moeizaam gezien het onderlinge wantrouwen en gaandeweg komen er ook gevoelens in het spel. Verwacht geen diepgang op het niveau van een moege, maar wel een spel die probeert om meer te zijn dan iets wat je met één hand speelt.
Dit gezegd hebbende, is dit toch wel het publiek waar het spel zich op richt. En zij zullen niets te kort komen. De twee vrouwen zijn heel verschillend in persoonlijkheid en uiterlijk, maar zijn beide prachtig getekend en overtuigend ingesproken. Seksscènes zijn gevarieerd genoeg om niet saai te worden, maar hoeven daarvoor niet in aparte fetisjen te vervallen die we vaak zien in games als deze. My Slow Life is op en top vanille en voor wie dit kan waarderen, is de game met een lengte van vijf uur een prima snack tussen de langere visual novels door.
Conclusie:
My Slow Life With the Princess Knight and her Devoted Handmaiden is geen verhalende hoogvlieger, maar wel een prima erotische visual novel voor zij die iets zoeken wat short and sweet is. Op audiovisueel vlak is de game bovendien zoals we van Waffle gewend zijn uitstekend. Vergeet enkel niet de uncensor patch te installeren, want anders blijft er weinig van het spel over.