De uitkomst van de tweede ronde van de THQ-veiling was een verrassing voor iedereen. Ook ik zat een beetje te staren naar de uitslag. Nordic Games: ergens achteraan mijn hoofd rinkelde een heel klein klokje, maar echt veel meer dan dat volgde niet. Vanaf dat moment werd het echter anders. Vanaf die dag hield ik Nordic Games in de gaten. Immers hadden ze Darksiders, een game waarvan ik héél graag wil weten hoe het verhaal afloopt. Mijn zoektocht leerde me echter dat de uitgever wel meer interessante IP’s in huis had. Arcania bleek een teleurstelling, dus richtte ik mijn hoop op Painkiller.
In Painkiller ben jij Daniel. Na je dood heb je stampij gemaakt in de onderwereld in de hoop je geliefde te vinden. Jullie beide stierven in een mysterieus ongeluk, iets wat Daniel maar moeilijk kan verkroppen. Wanneer de dood hem benadert en hem zijn geliefde aanbiedt in ruil voor zevenduizend zielen, is de keuze dan ook makkelijk gemaakt.
Om zevenduizend zielen te bemachtigen is kanonnenvoer nodig, heel veel kanonnenvoer. In de onderwereld hebben ze het niet zo op mensen en gewillig slachtvee vinden blijkt dan ook geen probleem. Bewapend met een arsenaal van vreemde wapens, zoals een zaaggeweer, spieskanon, shurikenmachinegeweer en een shotgun duik je zo dieper in vijandelijk terrein.
De AI van de vijandelijke macht is niet bijster intelligent. Ze rennen als malloten recht in je zicht, waarbij ze het motto kwantiteit over kwaliteit hanteren. Normaal gesproken zou een shooter met dergelijke AI gelijk een kogel in de knie hebben gekregen, maar bij Painkiller past het in de setting. Een skelet flankeert niet, zombies net zo min. Waarom zouden ze ook? Ze hebben geen geweren om van afstand het vuur aan de schenen te leggen. En wat hebben ze helemaal te vrezen? De dood?
Dat de sub- en eindbazen echter net zo simpel te verslaan zijn, zelfs op nightmare (very hard), is wel een euvel waar ik redelijk over kon vallen. Gelukkig ben je dat snel vergeten eens de reguliere levels er weer in kicken. Het afknallen van hordes en hordes aan ondode gedrochten is iets dat niet snel verveelt. Tel daarbij een flink dreunende metal soundtrack en een breed aanbod aan verschillende levels die bovendien best lekker ogen, en Painkiller maakt het gebrek aan herseninhoud ruimschoots goed. Wanneer na een uurtje of zes de singleplayer eindigt heb je het echter ook wel gezien.
Heb je dat niet, dan heeft een replaysessie zijn voordelen. Levels liggen bezaaid met goud en andere verborgen lekkers. Hij die alles vindt zal rijkelijk worden beloond met bijvoorbeeld tarotkaarten. Hiermee kun je bijvoorbeeld de schade van tegenstanders halveren of de tijd vertragen. Deze kaarten kun je overigens ook in elk level verdienen door een specifieke opdracht uit te voeren.
Op het moment dat je deze review leest ligt Painkiller: Hell And Damnation nog niet in de winkel. De servers van de multiplayer waren dan ook nog niet online en een uitgebreide testsessie was wegens de pijnlijke afwezigheid van splitscreen dan ook helaas niet mogelijk. Dit weerhoudt ons er natuurlijk niet van een oordeel te vellen over hetgeen we wel zagen.
Dit was voldoende, maar nergens indrukwekkend. Met vier modi (deatchmatch, team deathmatch, capture the flag, survival) gaat Painkiller geen originaliteitsprijzen winnen. The Farm 51 zag waarschijnlijk zelf in dat de multiplayer van Painkiller nauwelijks gespeeld gaat worden en hield daarom de opties bewust beperkt om zo nog enigszins een quick match mogelijk te maken. Hoewel dit weinig meer dan speculatie is, wordt dit wel gevoed door het feit dat er qua aanpassingen van de matches het slechts meest fundamentele aanwezig is. Maar dat is niet erg. Painkiller is adrenaline en plezier. Perks en andere nieuwendaagse toevoegingen waren waarschijnlijk hier alleen maar nadelig voor geweest, al zal niet iedereen het hiermee eens zijn.
Conclusie
Dat Nordic zich nog nergens kan meten met de grote jongens als Ubisoft, EA en Activision is niet meer dan logisch. Maar zelfs als Painkiller een B-product is, heeft het alle potentie om met de tijd uit te groeien tot een A of zelfs AA-franchise. Nordic ziet dit zelf ook en brengt Painkiller daarom net als Arcania voor € 29,99 in de winkel. En voor die prijs mag je hem eigenlijk niet laten liggen.