Kitty heeft zich zelf in benarde situatie geplaatst
In Only Way is Down bestuur je een kat en is het jouw taak om de kat weer veilig naar beneden te krijgen. Want Kitty is namelijk door omstandigheden op een wolkenkrabber in aanbouw terechtgekomen, en om precies te zijn op het hoogste punt van de wolkenkrabber. Naar beneden komen is makkelijker gezegd dan gedaan, want ondanks dat katten vaak op hun pootjes terechtkomen, zal dat niet helpen bij een sprong van vijftig verdiepingen hoog. Nee, je moet toch echt op een normale manier naar beneden gaan.
Balanceren op een balk is zelfs in katten vorm moeilijk
De weg naar beneden is vrij vanzelfsprekend, maar verre van makkelijk, want je moet heel vaak over smalle balken of andere smalle objecten lopen. Ondanks dat Kitty redelijk stabiel op zijn poten staat, is naar beneden vallen een reëel gevaar en dat is iets wat ook echt wel vaak gaat gebeuren, want de game is vooral trial and error en de term "git gud" is hier zeker van toepassing. De game vergt veel precisie en bij een sprongetje kan een kleine fout maken garant staan voor een zekere dood. Op de drie standaard moeilijkheidsgraden heeft Kitty maar negen levens, want het is en blijft immers een kat, en je hebt een beperkt aantal checkpoints. Als je al je negen levens op zijn, moet je weer helemaal van af het begin beginnen. Er is ook een casual mode waarbij je onbeperkte levens hebt en aardig wat checkpoints, maar denk niet dat je het met deze modus echt moeitehebt om naar beneden te komen, want qua precisie en balanceren verandert er niets.
Wat is nu precies het doel in deze game?
Je primaire doel is uiteraard veilig op de begane grond komen. Maar een secundair doel is dat zo snel mogelijk doen, want de game heeft een ranglijst waarmee je kunt zien welke speler het snelst naar beneden komt. Deze game zal dan ook wel eens een redelijke hit kunnen zijn bij speedrunners. De ranglijst wordt overigens bij de makkelijkste moeilijkheidsgraad vergrendeld. Maar deze modus is wel handig om je skills te verbeteren, en wanneer je het allemaal onder de knie hebt, kun je je wagen aan de moeilijkere moeilijkheden.
Rage quiting ligt op de loer
Ik geniet echt met volle teugen van deze game, maar toch laat de game mij rage quiten. De game is echt heel erg precies en realistisch qua physics, en dat is gelijk één van zijn sterkste en zwakste punten. Realisme kan erg leuk zijn, maar ook heel erg frustrerend, en ik heb de controller vaak weg moeten leggen. Niet alleen omdat ik gefrustreerd raakte, maar ook omdat de game mijn hoogtevrees heel hard triggert. En dan bedoel ik ook heel hard: controller nat van het zweet, mijn t-shirt nat van het zweet en mijn hart gaat tekeer. Dus ja, mensen met hoogtevrees, wees gewaarschuwd voor deze game. Een ander ding dat mij op een gegeven moment echt tegenstaat, is de sterf animatie van de kat; het geluid dat je hoort als hij de grond raakt, gaat door merg en been. Gelukkig kun je dit uitzetten, zodat je een zwart scherm krijgt als je naar beneden valt.
Leuke maar geen perfecte game
Ondanks dat mijn hoogtevrees ervoor zorgt dat ik de game moet pauzeren, is het wel echt een leuke game. Maar het is geen perfecte game. Grafisch is het wisselvallig: de kat ziet er mooi uit, maar de omgevingen zijn daarentegen minder mooi. Qua geluid valt het ook tegen en dan heb ik het vooral over de muziek, die na een aantal minuten erg eentonig wordt. En een aantal gameplay design keuzes zijn minder; ik snap dat de game zo gemaakt is dat je je skills moet verbeteren, maar de game had iets vergevingsgezinder mogen zijn. De game geeft je wel een aantal hulpmiddelen, zoals cat sense, waarmee je de "beste" route kunt zien, en een slow motion-functie waarmee je tijdelijk de tijd kunt vertragen en je sprong en landing beter kunt beïnvloeden. Deze slow motion-functie kun je maar één keer per checkpoint gebruiken, dus je moet die op de juiste momenten inzetten.
Maar het grootste minpunt van de game is dat je niet weet wanneer je een checkpoint hebt bereikt. Het zou via cat sense gezien kunnen worden, maar bij mij werkte dat vaker niet dan wel. De enige indicatie die ik had, was dat als ik slow motion had gebruikt, die weer bijgevuld werd bij een checkpoint. En een nieuw checkpoint bereiken duurt soms heel lang, dus als het fout gaat, moet je soms hele lange stukken opnieuw doen. De game heeft overigens ook geen save game op de drie normale moeilijkheidsgraden, en bij de Casual mode moest ik na het volledig afsluiten van de game ook elke keer opnieuw beginnen, dus je moet de game in één keer uitspelen.
Grote replay-waarde
Only way is Down heeft een aardige replaywaarde, niet alleen omdat je je beste tijd wil verbeteren, maar ook omdat er collectables zijn waarmee je je kat kan customizen. Zo kan je verschillende hoedjes en maskers voor je kat vinden. Uiteraard is het een flinke uitdaging om deze collectables te bemachtigen, want ze zitten vaak niet op de makkelijkste plekken. Het customizen van je kat is overigens nog redelijk uitgebreid; zo kan je je kat van verschillende kleurpatronen voorzien en kan je de omvang van je kat veranderen. Je kan de kat heel slank maken, maar ook ultra dik (of dat dit de game moeilijker maakt, weet ik niet).
Conclusie:
Only way is Down is een leuke game die je aardig wat uitdaging biedt. Vooral voor de speedrunners kan deze game een leuke uitdaging zijn. Mijn record is in ieder geval zo te verbreken, aangezien ik er nog steeds drie uur over doe om op de helft te komen en ik de begane grond nog steeds niet heb bereikt. De game heeft wat gebreken die soms frustrerend zijn, zoals dat checkpoints wat onduidelijk zijn en de realistische physics soms iets te realistisch zijn. Maar deze minpunten staan nooit echt het plezier in de weg.