Hoewel ik de meeste games van Bethesda op de voet gevolgd heb, is de originele RAGE helemaal aan mij voorbijgegaan. Niet omdat het me niets leek of omdat ik een slechte eerste indruk had, maar omdat de game simpelweg nooit op mijn radar terecht was gekomen. Met RAGE 2 onderzocht ik of ik iets gemist heb.
Dertig jaar na het einde van de eerste game is de wereld nog altijd bij aan het komen van een vernietigende meteorietinslag en de dictatuur, genaamd The Authority, die hierna probeerde de overlevenden te onderwerpen. Op een tempo dat het best kan worden omschreven als slow but steady ontstaan nieuwe maatschappijen en de hoop dat het allemaal goed gaat komen. Maar dan duikt The Authority wederom op.
Zoete wraak
Het eerste doel van deze duivelse dictatuur is de totale vernietiging van een menselijk kamp genaamd Vineland. En het toeval wil dat dit net is waar wij verblijven. Zo belanden we direct in een veldslag waarin de ene na de andere kameraad het loodje legt. Maar een klein lichtpuntje is dat we zo wel onze handen kunnen leggen op een Ranger-armor.
De Rangers zijn mensen die dankzij nanotechnologie bovenmenselijke kracht en snelheid krijgen en daarmee gelden als de laatste linie tussen de kampen en The Authority. Veel van hun krachten zijn echter vergrendeld en kunnen enkel worden gebruikt eens geïnstalleerd op een Ark die is overgebleven van de oude wereld. Je trekt daarom de wereld in om die Arks te vinden en oude strijdmakkers te zoeken die kunnen helpen om The Authority voor eens en altijd ten val te brengen.
Té simpel
Het verhaal dat volgt kan worden beschreven als functioneel…maar ook niets meer dan dat. In het eerste kwartier leer je dat je de hulp van drie mensen nodig hebt en vervolgens reis je naar ze toe en speel je hun verhaalmissie om een wit voetje te halen. Hierna trek je de wijde wereld in om kampen van raiders plat te gooien, Arks te vinden en te racen, tot je voldoende punten hebt verzameld om de volgende verhaalmissies te kunnen triggeren. En ook hiervoor geldt: een per partner. Vanuit daar volgen de laatste missie en de credits in amper een kleine tien uur tijd.
Natuurlijk is het verhaal najagen in een open-world game niet bepaald de bedoeling. Het zijn immers vaak de sidequests die het meeste te bieden hebben. Maar niet in RAGE 2. Alle optionele missies die ik heb kunnen vinden, lieten me dezelfde activiteiten doen die ik al reeds moest doen om punten te scoren. Zo voltooide ik dan ook missie na missie zonder er bewust mee bezig te zijn. Dus helaas geldt dat excuus nu niet.
Dure speeltjes voor de tuin
Wie een trailer voor RAGE 2 heeft gekeken, weet dat Avalanche niet bepaald sterk heeft aangestuurd op het verhaal. In plaats daarvan lag de nadruk op de krachten van het Ranger suit, gadgets die je kunt gebruiken en natuurlijk first-person shooting. En toegegeven: die dingen werken uitstekend en zijn erg cool. Maar ook compleet onnodig.
Op de reguliere moeilijkheidsgraad heb ik nooit of te nimmer meer nodig gehad dan de drie wapens die je standaard in het verhaal tot je beschikking krijgt. In het begin was dit enigszins uitdagend, maar eens je enkele van de vele upgrades voor je wapens, tech en voertuigen hebt ontgrendeld, ben je zo absurd krachtig dat het gebruiken van meer dan je munitie voelt als onnodige moeite. RAGE 2 geeft je peperduur speelgoed om mee te klieren in diens zandbak, maar al snel ontdek je dat je beperkt bent tot het hoopje zand in de achtertuin. In zo’n geval heb je eigenlijk niet meer nodig dan een emmertje en een schep. Zaken als een force push, zwart gat en een ground pound waar de Hulk trots op zou zijn werden dan ook grotendeels onbenut gelaten.
We zijn nog niet klaar
Als je dit zo zou lezen is RAGE 2 geen goede, maar ook zeker geen slechte open-world first-person shooter. Een 70 á 75 die je kunt oppakken om de tijd om te krijgen, maar die niet bepaald in je geheugen gegrift zal staan. Ik weet echter dat je al gespiekt hebt en weet dat de score een stuk lager uitvalt. Daarvoor zijn drie redenen.
De eerste is dat deze open-wereld veel te leeg is. Dat lijkt natuurlijk logisch gezien de setting, maar is feitelijk absurd. Games als Fallout 4, Far Cry: New Dawn en The Last of Us hadden een soortgelijke set-up, maar boden desondanks voldoende dingen om te doen tussen de locaties door. RAGE 2 is echter meer lege ruimte dan interessante plekken, waardoor in-game kilometers afleggen terwijl je van missie naar missie reist een ontzettend saaie bedoening is. Vooral als je dat meerdere keren moet doen door de spreekwoordelijke nagel in de doodskist: bugs.
RAGE 2 doet zijn naam eer aan door mij meermaals aan het ragen te brengen door stomme en soms game-breaking bugs die mij dwongen om een eerdere save te herladen. Een missie of dialoog die niet wil triggeren bijvoorbeeld, of mijn karakter dat vast zit in het flora. Ik zal niet zeggen dat het voortdurend gebeurt, maar wel vaak genoeg dat het voldoende storend is om het hier te benoemen. Ik kan dan ook enkel adviseren om regelmatig op te slaan.
Het laatste en eigenlijk treurige minpunt zijn de geforceerde microtransacties. Je kunt met echt geld skins voor je guns kopen, al kan dat ook met in-game valuta, welke blijkbaar een meerwaarde zouden moeten bieden. Ik zie het niet en vindt het jammer dat Bethesda zich genoodzaakt voelde om zich te verlagen tot dit niveau.
Conclusie
In essentie is RAGE 2 een heerlijke first-person shooter vol coole gadgets en krachten, die echter nooit interessant genoeg weet te worden om je te verleiden tot het gebruik ervan. Daarvoor is de wereld simpelweg te leeg, het verhaal te nauwelijks bestaand en de content te magertjes. Pik het ooit uit een budgetbak voor een middagje plezier, dat is de enige manier waarop het niet teleurstelt.