Toen de mogelijkheid om videogames na de release te patchen werd geïntroduceerd, leek de toekomst van ons favoriete medium glansrijk. Een Missingno glitch, die ieder kind in de negentiger jaren kende, was verleden tijd nu games ook naderhand gerepareerd konden worden. Maar dankzij de acties van een handjevol triple A-uitgevers viel die toekomst in duigen. Vandaag de dag worden patches vooral geassocieerd met games die onvoldoende getest of incompleet zijn en het moeten hebben van een roadmap en een hoop slappe smoesjes.
Natuurlijk is een review niet de beste plek om te tieren over het gedrag van dergelijke bedrijven, tenzij het relevant is natuurlijk. Maar dat is het in dit geval. Zonder patches had deze review van Nexomon: Extinction er namelijk heel anders uitgezien.
First things first
In deze monster verzamel-game mag jij met je eigen gekozen karakter ontwaken op de grote dag; de dag waarop jij een tamer wordt. Als een van de weeskinderen in een afgelegen gebouw zijn jullie van jongs af aan lekker gemaakt voor deze baan, die als prestigieus en maatschappelijk verantwoord wordt gezien. Wanneer je het bos in wordt gestuurd om je eerste Nexomon te vangen, lijkt het dan ook dat je aan het begin van een glansrijke toekomst staat. Binnen enkele minuten wordt het tegendeel bewezen.
Hoewel je erin slaagt om een Nexomon te vinden, word je aangevallen door een draak, opgesloten in een tombe, kom je oog in oog te staan met een geest en word je gedwongen om je thuis te verlaten. En dat allemaal in het tijdsbestek van een kleine vijftien minuten. Het spel houdt het tempo er dus goed in…tot het vlak hierna gierend tot stilstand komt.
Grindfest
Wanneer je aankomt in de hoofdstad en officieel erkend wordt als een tamer, gaat de wereld voor je open. Op een handjevol belangrijke gebieden na kun je vanaf het eerste moment dat je jouw tamer badge krijgt de gehele spelwereld verkennen, waarbij je nooit bang hoeft te zijn dat je een te sterk gebied in loopt. Nexomon: Extinction heeft namelijk geen vast pad en daarmee ook geen curve die gebiedsgebonden is. In plaats daarvan heeft men gekozen voor een dynamische moeilijkheidsgraad, die de gehele wereld, inclusief andere tamers, met je mee laat groeien naarmate het verhaal vordert. Dat klinkt op papier prima, maar brengt in de praktijk de nodige obstakels met zich mee. Je zal namelijk tegen het probleem aanlopen dat de levels van je tegenstanders sneller stijgen dan die van jouw team.
Natuurlijk is daar een hele simpele oplossing voor: grinden. In turn-based RPG’s heb je niets aan snelle game-reflexen en brengt een strategie je maar zover. Daar alles draait om nummertjes, zal je onder de streep gewoon in de plus moeten eindigen om een confrontatie tot een goed einde te brengen. Precies dat is waar de schoen wringt. In de huidige opzet is grinden namelijk een nog veel irritantere klus dan dat het al was in de reguliere JRPG’s. Je hebt immers geen gebieden met zwakkere vijanden waar je naar terug kunt keren, maar zult overal de tegenstanders met hogere levels tegenkomen, waardoor elk gevecht er een op leven en dood is. En daar je pas aan het einde van het gevecht XP krijgt, in plaats van na elke vijand zoals gebruikelijk, en verslagen Nexomon hun vergaarde XP niet toegekend krijgen, zorgt dit ervoor dat je voortdurend op en neer rent naar een plek waar je kunt healen. Dat je tamers elk half uur opnieuw kunt uitdagen is handig, maar biedt weinig soelaas als het gros van dat half uur bestaat uit op en neer reizen naar een plek om je team op te lappen na elke twee gevechten.
Voor verbetering vatbaar
De manier waarop ervaring wordt toegekend is niet het enige kritiekpunt wat ik heb als het aankomt op Nexomons combat-systeem. Want hoewel ik het stamina-systeem, waarbij je aanvallen gekoppeld zijn aan energie die leegloopt aan de hand van aanvallen, kan waarderen als een manier om het spammen van je krachtigste aanval te ontmoedigen, is er een hele hoop ruimte voor verbetering. Iets wat al begint voor je daadwerkelijk strijd levert.
Nexomon komen in negen smaakjes: een normale en acht elementale als wind, vuur en geest. Zoals we gewend zijn van die ene monster verzamel-serie zijn deze elementen zwak tegen het ene en krachtig tegen het ander, waardoor je er goed aan doet een gebalanceerd team op te bouwen. Maar dat is ook het enige wat je kunt doen. Op een handjevol uitzonderingen na, leert elke Nexomon enkel aanvallen van zijn eigen element en het normale element, waarbij de opties ook nog eens heel beperkt zijn. Hierdoor wordt de game, nog meer dan dat het al was, een hoger cijfer-spelletje waarin grinden een vast deel van je routine moet worden. Maar in een game waarin de combat te wensen overlaat, is dat geen bezigheid die je met plezier doet. Ik had dan ook de intentie het spel een cijfer te geven dat net als voldoende kon worden beschouwd. Echter kwam daar patch 1.3.
Daar ik mijzelf als een professional beschouw, kijk ik altijd naar de patch notes in een situatie als deze om de overweging te maken of de update mijn oordeel allicht gaan aantasten. Zelfs als, zoals in deze, de review al klaarlag. De eerste zin ‘’Major rebalance of the game difficulty’’ maakte duidelijk dat mijn werk er nog niet opzat. Daarom herlaadde ik een oudere save om zo het verschil te kunnen zien. En wat blijkt? Na deze patch wordt het spel opeens een stuk aangenamer om te doen. De levels van tegenstanders stijgen minder hard, zwakkere monsters verschijnen in het wild naast de krachtige varianten en combat mechanics zijn opnieuw gebalanceerd zodat je nog terug kunt komen van een gevecht dat niet lekker loopt, daar een nieuwe Nexomon inzetten na een knockout niet meer wordt gezien als een beurt. Begrijp me niet verkeerd: er is nog steeds een hoop ruimte voor verbetering, maar door de feedback van spelers in de eerste dagen zijn enkele van de grootste pijnpunten van het spel met deze update aangepakt en de ervaring in zijn geheel is een stuk minder grindy geworden als gevolg. Daarom heb ik er ook vertrouwen in dat andere toezeggingen, zodat een item om ervaring tussen monsters te delen, ook daadwerkelijk gaan komen in toekomstige patches. Men heeft immers laten zien feedback van harte te nemen.
Appeal
Allicht heb je al even naar het cijfer hiernaast gespiekt. Mogelijk heb je het gevoel dat deze wat aan de hoge kant is, gezien mijn duidelijke problemen met de combat. Begrijpelijk. Immers is de patch niet de magische oplossing, maar enkel een verdomd goede pleister voor een wond die niet zal gaan helen. Maar combat is natuurlijk niet alles. In de oude vorm waren de problemen ermee dermate groot dat het de sterke kanten van het spel overschaduwde: de open wereld, de bijna vierhonderd monsters van grotendeels hoge kwaliteit en een relatief sterk verhaal voor het monster catching-subgenre, gecombineerd met humor die Deadpool trots zou maken. Dat is nu niet meer het geval. Het is nog steeds een smet op de ervaring, maar dat is nu voldoende vervaagd om te zien dat onder het vuil een ruwe diamant zit die hopelijk voor het volgende deel kan worden geslepen, zodat het echt kan schitteren.
Conclusie
Als een concurrent van Pokémon kan Nexomon zich simpelweg niet meten met de meester. Maar wie langs de problemen met de combat en grind kijkt, kan wel zien dat er voldoende potentie in de serie zit om Game Freak in de toekomst allicht het vuur aan de schenen te leggen. Alleen al vanwege dat bedrijf daadwerkelijk luistert naar fans en ze geeft wat ze vragen. Extinction zie ik dan ook als opstapje van het mobiele eerste deel, dat de funderingen legt voor een full retail derde deel. Laten we hopen dat de serie tegen die tijd uit de schaduw van Nintendo kan stappen om zijn eigen spotlights te claimen.