Wii Sports was zes jaar geleden hét uithangbordje voor de Wii. De simpele, intuïtieve besturing zorgde ervoor dat iedereen de game in no time kon oppakken en wist te overtuigen van het potentieel van motion controls. Nintendo Land werd al snel in een adem met de Wii U genoemd en het is dan de game die bij de (premium bundel) Wii U gekoppeld wordt. Dus is Nintendo Land net zo vermakelijk?
Een ding hebben ze in ieder geval gemeen. Beide games komen het beste tot hun recht wanneer ze gespeeld worden in goed gezelschap in dezelfde kamer. Van de minigames die Nintendo Land speelt is het kwaliteitsverschil tussen de singleplayer en multiplayer-games namelijk opvallend.
Einzelgängers zullen er bedrogen uitkomen wanneer ze hun hoop zetten op games als Octopus Dance en Balloon Trip Breeze. Deze minigames weten zelden het niveau van Ubisoft’s gestoorde konijnen te overstijgen en zoals we allen weten, waren deze hun glans vrij vlug na de originele game verloren. Octopus Dance is immers niet meer als een middelmatige Just Dance-kloon, terwijl Balloon Trip Breeze je de wind laat berijden door vlagen te creëren met je touchscreen op de GamePad.
Iets leuker wordt het met Yoshi’s Fruit Cart en Takamaru’s Ninja Castle, welke prima laten zien wat de GamePad voor meerwaarde kan hebben indien het goed toegepast wordt. In Yoshi’s Fruit Cart zien spelers op het grote scherm voorwerpen liggen die ze dienen te verzamelen. Op het touchscreen van de GamePad ontbreekt deze informatie echter, terwijl hier de route op getekend dient te worden. Het is dan ook vooral een kwestie van goede coördinatie tussen de twee schermen die Yoshi’s Fruit Cart onderscheid van de andere singleplayer games.
Takamaru’s Ninja Castle tovert je GamePad om tot een oneindige voorraad werpsterren die je gooit door je hand over de GamePad te bewegen. De kracht waarmee je beweegt en de richting die je GamePad op wijst bepalen waar je projectielen zullen landen. Het vereist enige gewenning, maar kan daarna best grappig zijn om af en toe te doen .
Qua singleplayerplezier staan Donkey Kong’s Crash Course en Captain Falcon’s Twister Race bovenaan, al gebruiken deze dan weer niet goed de GamePad. Beide games zouden als eShop-titels dan ook ergens rond de zeven liggen, wat het niet dezelfde allures geeft als Wii Sports Tennis bijvoorbeeld.
Maar zoals ik eerder zei komt Nintendo Land het beste tot zijn recht in een van de zes multiplayergames. Deze games, die allen asymmetrische gameplay en vaak andere unieke functies van de GamePad benutten hebben mij en mijn kompanen toch een goed weekend aan de buis gekluisterd gehouden.
Publieksfavoriet was The Legend Of Zelda: Battle Quest, al zal het feit dat er drie Zelda-fans aanwezig waren de peiling niet echt objectief gemaakt hebben. Toch bleek het wel de game die ons het meeste vastzoog. Samenwerking tussen de spelers met de WiiMote en de GamePad is cruciaal om heelhuids de levels door te komen.
Hetzelfde kan worden gezegd voor Metroid Blast en Pikmin Adventure, die beiden een soortgelijk principe utiliseren maar daar toch hun eigen draai aangeven, waardoor de games net genoeg verschillen om niet in herhaling te vallen. Bij Pikmin is het overigens verdomd leuk om als Captain Olimar je medespelers te sarren door eens goed op je fluitje te blazen. In Metroid Blast daarentegen kun je lekker veilig in de lucht gaan hangen terwijl je lachend toekijkt hoe je medespelers op de grond een voor een het leven laten, iets wat me vreemd genoeg niet in dank werd afgenomen.
De feeststemming kwam er pas echt in bij Mario Chase, Luigi’s Mansion en Animal Crossing: Sweet Day. Alle drie de games zijn een variant op tikkertje die vooral in uitvoering verschillen. Zie het als drie soorten snoep van hetzelfde soort, maar in een andere smaak. Drie stuks is wellicht overdaad, aangezien je er waarschijnlijk na de eerste keer spelen toch een of twee verder links zal laten liggen, maar het zal per speler sterk verschillen welke de favoriet wordt.
In elk van de games scoor je bovendien muntjes die je in de centrale toren door middel van een pachinko spelletjes om kunt zetten naar opfleuring van je park. Het heeft niet bijzonder veel nut, maar laten we maar zeggen dat het gezelliger is voor je bezoekers.
Wanneer je Wii U met internet verbonden is, zal je park namelijk naar verloop van tijd volstromen met spelers die via MiiVerse geimporteerd worden. Deze spelers kun je aanspreken in je park of ze een berichtje achterlaten. Vergeet dan niet om ook een welkomstbericht in je park te plaatsen. Wanneer je begroet wordt met GET OUT OF MY PARK!!!, weet je bij wie je binnen gewandeld bent.
Conclusie
De minigames in Nintendo Land verschillen sterk van niveau, met de sterke titels vooral in de multiplayer sectie. De eenzame speler zal dan ook wellicht beter voor de ZombiU bundel gaan in plaats van de Premium Bundel. Als je wel kan genieten van gamen met vrienden zal Nintendo Land echter de launchtitel bij uitstek zijn voor een avond samen gamen.