Wat kan een mens soms verlangen naar vroeger. Naar die mooie tijd dat men met zijn klasgenootjes en vriendjes praatte over de laatste aflevering van Pokémon en die vervolgens compleet ging naspelen. Dat men er na schooltijd op uittrok met een Game Boy, een linkkabel en natuurlijk . een Pokémon-spel. De RPG-games, gebaseerd op de Japanse animatieserie, bewezen toentertijd dat ze tot de absolute top behoorden, zowel speltechnisch als verkooptechnisch. Dit laatste blijkt wel uit het feit dan de Pokémon-franchise alleen de Mario-franchise voor zich moet dulden als het aankomt op aantal verkochte spellen. Ook het nieuwste deel in deze franchise verkoopt enorm goed. Maar is ook de kwaliteit als vanouds?
De kwaliteit van een game is afhankelijk van meerdere factoren. Eén van de belangrijkere factoren worden belichaamd door het verhaal. Het verhaal in Pokémon Diamond en Pearl is niet heel afwijkend en vernieuwend ten opzichte van het origineel, maar is zeker niet slecht. Je moet bij de Pokémon-franchise gewoon geen diepe verhaallijnen met rappe plotwisselingen verwachten, zoals bij andere RPG-series als een Final Fantasy of een Dragon Quest. Verwacht gewoon een leuk verhaaltje over een jonge knaap die, net als zijn goede vriend, Pokémon-meester wil worden en gymbadges wil verzamelen, maar die op zijn weg wordt lastiggevallen door een criminele organisatie. Ouderwets oppervlakkig dus, maar wel eigen aan de serie.
Wat ook eigen aan de serie is, is de enorme catalogus van Pokémon. In dit deel zijn weer enorm veel Pokémon aanwezig, waarvan er meer dan 100 hun debuut maken. Het totaal aantal Pokémon komt met Diamond en Pearl op 493 te staan. Lang niet alle van deze Pokémon zijn daadwerkelijk te vangen (de afwezigen zijn wel te ruilen met een andere versie, waaronder de GBA-versies), maar dat het er behoorlijk wat zijn is iets dat zeker is. Je hebt dus genoeg keuze om jouw team, bestaande uit zes Pokémon, samen te stellen en te trainen.
In dit trainen zal wederom veel tijd gaan zitten. Trainen van je Pokémon kan op een aantal manieren, waarvan trainerbattles en wild Pokémon encounters de belangrijkste zijn. Zo nu en dan kom je namelijk trainers of wilde Pokémon tegen als je jouw weg baant door de woeste wereld van Sinnoh (het gebied waar Diamond en Pearl zich in afspelen). Deze wilde of getrainde Pokémon zijn te verslaan door jouw Pokémon te laten aanvallen. Het gevecht verloopt turnbased, waardoor jij en de tegenstander omstebeurt een aanval uitvoeren. Diegene die het eerst de Pokémon van de ander heeft uitgeschakeld wint en krijgt de experience points die nodig zijn voor het levelen. Wilde Pokémon kunnen, naast verslagen, ook gevangen worden. Dit gaat het makkelijkst door ze te verzwakken en vervolgens probeert in één van de vele beschikbare Pokéballs te stoppen. Heb je ze gevangen, dan kun je ze daarna gaan trainen of wegstoppen in één van je opslagruimtes.
Tot zover is alles nog redelijk hetzelfde in vergelijking tot zijn voorgangers. Het verhaal en de gameplay zijn niet echt geëvolueerd, maar voelen toch leuk en vertrouwd aan. Waar wel enige vernieuwing in is te ontdekken zijn de graphics. De DS kan natuurlijk wat meer voortbrengen dan de GBA, iets waar ook wel sprake van blijkt te zijn. De sprites van de Pokémon zien er scherper en beweeglijker uit, maar de wereld zelf is er toch wel het meeste op vooruitgegaan. Zo hebben de gebouwen een soort van semi-3D uiterlijk meegekregen en is het interieur van sommige gyms opgebouwd uit echte driedimensionale lagen. De omgevingen zelf zijn, net als de gevechten, dus wel tweedimensionaal gebleven, maar zijn zeker scherper en voller geworden.
De graphics zijn dus verbeterd, tillen de game naar een hoger plan, maar vormen niet de grootste verbetering. Pokémon Diamond en Pearl bezitten namelijk een factor die de gameserie pas echt naar een hoger niveau brengt. Na jarenlang gehannes met de linkkabel is het eindelijk mogelijk op wireless en bovendien online te ruilen en te vechten. Dit werkt bijzonder goed en verslavend en zal een veelgebruikte functie blijken. Het vechten tegen mensen uit Tokyo en Philadelphia is bijzonder leuk, maar wordt ietwat overschaduwd door het Global Trading System (kortweg GTS). Om GTS te gebruiken dient de speler naar het GTS-gebouw in een bepaalde stad te gaan. Hier kunnen ze inloggen op de GTS-server om te zoeken naar verschillende Pokémon die te ruil zijn aangeboden. Zo is het bijvoorbeeld goed mogelijk dat Lee uit Kyoto een Mr. Mime uit leven 28 wil ruilen voor een Kricketune van level 40 of hoger. Was jij al een tijdje opzoek naar een Mr. Mime en heb je toevallig een Kricketune van level 40 of hoger in je bezit, dan kan de ruil beginnen. Er zijn duizenden, dan wel honderdduizenden Pokémon te ruil aangeboden op GTS. Staat de door jou begeerde Pokémon er niet bij, biedt dan zelf een Pokémon te ruil aan en vraag om de door jou gewilde Pokémon. Grote kans dat het je lukt, want er wordt veel gebruik gemaakt van het Global Trading System. Dit is meer dan logisch aangezien het echt vlekkeloos werkt.
Wat nog rest zijn het matige gebruik van het touchscreen en het geweldige geluid. Om maar met het eerste te beginnen, de touchscreen wordt nauwelijks gebruikt. Je zult je stylus op den duur enkel gebruiken om zo nu en een inspiratieloos minispelletje te spelen, maar 90% van de tijd zul je hem gewoon in de DS laten zitten, aangezien alles ook gewoon met knoppen is te spelen. Het geluid in de game is dan wel weer geweldig. Oude Pokémon-tunes zijn aangepast aan de moderne maatstaven en klinken veel frisser en bomastischer. De echte Pokémon-fans krijgen hiervan een glimlach op hun gezicht. Uiteraard bevat de game ook de nodige nieuwe geluidjes en melodieën, die al snel in je hoofd blijven hangen. Verbaas je dus niet over het feit dat je opeens een deuntje uit Diamond of Pearl zit te fluiten terwijl je aan het fietsen bent.
Conclusie
Pokémon Diamond en Pearl zijn twee volwaardige en bovenal goede toevoegingen aan de succesvolle RPG-serie van GameFreak en Nintendo. Deze twee nieuwe versies zullen minstens 25 uur van je tijd vergen, maar dat is absoluut geen schande. Hoewel de versies namelijk behoorlijk veel weg hebben van de eerder verschenen delen, zorgen de opgeknapte graphics, de heerlijke geluidjes en de verslavende online-functies voor een hoog gehalte van speelplezier. Heb je een DS, dan moet je deze game absoluut kopen, tenzij je alles wat met Pokémon te maken heeft veracht. Pokémon Diamond en Pearl behoren namelijk tot de top binnen de DS-catalogus. Zeker de online toevoegingen maken deze versies tot ware topgames.
Conclusie