Vier generaties lang werd elke nieuwe generatie Pokémon-games na een á twee jaar voorzien van een verbeterde versie van de oorspronkelijke spellen. Red & Blue kregen Yellow, Gold & Silver werden overtroffen door Crystal, Ruby & Sapphire moesten het afleggen tegen Emerald en Diamond & Pearl moesten hun meerdere erkennen in Platinum. Maar toen kwam de vijfde generatie, Black & White, die niet de langverwachte Grey kreeg, maar daadwerkelijke vervolgen in de vorm van Black 2 & White 2. X & Y pakten het weer anders aan, en waren gewoon al de beste ervaring, zonder dat een Z-versie nodig was. En Sun en Moon? Die mixen nu de eerste vijf generaties met maar liefst twee ultieme versies van de oorspronkelijke releases.
In Pokémon: Ultra Sun & Ultra Moon reizen we wederom af naar het tropische Alola. Als kersverse immigranten uit de Kanto-regio van de eerste generatie games vestigen jij en je moeder je nabij Ikki Town, wat tevens de thuisbasis is van lokale professor Kukui. Het duurt dan ook niet lang voordat je jouw eerste Pokémon ontvangt en je op reis wordt gestuurd om de Island Challenge te doen, de tropische variant van de welbekende reis om een Pokémon-meester te worden. Een reis die velen van ons al gemaakt hebben in Pokémon Sun en Pokémon Moon, maar die dit keer net een beetje anders loopt. Voordat we het daarover gaan hebben, moeten we echter eerst zij die deze games niet gespeeld hebben up to speed brengen.
Even bijkletsen
Feitelijk zijn Pokémon: Ultra Sun & Ultra Moon Pokémon-games zoals we ze al sinds de jaren negentig kennen: kleurrijke RPG’s met een lage instapdrempel en een gigantische laag diepgang, die draaien om het vangen, trainen en verzamelen van ondertussen ruim achthonderd wezentjes. De serie heeft echter natuurlijk niet stilgestaan de afgelopen twintig jaar.
Pokémon: Sun & Moon, en in het verlengde daarvan Ultra Sun & Ultra Moon, waren de eerste Pokémon-games die lieten zien hoe een écht driedimensionaal Pokémon-avontuur op een handheld eruit moest zien en gaven ons een glimp van de toekomst die de serie te wachten staat op de Nintendo Switch. Tegelijkertijd rekende het ook af met de pijnpunten die de serie al jaren plaagden, zoals HM’s, voorspelbare gym gevechten en het anticlimactische gevoel na het overwinnen van de Pokémon League. Met name dat laatste is belangrijk en was een van de redenen waarom ik het verhaal van die spellen prees.
Sun & Moon 2.0
Ondanks dat het verhaal van Sun & Moon naar mijn mening een van de sterkere kanten van de game was, was het verre van perfect. Momenten die in mijn ogen niet logisch waren, anders hadden moeten lopen of beter hadden gekund heb je echter in elke game en waren dan ook niet noemenswaardig genoeg om überhaupt genoemd te worden in de recensie van de originele games. Nu moet ik er toch alsnog aan geloven, daar de nieuwe story content die verweven is met het oorspronkelijke verhaal de meeste van die momenten verbetert, verandert of vervangt, wat de algehele ervaring net dat beetje beter maakt. Tegelijkertijd zijn sommige aanpassingen juist nadelig, maar die zijn de grote uitzondering op de regel.
Zo zijn verschillende (Grand) Trials bijvoorbeeld gewijzigd, waardoor ze minder langdradig worden of verrassend zijn voor spelers die de oorspronkelijke games al verslonden, en is er een nieuwe rol weggelegd voor de Ultra Beasts. Ditmaal leren we namelijk meer over een van de werelden waar deze vreemde Pokémon vandaan komen. We mogen zelfs naar verschillende andere dimensies afreizen, al klinkt deze nieuwe toevoeging helaas een stuk spannender dan dat het is. Het enige opwindende hieraan is dat allerlei legendarische Pokémon en Ultra Beasts kunt ontdekken, die Pokémon-veteranen ongetwijfeld al zullen hebben.
De echte vraag
En daarmee komen we bij waarschijnlijk het belangrijkste deel van de recensie; het antwoord op twee vragen die de meeste lezers van dit artikel zullen hebben: zijn de Ultra-delen beter dan de originele versies en moet ik ze halen als ik die al gespeeld heb? Spijtig heb ik daar echter geen pasklaar antwoord op.
Objectief gezien zijn Ultra Moon en Ultra Sun marginaal beter dan de originele games, dankzij een verbeterd verhaal, verbeterde Trials en een viertal exclusieve nieuwe Pokémon, evenals nieuwe vormen van al bestaande wezens, een paar kleine nieuwe gebieden en een minigame genaamd Mantine Surf, waarin je al surfend op het wezen tricks uitvoert om punten te scoren, die je kunt inwisselen tegen geinige beloningen. Ooh, en er is ook nog iets dat met Roto Loto noemt, wat feitelijk neerkomt op cheats die je in-game kunt gebruiken en je bijvoorbeeld tijdelijk extra geld geeft. Maar is dat nou voldoende om de volle mep voor de games te betalen, terwijl Sun & Moon zelfs nieuw al overal een stuk goedkoper zijn? Dat is een afweging die jij enkel als speler kunt maken.
Hetzelfde kan ik eigenlijk zeggen als je de originele Sun & Moon al gespeeld hebt. Ikzelf heb me kostelijk vermaakt met deze verbeterde versie van die games. Maar eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat ik niet gigantisch veel gemist zou hebben als ik deze versie volledig had overgeslagen. Zo veel voegen Ultra Sun & Ultra Moon namelijk nou ook weer niet toe aan de basisgames. Ook hier geldt dus dat je voor jezelf moet beslissen in hoeverre jij het belangrijk vindt om alles gezien te hebben. En moet je een opfrisser hebben? Dan kun je de recensie van de oorspronkelijke games hier vinden, zodat je zelf een geïnformeerde afweging kan maken. Completionists hoeven het echter niet te doen voor de National Dex, want hoewel de Alola Dex is uitgebreid, is die nog altijd verre van compleet. What gives Nintendo?
Conclusie
Er valt in principe niet zo heel veel te vertellen over Pokémon: Ultra Sun & Pokémon: Ultra Moon, zonder dat ik grote delen van de recensie van de originele game zou kopiëren. Zowel de sterke als de zwakke punten van Sun & Moon maken namelijk een terugkeer, met hooguit minimalistische verbeteringen. De enige noemenswaardige vernieuwingen zijn te vinden in het verhaal en zijn, hoewel vermakelijk, niet voldoende om de game nogmaals aan te schaffen, tenzij je echt een grote Pokémon-fan bent.