Van de bedenkers van de Valkyrie Profile- en Star Ocean-reeks verwacht je iets groots, maar na het bedenkelijke Infinite Undiscovery en Star Ocean: The Last Hope hadden we zo onze twijfels over Resonance of Fate. En dan kan een game alleen maar meevallen, toch? Hoewel meevallen hier niet helemaal op zijn plaats is, heeft tri-Ace het voor elkaar gekregen om Resonance of Fate van genoeg interessants te voorzien.
Het vernuftige vechtsysteem weet zich alvast te onderscheiden van andere traditionelere JRPG's. Niet dat dit per definitie een pluspunt hoeft te zijn, maar in het geval van Resonance of Fate zijn we tevreden met de gekozen weg. Op de eerste plaats is het bekende wapentuig uit de middeleeuwen en de magie overboord gegooid en vervangen door machinegeweren, pistolen en granaten, terwijl de uitgestrekte landschappen en steden hebben moeten plaatsmaken voor de gigantische toren Basel. In de toekomst is de aarde flink vervuild en is de mensheid dus afhankelijk van een handig mechanisme dat de lucht zuivert en zo een leefbare situatie mogelijk maakt. Basel is een toekomstbeeld, maar heeft ook veel weg van de industriële revolutie. De steampunk setting is prominent aanwezig en brengt gelukkig een aangename sfeer met zich mee, iets wat weinig Japanse RPG's in het recente verleden is gegeven.
Zephyr, Vashyron en Leanne zijn de drie helden van dienst. Of beter gezegd: hunters. Wanneer de rijkelui in de hoogste delen van de toren met een opdracht komen, staan zij als eerste op het gouden trottoir van het bijbehorende adres. Bijgevolg reis je vaak naar afgelegen plekken waar je dat ene voorwerp moet afleveren of afhalen. Elk hoofdstuk staat voor een hoofdmissie en een dungeon die, nadat een reeks gevechten in vierkante arena's zijn afgerond, wordt afgesloten met een eindbaas. Vervolgens dien je weer terug te keren naar je vaste woonplaats in Ebel City om een nieuw hoofdstuk te starten. De andere hoofdstukken verlopen op precies dezelfde manier, waardoor het hele proces na een tijdje flink kan vervelen.
Overigens gebeurt er ook bijzonder weinig. We weten dat het moeilijk is een pakkend verhaal te combineren met een goed spelverloop, maar het is duidelijk dat tri-Ace veel meer met de verhaallijn heeft kunnen doen. Nu faalt deze hopeloos doordat je vaak voor totaal onbenullige redenen behoorlijk lang bezig kan zijn die ene missie te voltooien. Daarbovenop zijn maar weinig personages interessant (al kunnen ze soms wel grappig uit de hoek komen) en komt het hoofdverhaal, zeker in het begin, amper in beeld. Gelukkig heeft Resonance of Fate enkele troeven in huis die de nauwelijks noemenswaardige verhaallijn voor een groot gedeelte goedmaken.
Het vechtsysteem is zo'n troef. Zoals eerder gezegd vecht je in Resonance of Fate met moderne wapens. Belangrijk om te weten is dat machinegeweren Scratch Damage aanrichten, terwijl pistolen en granaten deze nog niet definitieve schade omzetten in blijvende schade. Vijanden richten op hun beurt enkel Scratch Damage aan wanneer je beschikt over minstens één bezel. Bezels zijn actiepunten die samen de Hero Gauge vormen en een enorm belangrijke rol spelen in zowel de verdediging als de aanval. Is je Hero Gauge leeg, dan schakelt de game over naar kritieke toestand en zit er vaak niks anders op dan het gevecht te herstarten. Uiteindelijk komt het er op neer dat de speler op het juiste moment gebruik dient te maken van de Hero Gauge. Aangezien dit slechts de grote lijnen zijn, kan het vechtsysteem in het begin voor de nodige verwarring zorgen, maar eenmaal je eindelijk doorhebt hoe alles in zijn werk gaat, blijkt Resonance of Fate over heel wat diepgang en vernieuwing te beschikken. En dat kunnen we natuurlijk enkel toejuichen.
Voor wie zoekt naar een toegankelijk vechtsysteem dat ondanks zijn complexiteit gemakkelijk op te pikken is, is er minder goed nieuws. Het afwerken van alle tutorials is geen verplichte kost, maar wel aan te raden wil je nog enigszins vorderingen maken in het hoofdverhaal. Helaas betekent dat ook dat de nodige tijd gaat naar het lezen en begrijpen van teksten met uitleg, waardoor de minder volharde spelers eerder geneigd zullen zijn de strijd vroegtijdig te staken. Voor de doorzetters wacht echter nog meer frustratie. Dit keer niet omdat het onduidelijk is hoe een bepaalde vijand precies aan te pakken, wel omdat het selecteren van het juiste doelwit lang niet altijd even gebruiksvriendelijk is.
Hoe vernieuwend en goed het vechtsysteem ook mag zijn, we stoorden ons wel flink aan de momenten waarop de verkeerde vijand in het versier komt. Dit is geen probleem bij een enkele aanval (je kunt dan eerst rustig het doelwit selecteren), maar zet je een bezel in, dan voer je een reeks van spectaculaire aanvallen uit en is het een kwestie van zo hard mogelijk toeslaan binnen een beperkte hoeveelheid tijd. Helaas wil dit niet altijd lukken wanneer meerdere vijanden de strijd betreden. De steampunk setting met moderne wapens is aangepast aan de interesses van het westerse publiek, maar dat geldt duidelijk niet voor het vechtsysteem.
Alles bij elkaar opgeteld is het nodige aan te merken op de uitwerking van Resonance of Fate. Maar of je de meeste vernieuwingen zult waarderen, zal toch echt afhangen van je persoonlijke voorkeur. Een perfect voorbeeld is het reizen tussen locaties. Het verkennen van omgevingen heeft moeten plaatsmaken voor een cursor die je moet bewegen over de wereldmap, waardoor je nog enkel in steden, dungeons en tijdens ramdom encounters direct controle hebt over een van de drie hoofdpersonages. Dit zorgt aan de ene kant voor beperkte bewegingsvrijheid, maar de nieuwe manier van ontdekken brengt wel een interessant strategisch laagje met zich mee. De wereldkaart bestaat uit allerlei zeshoekjes die door middel van hexes kunnen worden geopend. Niet alleen creëer je zo een pad voor jezelf, met wat geluk vind je ook enkele nuttige schatten. We hebben het al meermaals gezegd: lang niet iedereen zal Resonance of Fate weten te waarderen.
Conclusie
Over het uitdagende vechtsysteem en de poging van tri-Ace om te vernieuwen in het RPG genre zijn we zeker te spreken. Over het vrijwel afwezige hoofdverhaal en steeds hetzelfde verloop van de hoofdstukken logischerwijs veel minder. Uiteindelijk zal je waardering voor Resonance of Fate voor een groot gedeelte afhangen van je drang naar innovatie. Doorzettingsvermogen is overigens ook niet geheel onbelangrijk.