Toen ik in januari van het jaar 2013 mijn Game of the Year van 2012 moest aangeven, had ik het maar moeilijk. Om een statement te maken, heb ik destijds LEGO Lord of the Rings in een goed daglicht gezet. Waarom? Omdat op de licentiegames van EA en Lord of the Rings Online na nagenoeg nooit iets fatsoenlijks met het universum van Tolkien is gedaan. Zijn fantasie is verwaarloosd. Warner Bros. Interactive trachtte in samenwerking met Monolith Productions nog eenmaal de fans te verwennen. Middle-Earth: Shadow of Mordor werd ontwikkeld en uitgebracht.
Het moet gezegd worden dat Warner Bros. Interactive nadrukkelijk niet ‘Lord of the Rings’ in de naam opgenomen heeft, omdat de game en het verhaal losstaan van de gebeurtenissen in de bekende trilogie. Het verhaal wordt niet naverteld en Hobbits zijn in geen velden of wegen te bekennen. Om toch wel duidelijk te maken dat de algehele fantasiewereld van Tolkien de leidraad is van de game, werd voor Middle-Earth: Shadow of Mordor gekozen, waarin het afslachten van Orks en Uruks je tijd in een hoog tempo opslurpt.
Middle-Earth: Shadow of Mordor vertelt het verhaal van de ranger Talion en de geest Celebrimbor. Talion is een legeraanvoerder op de Black Gate, waar hij vroeg in de game samen met zijn gezin op brute wijze wordt vermoord door The Black Hand, The Tower en The Hammer: drie handlangers van Sauron die hoog in de pikorde staan. Celebrimbor is de elf die verantwoordelijk is voor het smeden van de ringen waar het in The Lord of the Rings natuurlijk allemaal om draait. Hij is medeverantwoordelijk voor het feit dat Sauron die ene ring wist te smeden, waarna hij een mes in de rug kreeg en nu door een vloek aan Talion is verbonden.
De gehele game speel je hoofdzakelijk met Talion, maar wanneer er bovennatuurlijke krachten nodig zijn, is de geest van Celebrimbor te zien in het lichaam van Talion. Celebrimbor heeft de mogelijkheid om de wereld anders te bekijken en om in de geest van de vijand te kruipen. Daarnaast is hij een uiterst vaardige boogschieter en daar pluk je in de game de vruchten van. Omdat Sauron verantwoordelijk is voor de dood van zowel Talion als die van Celebrimbor, is het doel duidelijk: Sauron en vooral zijn legers zoveel mogelijk pijn doen.
Middle-Earth: Shadow of Mordor is qua gameplay het beste te vergelijken met een mix van Assassin’s Creed en de Batman-franchise van Rocksteady Studios. Het klimmen en klauteren heeft veel weg van de franchise van Ubisoft, terwijl de combat bijna identiek is aan het systeem dat in Arkham Asylum, Arkham City en Arkham Origins wordt gehanteerd. De combat in deze spellen werd geprezen en ook het klimmen en klauteren is een sterk pluspunt van de Assassin’s Creed franchise, dus de leus ‘beter goed gejat, dan slecht verzonnen’ gaat hier zeker op. Het komt nog wel eens voor dat Talion weigert te hangen of een muurtje op te klauteren, maar deze kleine gebreken zijn slechts een minuscule smet op de algehele ervaring die Shadow of Mordor weet te bieden.
Deze algehele ervaring uit zich vooral in het vele bloedvergieten. Het aantal Orks en Uruks dat in de game van kant wordt gemaakt is schrikbarend, daar je door de soepele combat met genoegen hele legers aan je zwaard rijgt. Dit kun je doen in de hoofdmissies, waarin je het verhaal van Talion en Celebrimbor meer gestalte geeft, maar ook in zijmissies die sterk variëren. De hoofdmissies bieden ruimte voor de inbreng van enkele bekende figuren zoals Gollum en Saruman, maar een sterk verhaal is het zeker niet. De figuren hangen als los zand aan elkaar en het wordt al snel aantrekkelijker om simpelweg de wereld te verkennen dan het hoofdverhaal te volgen. Toch zul je de 20 missies die de verhaallijn rijk is tot een goed einde moeten brengen, daar je vele nieuwe krachten via deze missies vergaart. Gelukkig is het spel na het voltooien van de hoofdmissies nog prima speelbaar.
De eerdergenoemde zijmissies zorgen ervoor dat de duurzaamheid van Shadow of Mordor een positief punt is. Het samenwerken met slaven die je kunt bevrijden en het jagen op dieren en verzamelen van planten spelen hierin een kleine rol. Het vinden van collectibles zal je daarnaast iets langer bezighouden. Waar je echter de meeste tijd aan kwijt zult zijn, is het Nemesis-systeem en alles wat daarbij komt kijken. Middle-Earth: Shadow of Mordor kent namelijk een systeem waarin de rangorde van spraakmakende Orks en Uruks terug te vinden is. Deze hiërarchie uit zich in vier lagen, waarbij de eerste drie lagen uit ‘Captains’ bestaan en de bovenste laag ‘Warchiefs’ weergeeft. Het uitschakelen van Warchiefs is je prioriteit. Zij zijn namelijk de grote legeraanvoerders in Shadow of Mordor. Door ze uit te schakelen of door ze met de kracht van Celebrimbor over te nemen, kun je het systeem overnemen. Ook kun je in het brein van Captains kruipen om hen een Warchief te laten aanvallen. Hierdoor kun je Warchiefs aan het roer krijgen die allemaal voor jou aan het werk zijn.
Het Nemesis-systeem blijft ten alle tijden actueel. Wanneer je sterft, zullen er allemaal verschuivingen plaatsvinden en zullen leiders sneuvelen en promoveren. Ook staan er nieuwe leiders op die zich in het systeem voegen. Doordat het spel de namen en het uiterlijk van deze Captains willekeurig genereert, is de kans nihil dat je ooit dezelfde tegenstander tegenkomt. Het interessante is dat de Captains die je bent tegengekomen een ‘band’ met je opbouwen. Wanneer jij of hij is gevlucht van een veldslag, dan zal hij hierop terugkomen wanneer het weer tot een ontmoeting komt. Dit maakt de Captains en Warchiefs levendiger. Overigens is het Nemesis-systeem op de PS3 en Xbox 360 niet zo nadrukkelijk aanwezig als in de versies van de current-gen consoles.
Om er achter te komen wat de zwaktes en sterktes van je tegenstander zijn, kun je informatie vergaren door zogenaamde ‘Worms’. Dit zijn Orks en Uruks die informatie bij zich dragen. Door hen te ondervragen kun je achter de zwaktes en sterktes van Captains en Warchiefs komen, waardoor je een tactiek kunt verzinnen om hen uit te schakelen. De één kan niet tegen pijlen, terwijl de andere er niet vatbaar voor is. De ene rent weg als hij in de buurt van Caragors komt, terwijl de andere er juist meer gemotiveerd van raakt. Het moet gezegd worden dat het geen vereiste is om deze informatie te vergaren, alhoewel het altijd handig is om het voorwerk gedaan te hebben. Het zal je prestaties in een confrontatie alleen maar ten goede komen.
Om steeds meer gevechten tot een goed einde te brengen, kun je Talion constant upgraden. De ranger draagt een zwaard, boog en dolk bij zich die je kunt voorzien van runes. Deze runes krijg je door Captains en Warchiefs te doden en zorgen voor een extraatje. Denk hierbij aan extra schade bij een bepaalde hitstreak of het krijgen van zoveel health bij een stealthkill. Zogenaamde zeldzame Epic Runes zorgen ervoor dat je altijd wel op zoek bent naar die ene verbetering; dat ene extraatje. Daarnaast kun je Talion zelf upgraden waardoor hij meer health en focus (voor het vertragen van de tijd bij boogschieten) kan vergaren, of om extra plek voor runes op je wapens te creëren. Ook vergaar je Ability Points waarmee je vele anderen vaardigheden van Talion van een impuls kunt voorzien. Wat betreft het RPG-element in Shadow of Mordor zit het dan ook wel goed. Het moet gezegd worden dat richting het einde de kwaliteiten van Talion hem wel heel erg veel voordeel opleveren, maar dit is ook enigszins te begrijpen.
Het nabootsen van Mordor moet een hele uitdaging zijn geweest. Mordor is namelijk nagenoeg uitgestorven en veel groen is er niet te vinden. Toch weet Monolith Productions goed werk te verrichten door grafisch een ijzersterke prestatie te leveren. De character models zijn gedetailleerd en ook Mordor zelf ziet er goed uit. Door hoogteverschillen in het verdorde landschap aan te brengen probeert de ontwikkelaar eentonige vlaktes uit te bannen en dit is goed gelukt. Met Troy Baker en Nolan North als voice actors heeft Warner Bros. Interactive ook twee toppers in huis gehaald. Beide acteurs hebben al de nodige toptitels achter hun naam staan en ook in Shadow of Mordor verrichten zij puik werk.
Tot nu toe is het eigenlijk enkel en alleen lofzang geweest over Middle-Earth: Shadow of Mordor, op het verhaal na. Dat komt vooral omdat de game eigenlijk nergens door het ijs zakt. Door de combat en gameplay min of meer succesvol te kopiëren en grafisch een prima prestatie af te leveren, is er op die veelzeggende vlakken weinig op de game aan te merken. De Orks en Uruks hebben wel duidelijk niet het reuk- en zichtvermogen als in bijvoorbeeld de films, want gebukt in een boogje rondom de vijand lopen volstaat al vaak. Daarnaast is het verdomd moeilijk om Captains en Warchiefs te doden zonder het te laten uitdraaien op een massamoord. Dit is soms wel zonde, daar het zo nu en dan stilletjes omleggen van grootse vijanden ook wel eens gewenst is.
Conclusie
Middle-Earth: Shadow of Mordor is een bovengemiddelde game die het universum dat door Tolkien is geschapen deels goed gebruikt. Voor het hoofdverhaal hoef je de game niet aan te schaffen, evenals het spelen van een echte stealthgame, maar voor het afslachten van Orks en Uruks ben je aan het juiste adres. De gameplay is zeer degelijk en grafisch gezien staat het spel zijn mannetje. Er is genoeg te doen in Mordor om je even zoet te houden en het ontworpen Nemesis-systeem is een heel dik pluspunt. Mocht je iets om de fantasiewereld van Tolkien geven, dan is dit een no-brainer.