Makers van sportspellen hebben de gewoonte om elk jaar een nieuwe telg van hun game op de wereld los te laten, zo ook Cyanide met de nieuwste incarnatie van Pro Cycling Manager. Het spel wordt traditiegetrouw uitgebracht tijdens de Tour de France, wat in dit 100e jubileumjaar niet anders is. Deze toch wel unieke simulator wordt al jarenlang verder verfijnd en gepolijst, maar kan deze nieuwe versie met zijn bus vol mogelijkheden door de aankomstboog of rijdt men zich vast in complexiteit?
Om meteen met de deur in huis te vallen: dit spel is er een voor liefhebbers. De hoofdbrok van het spel draait rond de career mode waarin je je als ploegleider moet bewijzen in deze sport. Dit houdt in dat je je, zoals te verwachten van een echte simulator, moet bezighouden met het worstelen door tientallen schermen met statistieken en instellingen. Je start een seizoen waarin je de dagdagelijkse leiding van een ploeg naar keuze op je neemt. Dit gaat van het organiseren van trainingskampen, het zetten van doelstellingen voor je diverse renners, scouting, keuze van staf, wedstrijdplanning, plannen van piekmomenten van renners, materiaalkeuze, enzoverder... Als niet kenner heb je toch een aanzienlijke tijd nodig om alle mogelijkheden onder de knie te krijgen, je zal dan ook regelmatig een belangrijk detail over het hoofd zien en daardoor net die ene belangrijke wedstrijd verliezen, met alle gevolgen van dien voor de relatie met je sponsor. Deze heeft naast het plannen ook nog diverse wensen en legt je bepaalde doelstellingen op zoals het winnen van bepaalde races, of het opnemen van bepaalde renners in je selectie. Dit alles samen maakt van de handleiding van het spel op website van Cyanide dan ook verplichte lectuur.
Dit brengt ons meteen ook bij de grote sterkte van Pro Cycling Manager 2013. Door de vele mogelijkheden en graad van complexiteit, met onder andere een kleine 80 wielerploegen (van World Tour tot Continental) waaruit je kan kiezen, is dit het walhalla voor elke wielerfanaat.
In de career mode volgt na het vele plannen uiteraard het racen zelf. Dit kan uiteraard ook via de andere aanwezige spelmodi waarin je een tour, enkele rit of een klassieker naar keuze kan rijden. Ook hier vinden we de vele tactische mogelijkheden van het spel terug en een wedstrijd dient steeds goed voorbereid te worden aangevat. Een aanval plaatsen op het geschikte moment of zorgen dat je trein ter voorbereiding van een massaspurt goed vooraan mee is, is van essentieel belang om een race succesvol af te sluiten. Het zal je echt niet lukken om een zware inspanning in het begin van de wedstrijd te verzilveren. Erbij blijven met de gedachten en je renners kennen is de boodschap.
Voor een race dien je ook nog je materiaal (oa fiets & banden) te kiezen, alsook welke renners uit je ploeg zullen deelnemen. Het spreekt voor zich dat al je klimmers meenemen in een tijdrit weinig efficiënt zal zijn. De interface tijdens de races is intuïtief en krijg je snel onder de knie. Met een druk op de knop kan je een ontsnapping uitvoeren, groeperen in het peloton of een ontsnapte renner terughalen. Belangrijk hierbij is dat je je renners en hun rol goed dient te kennen, aangezien je enkel beschikt over hun naam tijdens de race.
Omdat je snel verdiept zal zijn in het tactische schaakspel dreig je de mooi gedetailleerde omgevingen uit het oog te verliezen, dit neemt echter niet weg dat men hier duidelijk veel aandacht aan heeft geschonken. De landschappen zijn een streling voor het oog en bevatten alle details die je ook kan verwachten in real life. Toegegeven, het publiek staat er wat stoïcijns bij, maar zoals eerder gezegd zal je nauwelijks tijd hebben om hier aandacht aan te besteden. De commentaren geven zorgvuldig weer wat er in een wedstrijd aan de hand is zodat je bij het managen van een van je achterblijvers toch onmiddellijk doorhebt dat er een ontsnapping in de kopgroep plaatsvindt.
Voor zij die het multitasken liever wat achterwege laten is er nog de mogelijkheid om de races te laten simuleren door de computer. Hierbij dien je op voorhand bepaalde tactieken en rollen te verdelen onder de ploegmaats, zoals het aanstellen van de leider, knechten en sprinters. Ook kan je een agressieve of eerder terughoudende tactiek verkiezen en voor welke klassementen je wilt meedingen. Na de race krijg je overzichtelijk het resultaat gepresenteerd, alsook een beknopt rapport over de prestatie van je individuele renners.
Tot slot is er nog de mogelijkheid om je kansen te wagen in de scratch, keirin, omnium en andere disciplines van het populaire baanwielrennen. Helaas zijn de enkele beschikbare pistes ongeïnspireerd uitgevoerd en zit het publiek erbij alsof ze een begrafenis aan het bijwonen zijn, geenszins te vergelijken met de sfeer die men in het echte leven verwacht van een pistewedstrijd. Dat gezegd zijnde bestaat de gameplay van het rondjes rijden uit een positiesteekspel, gecombineerd met een slider waar je de hoeveelheid effort bepaalt. Opnieuw tactisch dus, en indien je de reglementen van het baanwielrennen niet kent, zal je even bezig zijn met het uitdokteren van de beste strategie. Eens onder de knie voelt dit echter meer aan als een veredelde minigame en je zal dan ook snel terugkeren naar je carrière als ploegleider. Een gemiste kans.
Ondanks de uitgebreide simulatie waarin tientallen details te regelen zijn, kan je als liefhebber niet omheen het feit dat er opnieuw een heleboel renners onder een pseudoniem aanwezig zijn in het spel, een pijnpunt die we ons ook herinneren uit vorige versies. Een wedstrijd winnen met Tor Hushaved, Marko Covendish, Zdenek Stybor of de welbekende Thomas Buunen is toch net niet hetzelfde. Los van deze licentie issues vallen er hier en daar nog andere schoonheidsfoutjes op; regelmatig krijg je ingame e-mails met bijvoorbeeld volgende inhoud: “The training camp programmed from $DATEBEGINNING ...” Dit zijn fouten die je natuurlijk niet zou verwachten van een reeks die ondertussen ruim tien jaar meegaat. Af en toe merkten we ook een kleine grafische glitch op, zoals een wiel die plots wazig wordt, maar eigenlijk stoort dit helemaal niet.
Conclusie
Een spel gemaakt door wielerfanaten, voor wielerfanaten en daarmee is het belangrijkste gezegd. Cyanide weet een zeer solide game af te leveren met hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar de algemene ervaring en het feit dat het spel zo ongelooflijk veel mogelijkheden biedt om een ploeg uit te bouwen maken dit meer dan goed. Een must voor elke wannabe-ploegleider. Wanneer je echter op zoek bent naar een spel waarbij je even snel en relaxt een wedstrijd wilt afhandelen, dan laat je deze beter aan je voorbijgaan.