Weten we het nog? Die mooie tijd waarin Pokémon nog helemaal in was? Dagenlang achter elkaar Pokémon spelen op de GameBoy of Pokémonkaarten ruilen op het schoolplein. Voor sommigen is het jeugdsentiment, voor anderen is het nog steeds een dagelijkse verslaving. Je kleine neefje of irritante broertje zijn nog gemakkelijk zoet te houden met een Nintendo DS en een Pokémon game. Uiteraard kan je uit nostalgische overwegingen ook zelf nog altijd eens een titel oppikken. Door het megasucces zijn er ook enkele spin-offs gemaakt, waarvan Pokémon Ranger er eentje is. Inmiddels is de tweede Ranger-game uit, met de subtitel Shadows of Almia.
In Shadows of Almia is de zin “Gotta chatch ‘em all” zeker niet van toepassing. Je kunt slechts enkele Pokémon meenemen op je avontuur. Je vangt geen Pokémon, maar raakt met ze bevriend. Dit kan je bereiken door een handig apparaatje dat enkel Rangers tot hun beschikking hebben: een Styler. In de praktijk komt het erop neer dat je als een idioot rondjes moet draaien om de Pokémon in kwestie, waarna deze tijdelijk bevriend raakt met je. Ook is het mogelijk dat een Pokémon zich aan je bindt. Dan zal dit je partner worden, die overal met je mee naartoe gaat. Later in het spel zal het ook mogelijk zijn om meerdere partners af te wisselen.
Je avontuur begint in de Ranger School. Jij bent een nieuweling die alles nog moet leren. Langzamerhand krijg je opdrachten van verschillende personen, die je dan tot een goed einde moet brengen. Wanneer je promoveert is het tijd om je droom waar te maken: je wordt een Ranger. Al snel stromen de missies op je af : een mysterieuze criminele bende, genaamd Dim Sum (vergeet Team Rocket dus maar!), zorgt voor chaos in de regio. Vreemde machines beïnvloeden de Pokémons, waardoor het hersenloze slaven worden van team Dim Sum. Uiteraard mag jij het vuile werkje opknappen en de chaos herstellen tot orde en regelmaat.
Het verhaal wordt afgewerkt op een zeer lineaire manier, met vaak ellenlange teksten waar geen einde aan lijkt te komen. Toch is het verhaal op zich nog best te pruimen. Je komt veel gebieden tegen: van grotten tot bossen, zelfs onderwater spelen de missies zich af. Iets minder zijn echter de Quests, wat in feite kleine sidequests zijn van de missies. Deze zijn vaak te simpel voor woorden en zijn sneller dan een lichtflits te voltooien. Ze steken erg af voor de leukere Missions, de hoofdlijnen van het verhaal. Een diepgaande RPG is Shadows of Almia zeker niet, maar de makers hebben er over het algemeen hun best op gedaan er iets leuks van te maken.
Grafisch gezien is Shadows of Almia geen hoogstaande game, maar erg lelijk is het ook niet. De grafische kwaliteit zal nooit storen, hoogstens het design van de omgeving waardoor je soms vast komt te zitten. De muziekjes in de game zijn echter storender. Uit pure frustratie om de veel-te-blije muziekjes moest ik het besluit nemen om maar een MP3tje op te zetten. Het zal vast zijn dat ik niet in de doelgroep val, want kleinere broertjes zouden de muziek wellicht wel kunnen bekoren. Waarschijnlijk ben ik dan maar wereldkampioen zuurpruim, het voelt namelijk allemaal iets té zoet aan.
Om met een vrolijke noot af te sluiten: stiekem heb ik me wel weten te vermaken met Shadows of Almia. Ondanks de minpunten is er genoeg plezier te beleven aan de avonturen die je worden voorgeschoteld. Daarbij is de speelduur van de game ook prima: na een tiental uurtjes spelen is het einde van de game nog steeds niet in zicht. Bovendien is het mogelijk om nieuwe missies te downloaden via je Wi-Fi verbinding. Voor de fans dus genoeg voer om de honger naar Pokémon voorlopig even te stillen.
Conclusie
Pokémon Ranger: Shadows of Almia is een vermakelijke game, ook al kent het enkele tekortkomingen. Verwacht in deze game geen diepgaande RPG-elementen of een vrije speelwereld. De game weet echter een degelijke verhaallijn neer te zetten die lang voortduurt. Minpunten zijn helaas te rijkelijk aanwezig. De Quests zijn bedroevend kort, de muziekjes mierzoet en vrolijk en de game kent ellenlange teksten waar je verplicht doorheen moet werken. Wellicht is Shadows of Almia een leuke game voor de verjaardag van je broertje, maar hardcore gamers zijn vandaag de dag wel iets beters gewend.
Conclusie