Ik had me voorgenomen om in deze review fel van leer te trekken tegen Capcom. Het is namelijk even onbegrijpelijk als belachelijk dat wij in Europa zo lang hebben moeten wachten op het slotstuk uit de Phoenix Wright-trilogie. Waarom is de game alsnog verschenen, een jaar na de Amerikaanse release, nu veel fans de hoop al op hadden gegeven? Waarom, oh Capcom, hebben jullie ons zo lang laten wachten op Phoenix Wright: Ace Attorney Trials & Tribulations? Waarom hebben jullie ons geduld zo op de proef gesteld?
Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om een negatieve toon aan te slaan in deze review. Trials & Tribulations is namelijk een prachtige afsluiting van een geweldige trilogie rondom de charismatische advocaat Phoenix Wright. Waarom? Omdat alle zorgvuldig gespannen verhaallijnen in dit derde deel samengeknoopt worden tot een vermakelijk en zeer spannend verhaal. Mits je minimaal één van de vorige twee delen gespeeld hebt.
Want hoewel bepaalde gebeurtenissen uit het verleden kort uitgelegd worden, is voorkennis een vereiste. Als je niet eerder in aanraking gekomen bent met een Phoenix Wright-spel, zal het vrij lastig zijn een touw vast te knopen aan het verhaal. Eigenlijk moet ik het anders formuleren: je kunt de gebeurtenissen als leek wel volgen, maar je zult veel van de subtiele en minder subtiele grappen missen. Nieuwkomers kunnen zich daarom wellicht beter wagen aan Ace Attorney: Apollo Justice, waarin een gloednieuwe verhaallijn gestart wordt. Voor veteranen is het met Trials & Tribulations puur genieten geblazen, want de vijf rechtszaken verlopen ouderwets onvoorspelbaar en de karakters zijn ouderwets kleurrijk.
Bovendien is het voor fans een feest van herkenning. In deze slotakte komen namelijk vele oude bekenden voorbij. Vooral de vijfde en laatste zaak is een ware reünie, waarbij alle sterren uit de eerste twee games een gastoptreden verzorgen. De dialogen zijn spitsvondiger dan ooit geschreven, waarbij de nieuwe openbaar aanklager Godot zich positief onderscheidt met gortdroge opmerkingen (en een koffieverslaving). Daarnaast is het verhaal iets donkerder, zodat de climax in met name de laatste zaak ongekend spannend is.
Het gebrek aan vernieuwing is echter schrijnend. Ten opzichte van Justice for All zijn er welgeteld nul (!) vernieuwingen. Dit betekent dat de ‘psyche-locks’ dus nog steeds aanwezig zijn. Om leugenachtige personages te ontmaskeren moet je na grondig onderzoek met goede bewijsvoering hun verdediging breken. Na het onderzoek en de ondervraging van personages buiten de rechtszaal, volgt de climax van een zaak altijd in de rechtbank. Zoals gebruikelijk moet Phoenix met af en toe onlogische bewijsvoering ervoor zorgen dat zijn ogenschijnlijk schuldige cliënt toch vrijgesproken wordt.
Conclusie
De simpele conclusie is dat Trials & Tribulations zowel de kwaliteiten als de gebreken van de vorige Phoenix Wright-games bevat. Hiermee doe ik het spel echter tekort, omdat dit wel degelijk het beste deel uit de trilogie is. De game is langer, beter geschreven en veel spannender. Het gebrek aan vernieuwing wordt gecompenseerd door een feest van herkenning, want met de sterrencast aan bekende personages is de charismatische advocaat Phoenix omringd door toffe karakters. Fans van eerdere Phoenix Wright-spellen kunnen daarom met Phoenix Wright: Ace Attorney Trials & Tribulations genieten van een spetterend laatste optreden van de toffe advocaat. Maar foei, Capcom, wat hebben jullie ons geduld op de proef gesteld!
Conclusie