NINJA GAIDEN: Ragebound

De platformers van NINJA GAIDEN hebben de reputatie dat ze erg moeilijk zijn. Voor de ene persoon zal dit een enorm pluspunt zijn en voor de ander een nachtmerrie. Gezien het feit dat NINJA GAIDEN: Ragebound is gemaakt door de ontwikkelaars achter Blasphemous 1 & 2, verwacht ik dat deze game je niet bij de hand pakt en overal mee naartoe neemt, maar dat je er flink voor moet werken. 

Het verhaal van Kenji Mozu

In NINJA GAIDEN: Ragebound speel je een keer niet als het hoofdpersonage van de vorige delen: Ryu Hayabusa. Hij is weg voor een andere afspraak. Tijdens zijn afwezigheid verdwijnt opeens de grens tussen de menselijke en demonische werelden, en teistert een leger demonen Hayabusa Village, waar Kenji Mozu noodgedwongen de problemen op moet lossen. 

Kenji is een talentvolle leerling van Ryu en hij weet de eerste golf demonen te verslaan. Maar het probleem is daar nog niet mee opgelost. Om onkruid te verdelgen, moet je het tot de wortels wegbranden en dat betekent dat hij via een poort het rijk in moet van de demonen, maar daar gaat het niet helemaal geweldig. Hij wordt verslagen, maar gelukkig laat de demoon die hem verslaat hem, meer dood dan levend, achter. 

Daar ontmoet Kenji een onverwachte bondgenoot. Kumori is een zeer begaafde ninja van de Black Spider Clan, een groep ninja's die bekend staan als de aartsvijanden van de Hayabusa Ninja Clan waar Kenji toe behoort. Maar Kenji gaat bijna dood en Kumori zit vast in een soort web. Het is daarom noodzakelijk dat beide gaan samenwerken. Kenji doodt Kumori en neemt haar ziel over, waardoor de krachten van beide ninja's worden gecombineerd en hij weer dood en verderf kan zaaien onder de demonen. 

Dit is wat hij gaat doen voor de rest van de game. Met de gezamenlijke krachten gaan ze proberen de demonen, die druk bezig zijn mensen lastig te vallen op de aarde, te verslaan. Een lastige klus staat ze nu te wachten. 

Twee ninja's in één

Het begin van de game richt zich erg op het verhaal wat leuk verteld wordt, maar natuurlijk niet de reden is waarom je een game met de naam NINJA GAIDEN gaat spelen. Het gaat in deze game vooral om de combat. Hoewel ik wel moet zeggen dat de ontwikkelstudio The Gaming Kitchen erin is geslaagd er een leuk verhaaltje mee te maken. 

Wie kijkt naar de vorige games van The Gaming Kitchen, zou verwachten dat deze versie van NINJA GAIDEN een soort Soulslike is, gecombineerd met een Metroidvania-achtige element, die traag aanvoelt en zeer moeilijke combat heeft. Als je dit verwacht, zit je er volledig naast. Deze game is absoluut het tegengestelde, maar dat betekent niet dat hij eenvoudig is. Sterker nog: persoonlijk vind ik hem stukken moeilijker dan Blasphemous. 

Kenji was heel erg goed met zijn zwaard en dat zie je terug. Je kunt lekker meppen met het zwaard en alles wat je raakt is in één klap dood. Zodra je echter de krachten van Kumori hebt geabsorbeerd, kun je ook met werpsterren gooien. Ook hierbij is de standaard vijand dan in één klap dood. 

Enkele vijanden zijn wat groter dan de rest en die moet je meerdere keren raken. Dat is niet zo handig, omdat je vaak in een situatie zit, waarbij je door meerdere vijanden tegelijk wordt aangevallen en het echt noodzakelijk is dat je alles zo snel mogelijk kapot maakt. Hiervoor hebben ze een mechaniek in de game geïntroduceerd die ik persoonlijk briljant vind. 

Enkele vijanden hebben een soort aura om zich heen. Een blauw aura betekent dat het voor Kenji is en die kun je met je zwaard gebruiken. Een paars aura is voor Kumori en die kun je met de werpster gebruiken. Als je de vijand verslaat met zo'n aura, krijg je de kans om een sterke vijand in één klap te doden bij de eerstvolgende keer dat je slaat of gooit. 

Dit klinkt eenvoudig en in de eerste paar levels is dit ook zo, maar naarmate de game vordert, hebben de ontwikkelaars akelig creatieve manieren bedacht om het inzetten van deze ability zo moeilijk mogelijk te maken. Als je die extra slagkracht wil gebruiken voor het juiste monster, dan moet je vaak langs nogal wat andere tegenstanders heen die je niet kunt raken, want dan is de power weg. Ook als zij jou raken verlies je de power en je hebt maar beperkte tijd om hem in te zetten. Dit zorgt voor een flinke uitdaging.

Ook bestaan de levels uit een prachtige combinatie van combat en platforming, die best creatief is en die ervoor zorgt dat je snel door de levels kan, maar je wel heel precies moet zijn wanneer je wie slaat. Dit maakt deze game enorm moeilijk en voor je het weet zit je uren te rotzooien om één specifiek stuk in een level door te komen. Dit kan best wel eens frustrerend zijn. 

Help, een eindbaas

De game wordt pas echt frustrerend aan het einde van ieder level. Dan komen namelijk de eindbazen en die zijn niet voor de poes. De aanvallen zijn altijd snel en krachtig, maar het ergste is dat je met Kenji heel erg veel klappen uit moet delen, omdat de eindbaas ook maar een fractie van zijn gezondheid verliest als je hem raakt. 

In het begin is dit geen probleem. Je ontwijkt de aanvallen van de eindbaas en met de juiste inzet van de eerder genoemde powers, kun je een heel eind komen. Maar naarmate de game vordert, worden de eindbazen moeilijk. Dit is logisch, maar op een gegeven moment was er voor mij een grens van wat ik aankon. Die grens kwam sneller dan ik had verwacht. 

Deze game is daarmee niet voor iedereen weggelegd. Liefhebbers van Soulslikes weten hoe ze een eindbaas kunnen verslaan, maar de verdere gameplay is vooral gebaseerd op zeer snelle gameplay. Dit kan ook weleens een uitdaging zijn voor deze groep gamers. 

Conclusie:

De gameplay van NINJA GAIDEN: Ragebound is snel, precies en nodigt uit om er zo soepel mogelijk doorheen te gaan. Vergis je echter niet; de moeilijkheidsgraad van deze game is hoog, dus verwacht wel een uitdaging. Kun jij hiertegen? Dan is de kans groot dat je deze wel zal waarderen.