Tussen al het E3-geweld door zouden we bijna vergeten dat er ook games te reviewen zijn. Toch gaat ook deze noeste en bovendien zeer zware arbeid gewoon door. Al enige tijd is ondergetekende trotse bezitter van de game Ninja Gaiden: Dragon Sword voor Nintendos populaire dubbelschermige handheld. De tijd is dan ook rijp om eens goed de pluspunten met de minpunten af te wegen. Jawel mensen, het is tijd voor een review.
Ninja Gaiden DS gaat verder waar de laatste game stopte. Je kruipt wederom in de huid van Ryu Hayabusa, een gevaarlijk uitziende ninja. Het verhaal van Dragon Sword is haast te verwaarlozen. Je bent op zoek naar het ultieme zwaard (Dragon Sword) en hebt hiervoor verschillende Dragon Stones nodig. Het is de enige manier om de wereld te redden; we kennen het zo langzamerhand wel. Maar Ninja Gaiden moet men ook niet spelen voor het fantastische verhaal, alles draait om de actie. De ene combo na de andere wordt door Ryu uit zijn mouw geschud alsof het niets is. Voor de fans van het genre weinig nieuws onder de zon. Maar toch zijn er enkele belangrijke verschillen tussen deze versie van Ninja Gaiden en die op de consoles.
De manier van besturen is namelijk anders dan in de gemiddelde game. Ten eerste maakt Dragon Sword vrijwel alleen gebruik van het touchscreen. Dit betekent dat je scherm flink wat te verduren krijgt, vooral doordat je aanvallen goed moet timen. Toch werkt de besturing zelf best goed. Springen doe je door snel je stylus omhoog te duwen, aanvallen door te tikken op een vijand, noem maar op. Het voelt allemaal heel natuurlijk aan. Enkel het blokkeren van aanvallen moet in combinatie met een (willekeurige) knop op de DS. Bovendien zal de DS niet op traditionele wijze vastgehouden moeten worden, maar zal een kwart gedraaid moeten worden. Een vreemde manier om je handheld vast te houden is het zeker, maar het werkt wel.
De moeilijkheidsgraad uit de consolegames is wel behouden. Je moet echt verschillende aanvalstechnieken onder de knie krijgen, voor je snel door de massa’s aan vijanden heen wil komen. Aan uitdagingen geen gebrek. Het enige noemenswaardige nadeel aan dit spel is eigenlijk de levensduur van het spel. Binnen een uur of acht heb je de verhaallijn uitgespeeld. Echte fans zullen dan nog door kunnen gaan met de hogere moeilijkheidsgraden. Maar voor de gemiddelde gamer zal dit waarschijnlijk net iets te hoog gegrepen zijn. De game is immers op zichzelf als behoorlijk pittig. Ook zijn er mogelijkheden om via Wi-Fi je karma-score (hoe mooier je combo’s, hoe meer karma) te vergelijken met andere spelers. Om de speeltijd nog ets langer te rekken zijn er ook nog een aantal andere kleine extra’s vrij te spelen.
Wat echt in het oog springt tijdens het spelen van het spel, zijn de graphics. Deze behoren zeker tot de mooiste die er te vinden zijn op de Nintendo DS. Dit komt vooral goed naar voren bij de speciale aanvallen van Ryu, de Ninpo-krachten. Een lust voor het oog, voor zover de DS dan krachtig genoeg is natuurlijk. Niet alleen een kwaliteit van de graphics, maar ook de diversiteit in omgevingen valt op. Verlaten stadjes, oerwouden, donkere gangstelsels, het zit er allemaal in. Ook de soundtrack draagt hier zeker aan bij. Het zorgt allemaal voor een intense sfeer, die de game net even dat beetje extra geeft.
Conclusie
Ninja Gaiden: Dragon Sword is een game vol actie. Hakken, slaan en meppen is waar de game bol van staat. Maar de makers hebben dit verdomd goed in deze game weten te verwerken. De gameplay is verslavend, de moeilijkheidsgraad hoog. De sfeer draagt goed bij aan de game, samen met de grafische kracht (voor zover mogelijk op een DS). Er zijn twee nadelen te noemen, namelijk het zwakke verhaal en de korte speelduur. Nu is een verhaal in een dergelijk game niet van groot belang, dus dit minpunt zal weinig mee wegen. De korte speelduur is daarentegen vervelender. De game is voor je het weet uitgespeeld. Ondanks dit is Dragons Sword zeker de aanschaf waard. Er zal je ongetwijfeld een intense ervaring te wachten staan, al is het van korte duur.