Toen ik jaren geleden als anime-groentje aan piratenserie One Piece begon, duurde het niet lang alvorens ik verknocht was. Hoewel de tekenstijl tot op de dag van vandaag vreemd is, waren de karakters van de serie stuk voor stuk interessant op hun eigen manier, iets wat ik van geen enkele andere anime die ik tot nu toe gezien heb kan zeggen. Na 839 episodes en 906 hoofdstukken zijn sommige van die karakters echter ergens in de krochten van mijn geheugen blijven steken. One Piece: Pirates Warriors 3 was daarom een welkome opfrisser.
Wanneer je de story mode van deze game start, je enige optie wanneer je begint, ga je in vogelvlucht door de belangrijkste gevechten van honderden afleveringen van de anime heen. Verdeeld over 22 levels zien we hoe Luffy de leden van zijn crew ronselt, herleven we de strijd bij Marineford en redden we de fishmen van een coup d’etat. Alle belangrijke saga’s tot aan de Dressrosa saga zijn vertegenwoordigd en hervertellen de avonturen die de Straw Hat Pirates de afgelopen decennia beleefden, compleet met de originele voice cast en graphics die de stijl van anime perfect weten te vangen. Alleen dit keer kijk je niet naar hoe je favoriete karakters uit dit universum het tegen elkaar opnemen, maar bestuur je ze zelf in musou fighter-stijl.
Musou wat nou?
De musou fighter is een heel specifiek en uniek subgenre aan games dat bijna exclusief door Omega Force ontwikkeld wordt. Het mag dan ook niet als een verrassing komen dat ook dit spel van hun hand komt en veel weg heeft van hun andere creaties als Dynasty Warriors, Hyrule Warriors, Samurai Warriors en Fire Emblem: Warriors. In dit type game betreed jij als je favoriete karakter, vaak met enkele hulpjes, een slagveld dat gevuld is met honderden vijanden, terwijl je probeert om gebieden over te nemen en territorium te winnen.
Met een handjevol helden tegen honderden vijanden vechten klinkt natuurlijk ontzettend imposant, maar dat valt in praktijk allemaal wel mee. Vijanden komen slechts in enkele smaakjes en dienen als weinig meer dan kanonnenvoer dat je met bosjes tegelijk neermaait. Een welgemikte combo kan makkelijker dertig á veertig man in een keer neerhalen, waardoor je al gauw ruim duizend soldaten per gevecht velt. Is dat een ongeloofwaardig aantal? Ja, absoluut! Maar dat is het genre eigen, en stiekem past het ook wel goed bij de helden van onze serie, die wel absurdere dingen hebben gedaan dan dat.
Hard en heavy
Combat in een musou fighter, en in het verlengde daarvan Pirate Warriors 3, heeft nog het meeste weg van een hack’n’slash game op steroïden. Je hebt een lichte en zware aanval en kunt daarmee allerlei combo’s maken, een charge attack die je kunt gebruiken om ademruimte te creëren, een speciale aanval waarvoor je een meter moet vullen en, in het geval van Pirate Warriors 3, ook nog verschillende teamaanvallen waarvoor je jouw crew inschakelt.
Hoewel deze basisopzet voor alle 37 speelbare karakters hetzelfde is, varieert de invulling die eraan gegeven wordt sterk tussen de karakters. Karakters als Luffy en Jinbei prefereren bijvoorbeeld duidelijk mid-range combat, terwijl een Chopper of Zoro het liever persoonlijk maakt. Traditioneel zwakkere karakters als Usopp en Nami blijven natuurlijk het liefst op afstand en hebben een moveset die dat complementeert. Maar zelfs dan is de manier waarop ze spelen niet te vergelijken. Ik zei in de intro al dat elk van Oda’s creaties een eigen persoonlijkheid had en dit trekt door naar dit spel. Elk van de karakters, zelfs die met gelijkaardige krachten, voelt uniek en is daardoor interessant om mee te spelen.
For the grind
Het doorspelen van de 22 story mode levels zal je tussen de twaalf en vijftien uur van je leven kosten, wat behoorlijk lang is voor een spel dat feitelijk een hack’n’slasher met bergen aan vijanden is. Toch zal je zelden het gevoel hebben dat een level te lang duurt. Dit komt doordat het speelveld constant in beweging is. Vijanden, vooral die met een naam, en je teamgenoten zullen overal elkaar te lijf gaan, waardoor je gebieden kunt winnen of juist verliezen, wat ervoor kan zorgen dat je een (optioneel) objective niet haalt en opnieuw moet beginnen. Je zit daarom constant met een oog op de kaart te kijken, die je door simpele kleurcoderingen in een oogopslag laat zien hoe je ervoor staat. Dit houdt het tempo erin en zorgt ervoor dat de momenten waarop je je verveelt schaars zijn. En dat is ook wel nodig, want de story mode is slechts een fractie van de volledige game. Het leeuwendeel van het spel vind je namelijk niet in de campaign, maar in de Dream Log.
De Dream Log is een willekeurig gegenereerde serie gevechten die een aantal doelen heeft. Allereerst staat het je toe om je karakters verder te levelen, iets wat gelukkig ook kan worden gedaan met de in-game valuta die je verdient, en tokens te verdienen waarmee je nieuwe skills en aanvallen kunt ontgrendelen. Bovendien kun je enkele fan favorites, zoals Shanks, enkel in deze mode ontgrendelen, wat genoeg reden voor die-hard fans zal zijn om de mode helemaal uit te hollen. Wees echter wel gewaarschuwd dat je daarvoor makkelijk tachtig uur moet uittrekken. Deze Deluxe Edition bevat namelijk een hele hoop DLC die je voorheen moest kopen en die de levensduur aanzienlijk verlengd. Leuk voor de fans die geen genoeg kunnen krijgen van One Piece, maar voor mij is dat toch wel echt teveel van het goede, vooral omdat de game toch niet bijster veel verschilt van zijn voorgangers.
Conclusie
One Piece: Pirate Warriors 3 - Deluxe Edition is precies wat je ervan zou verwachten: een musou fighter game met een One Piece-thema eroverheen gegoten die alle DLC bevat. Dit betekent dat je bergen aan vijanden velt met een van de gigantische hoeveelheid karakters die je tot je beschikking hebt, die wonderbaarlijk genoeg allen daadwerkelijk uniek voelen. Dit, gecombineerd met het constant veranderende speelveld, houdt de game vrijwel altijd boeiend. Toch voelt het spel alsof het simpelweg te lang doorgaat, vooral als je alle content gezien wilt hebben.