In dit vervolg is het niet Neptune, maar Nepgear die weer eens de hoofdrol mag vertolken. Het jongere zusje van de hoofdpersoon met ADHD wordt aan het begin van het spel gevangengenomen en ontwaakt twee jaar later in een wereld die compleet veranderd is. Een fenomeen genaamd de Trendi Outbreak bevolkt de wereld met krachtige monsters en de vier naties van Gamindustri houden maar met moeite het hoofd boven water met een combinatie van lockdowns, preventieve maatregelen en het voorzichtig bevechten van de wezens. De grootste verandering voor onze rozeharige heldin is echter dat haar zus verdwenen is. Geconfronteerd met deze harde realiteit probeert Nepgear haar natie te beschermen, de oorzaak van de uitbraak te vinden en te achterhalen wat er met Neptune is gebeurd.
Relax, take it easy
Dit klinkt allicht als een behoorlijk heftig plot, maar dit blijft de Neptunia-serie. Verwacht dus dat dit verhaal wordt verteld door luchtige dialogen tussen schattige meiden in anime-vorm, met het nodige onderlinge gekibbel en met een hoop verwijzingen naar en parodieën van games en gebeurtenissen. Met name dat laatste is in Sisters VS Sisters belangrijk. Een van mijn grootste klachten over de spin-offs, was dat ze nog maar weinig deden met het format dat de Neptunia-serie zo uniek maakte. De goed gevonden verwijzingen en slimme world-building die de eerste drie games van de serie tekenden, waren niet of nauwelijks aanwezig in titels die andere genres dan de JRPG gingen verkennen, waardoor het meer generieke games in die respectievelijke genres werden, die het vooral moesten hebben van brand recognition. Sisters VS Sisters weet dát niveau niet te behalen, maar is qua humor het scherpste wat de serie in lange tijd is geweest.
In dit ongeveer twintig uur durende verhaal, zal je natuurlijk de uiteindelijke slechterik moeten verslaan. Maar ondertussen levert de game ook een hoop kritiek op recente ontwikkelingen in de game-industrie. Mobiele games met gokelementen, het nieuwe beleid van Sony op het gebied van seksueel getinte videogames, Pokémon: GO en de invloed van social media worden allen op een slimme, luchtige manier op de hak genomen, waardoor niemand zich beledigd hoeft te voelen, maar het punt nog steeds wordt overgebracht. Daarnaast zijn er ook wel de meer directe parodieën, zoals twee karakters genaamd Higurashi en Shanghai Alice, die overduidelijk verwijzen naar de IP’s When They Cry en Touhou. Al met al zullen zij die Neptunia spelen voor diens unieke twist op de game-industrie dus zeker aan hun trekken komen.
Maar de game?
Natuurlijk is het belang van deze humor deels mijn subjectieve mening. Anderen zal het een worst wezen en willen gewoon een nieuwe JRPG om hun tanden in te zetten. Zij zullen allicht teleurgesteld zijn. Sisters VS Sisters is geen turn-based affaire, maar een verslavend real-time ervaring waarbij je zo lang mogelijke combo’s moet maken door aanvallen van de drie karakters die je bestuurt aan elkaar te rijgen. Deze combo’s geef je zelf vorm en bestaan uit aanvallen die fans van de franchise ongetwijfeld zullen herkennen, maar je kunt ze niet spammen daar je een gelimiteerd aantal Action Points hebt die na elke combo moet bijladen. De kunst is daarom om midden in jouw combo naar een ander karakter te springen, die er een gratis aanval voor krijgt en daarmee verder te raggen. Het klinkt ingewikkeld, maar eens het kwartje valt is het maken van combo’s van honderd plus aanvallen enkel uitdagend omdat vijanden zelden zo lang leven.
Dit is allicht wel het grootste kritiekpunt wat ik kan leveren op deze titel: het is wel erg makkelijk. Zelfs met het grootste deel van de sidequests genegeerd was ik dermate overleveled dat bazen binnen drie minuten het onderspit moesten delven, terwijl reguliere vijanden slechts bij uitzondering één minuut wisten te passeren. Dit hield het tempo er lekker in, wat ik persoonlijk wel zo fijn vond, maar prikkelend was het niet bepaald.
Dit kan beter
Wat ook beter kon, was het level design. Of eigenlijk het gebrek daaraan. Neptunia: Sisters VS Sisters stuurt je naar een hoop dungeons, maar op de laatste na, ogen ze allemaal ongeveer hetzelfde. Dungeons zijn niet zo zeer nieuwe locaties, dan wel dezelfde kamers die op een andere volgorde aan elkaar zijn gehangen. Kamers die nauwelijks aankleding hebben en daardoor al snel beginnen te voelen als één lange gang met wat bochten en trappen. Dat moet voor het volgende deel toch wel echt beter.
Conclusie:
Neptunia: Sisters VS Sisters is het degelijke vervolg wat zo ontzettend hard nodig was om de Neptunia-serie in leven te houden. Tegelijkertijd is het absoluut geen feilloze game, daar saai level design en een gebrek aan uitdaging het merkbaar parten spelen. Laten we hopen dat een volgend deel hier verbetering in brengt en niet weer vijf jaar op zich laat wachten.