In deze game van Wishfully, wordt het rustige leven van Lana verstoord wanneer robots op haar planeet landen. Als mensen die nog nooit van een telefoon of auto hebben gehoord, laat staan gigantische robots met complexe algoritmes, worden ze compleet overdonderd door deze metalen monsters. Het dorp waar Lana woont wordt van zijn inwoners ontdaan en ook haar zus wordt voor haar ogen gevangen genomen. Met meer geluk dan wijsheid, weet zij te ontsnappen.
Samen staan we sterker
In haar vlucht ontdekt ze al snel dat de indringers het niet enkel gemunt hebben op mensen. Alle levensvormen zijn doelwitten en worden met robots of vallen gevangen. Zo stuit je op een schattig klein wezentje dat je Mui noemt en doet denken aan een kruising tussen een aap en een kat.
Met Mui aan je zijde probeer je om het hoofdkwartier van de robots te bereiken om daar in ieder geval je geliefde zuster te redden. Tussen jou en dat doel staan echter vele gevaren. Niet enkel in de vorm van robots, maar ook inheemse dieren die je maar wat graag als maaltijd willen nuttigen. Door Mui commando’s te geven los je puzzels op om vijanden te passeren en stapje voor stapje dichterbij jouw doel te komen.
De juiste volgorde
Een voorbeeld van zo’n puzzel is dat je Mui opdracht geeft om bij een gat in de grond te gaan staan. Een robot die hem spot, zal op hem af razen en hij kan dan in het hol duiken om hem te ontlopen. Terwijl dit gebeurt, kun jij langs de robot sluipen om een kist te verslepen, waarmee je een hogere rots kunt bereiken waar je Mui overheen kan leiden om ook de robot te ontlopen en samen te ontsnappen.
Als dit voor jou klinkt als een puzzel die je aan het begin van de game tegenkomt, dan klinkt dat juist. Planet of Lana wordt echter nooit complexer dan dit. Er worden nieuwe mechanics geïntroduceerd, maar dit zijn vooral andere manieren om dingen te laten bewegen en leiden tot hetzelfde soort puzzel als hierboven beschreven. PoL is daarmee ook geen type game dat de grijze massa aan het werk zet.
Stomme game
Wat het wel is, is bijna een moderne interpretatie van de stomme film te noemen. Het is een verhaal, dat wordt verteld zonder een begrijpbaar woord, maar door de prachtige wereld en de gebeurtenissen die zich er in afspelen. Een verhaal over vriendschap en familie en een onderliggend plot dat ik wel laat interpreteren door mensen die daar vaardiger in zijn dan mij.
Wat het ook is, is een platformer, maar wel een die me behoorlijk op de zenuwen ging werken. Lana is een klein meisje en kan dus niet zo groot en ver springen. Begrijpelijk. Sommige rotsen zijn hoger dan andere en vereisen dat het ze zich optrekt om erop te komen. Begrijpelijk. Maar niet 85% van de rotsen! Dit maakt het trotseren van gebieden een enorm frustrerende aangelegenheid en laat het voelen als een manier om de korte speelduur van drieënhalf uur op te rekken. Want zonder overdrijven had die zonder die veel te vaak herhaalde animatie waarschijnlijk onder de drie uur gezeten.
Conclusie:
Ondanks een adembenemende setting en leuk gameplay-concept, slaagt Planet of Lana er niet in om zich echt boven de massa te verheffen. Daarvoor zijn de puzzels te simplistisch en is het platformen te frustrerend door het alsmaar optrekken aan rotsen.