De cultuur van het traditionele poppenspel is bij ons redelijk onbekend. Het spel tussen licht en schaduw heeft zijn oorsprong in Indonesië. De poppen bewegen zich niet voor het doek, maar hun schaduwen vertellen het verhaal op het doek. Dit poppenspel is de inspiratie en voedingsbodem voor Projection: First Light; een game die ondanks zijn unieke stijl helaas een grote schaduwzijde heeft.
Door wat gerommel in het dorp wordt door haar ouders besloten dat Greta beter op haar kamer kan blijven. Ze ontsnapt uit de kamer, uit haar dorp en trekt de wereld in. Haar ouders, de eigen cultuur en haar veilige omgeving laat ze hiermee volledig achter zich. Wat volgt is een reis langs diverse culturen en hun verhalen. Als speler neem je de controle over de wayang (schaduwpop) Greta en bedien je de lichtbron waarmee je schaduwen kan opwerpen. Deze schaduwen kunnen vervolgens weer als platform dienen waardoor Greta verder of hoger gelegen platformen kan bereiken en waarmee puzzels opgelost kunnen worden.
Lichte kant
De gehele game gebruikt een heel licht en zacht kleurenpalet met een dominante aanwezigheid van het schaduwzwart. Het doet een beetje denken aan Limbo en Badlands, met het grote verschil dat deze wereld nergens de suggestie van poppenspel loslaat. Alles zit aan stokjes vast en de achtergrond komt pas omhoog als de speler in de buurt is. Tijdens de reis van Greta vinden er geregeld gescripte gebeurtenissen plaats, waarbij ik als speler het gevoel had daadwerkelijk getrakteerd te worden op deze klassieke vorm van vertelkunst. Hiermee krijgt de game een kunstzinnige lading mee die de verwachtingen alleen maar hoger opgooit.
Tijdens de eerste wereld, Indonesië, wordt Greta bijvoorbeeld begroet door krijgers, die haar uitleggen dat een meisje van haar leeftijd zich toch echt bezig moet houden met studie en huishoudelijke taken. Deze communicatie vindt niet woordelijk plaats maar middels pictogrammen. Op enkele kreten na is de game gevrijwaard van spraak. Op muzikaal vlak is alles ingebed in eveneens traditioneel klinkende muziek die passend aanzwelt en afvlakt naargelang het moment hierom vraagt. Nergens is het heel bijzonder, maar wel complementair aan de rest van de gekozen vormgeving.
Schaduwzijde
Alles lijkt te leiden naar een game die zo uniek is dat alleen dit gegeven het al aanbevelenswaardig maakt. Helaas scheurt het doek al aan enkele kanten waardoor de illusie deels verbroken wordt. De door de speler opgeworpen schaduwen in de game voelen niet aan als de daadwerkelijke schaduw van het beschenen object. Het is niet onoverkomelijk, maar het boet in op inlevingsvermogen en haalt je deels uit de wereld die geschetst wordt. Nadat je eenmaal doorhebt welke schaduw je ergens moet opwerpen, is het je taak om de lichtbron in een juiste hoek van het object te bewegen. Indien deze net iets verkeerd langs een ander object of andere hoek beweegt kan de daardoor ontstane schaduw de speler soms in één klap een aantal hindernissen teruggooien. Dit voelt door de tegennatuurlijke schaduw niet eerlijk aan en maakt sommige segmenten meer tot trial-and-error dan een fijne uitdaging.
Crash
De game start eenvoudig en geeft langzaam steeds meer uitdaging waarbij niet alleen schaduwen maar ook goede timing een rol gaan spelen. Richting het einde van de eerste wereld begon de lol langzaamaan te winnen van frustratie. De gameplay en het poppenspel begonnen elkaar weer meer af te wisselen. Daarnaast wordt de speler getrakteerd op een creatieve maar eenvoudige baas. Om vervolgens na een kort maar leuk uitgevoerd tussenstukje in een tweede wereld praktisch dezelfde gameplay voorgeschoteld te krijgen als de eerste wereld. Het doorkruisen van de levels voelt hierdoor soms meer als werk dan het spelen van een leuk en uitdagend spelletje. Daarnaast kon ik dit pas een week na release beoordelen omdat de game de eerste week op Nintendo Switch volledig crashte na de eerste wereld. Het was voor spelers niet mogelijk om verder te spelen. Gelukkig is dit inmiddels met een patch verholpen maar dit neemt niet weg dat het enorm slordig is in een af-product.
Conclusie
Projection: First Light belooft een culturele kunstzinnige game, maar biedt een korte onafgewerkte ervaring. Schaduwen zitten de speler soms onnodig dwars, het is vrij repetitief van aard en kwam met een behoorlijk grote bug de markt op. Dit maakt het niet onspeelbaar, maar ook geen aanrader.