Hoewel moedertje natuur het najaar nog niet ingeluid heeft, hebben alle gameontwikkelaars en uitgevers dat al wel. Het was van de week buiten nog dik 20 graden Celsius, maar blijkbaar willen deze bedrijven ons achter onze consoles hebben. Dat lukt ze ook aardig: kijk maar eens wat er allemaal al is uitgekomen afgelopen maand en kijk maar eens wat we nog allemaal krijgen. Voor ondergetekende werd het najaar afgetrapt met Resistance 3. Een goed begin is het halve werk, zeggen ze wel eens. Als de definitie van ‘het halve werk’ Resistance 3 is, dan gaan wij een ontzettend goed najaar tegemoet als gamer.
Resistance 3 is een exclusieve PlayStation 3-game die ontwikkeld is door Insomniac. In deze shooter is de oorlog tussen de mensheid en de Chimera, die in de eerste twee delen woedde, voorbij. De Chimera hebben aan het langste eind getrokken en hebben de macht over de Aarde. Een groepje mensen wil een einde aan de macht van de Chimera maken en niet geheel ontoevallig ben jij de leider van dat groepje mensen.
Resistance 3 is eigenlijk een kruising tussen een oorlogs- en survival horrorgame. Het ene moment neem je deel aan grootse veldslagen tegen Chimera die uitgerust zijn met grof geschut en op een ander moment loop je gewapend met een zaklamp en een shotgun door een dorpje in het bos om zombieachtige Chimera neer te knallen. Wat betreft de variëteit is er niets te klagen in Resistance 3. Een treinrit waarbij jouw trein belaagd wordt door rebelse mensen, een wandeling door het bos waarbij je continu de schijnwerpers van de Chimera luchtschepen moet ontwijken of een ontsnapping a la Prison Break in een oude gevangenis, je vindt het allemaal in dit spel.
Wij van GameQuarter juichten deze afwisseling ontzettend toe, want Resistance 3 wijkt wat af van hedendaagse shooters. Daar waar je tegenwoordig vaak overal dekking achter kunt zoeken (bijvoorbeeld bij Killzone 3, Gears of War 3, Vanquish enzovoort), is dit moderne dekkingssysteem bij Resistance 3 niet aanwezig. Je kunt overal achter gaan zitten, dat wel, maar het voelt af en toe wat oubollig aan. Aan de andere kant maakt dat het ook wel weer spannend, want je rent veel van A naar B, omdat de vijanden vaak wel slim genoeg zijn om je op te komen zoeken. Daarnaast is er een wapen dat overal doorheen kan schieten. Bovendien genees je ook niet automatisch na verloop van tijd, maar zul je echt op zoek moeten gaan naar health packages. Het zorgt er enerzijds voor dat je een ouderwetse shooter denkt te spelen, anderzijds ben je continu in spanning en dat maakt het wel een vette ervaring.
Wat tevens erg gaaf is, is het wapenarsenaal. Gedurende het spel speel je een behoorlijk aantal wapens vrij, zoals een machine geweer, een sniper, een magnum en een raketwerper, maar ook wat minder vaak voorkomende wapens, zoals de Cryogun, waarmee je vijanden kunt bevriezen. Het leuke van alle wapens is, is dat ze ook nog geüpgrade kunnen worden en dat je er secundaire munitie bij hebt. Zo kun je met de Bullseye om hoeken heen schieten en heb je de mogelijkheid om turrets te plaatsen met de Marksman. Op den duur ga je vanzelf tactisch te werk met je wapens, wat voor extra diepgang zorgt.
In de levels zelf vind je genoeg variatie, zoals al eerder vermeld werd. Je begint in Oklahoma en probeert uiteindelijk uit te komen in New York om de Chimera een halt toe te roepen. De levels zijn in vele gevallene erg stoer. Wat ondergetekende het meest is bijgebleven, is een van de begin levels, waarin je in een wilde storm beland bent. Overal staan leegstaande gebouwen en het puin en het zand waait enorm op. Totale chaos, je hebt echt het gevoel dat het einde van de wereld in zicht is. In New York zul je een tijdje spelen in een enorm verwoest gebouw met ontzettend veel etages, maar omdat het zo verwoest is, komen er van alle kanten Chimera op je af. Lasers van snipers, rondvliegende raketten en Chimera die voor een close combat kiezen: het is een en al spanning.
Omdat de omgevingen veelal groots zijn en omdat er ontzettend veel dingen tegelijk plaatsvinden op je beeldscherm, is het spel minder gedetailleerd vormgegeven dan de andere top shooters. Echter is de sfeer die erbij komt kijken wel fantastisch, dus neem je het gebrek aan details snel voor lief. Wat wel jammer is, is dat de vijanden niet altijd even slim zijn. Soms denk je: ‘he, wat staat die gast daar te staan, is dat wel een Chimera?’ Als je besluit te schieten hoor je al snel een schreeuw, wat betekent dat je hem een kopje kleiner gemaakt hebt. En ander punt is dat je hout en dergelijk slap materiaal bijna nooit kapot kan schieten of slaan, maar dat Insomniac daar niet consequent is geweest. Soms moet je namelijk een deur inslaan, of wat balken wegschieten om verder te komen.
Online kun je Resistance 3 met maximaal zestien spelers tegelijk spelen, in tegenstelling tot het voorgaande deel, waarin je met maarliefst zestig man aan de slag kon. Echter is zestien personen prima. De gameplay is vlot, waardoor er een hoop dingen tegelijkertijd gebeuren. Alle wapens zijn bruikbaar dus je zult granaten en kogels om je oren heen zien vliegen, maar je zult ook op moeten passen voor de Auger, die door alle muren heen kan schieten. Al met al is er vrij weinig op de multiplayer aan te merken, want het is allemaal goed in balans en het geeft je genoeg voldoening.
Conclusie
Resistance 3 is niet de meest revolutionaire shooter die we de afgelopen jaren hebben mogen spelen. Het voelt af en toe een beetje oubollig aan, maar dat maakt het ook wel weer spannend. De levels zijn vaak groots en er gebeurt enorm veel, waardoor de sfeer fantastisch is. Helaas gaat dat ten koste van enkele kleine details, maar als je de solide multiplayer meerekent, dan is Resistance 3 een shooter die meer dan voldoende plezier biedt, maar die zich niet kan meten met de echte toppers.