Als er één game is waardoor ik regelmatig een bushalte of metrostation heb gemist, dan is het wel Plants vs Zombies. De game van PopCap Studios was zo verschrikkelijk verslavend en vermakelijk dat de wereld om mij heen eventjes kon verdwijnen. Toen ik lucht kreeg van de game Riftbound, die veel gelijkenissen toont met de game van Electronic Arts, wist ik dat ik deze tot op de bodem moest uitzoeken. Vandaar dat ik de afgelopen weken op de PC aan de slag ben gegaan met de lane-defense game van Barrel Smash Studios.
Wie druk achter zijn of haar oor aan het krabbelen is om te bedenken wat deze studio nog meer op Steam heeft gelanceerd: stop daar maar mee. Riftbound is namelijk de eerste en enige game die van de ontwikkelaar op Steam te vinden is. We mogen dan ook spreken van een indie-ontwikkelaar: klein team, klein budget. Dat is iets dat deels belangrijk is om in ogenschouw te nemen, want de gigantische productie genaamd Plants vs. Zombies is natuurlijk wel aardig iets om aan te kunnen tippen.
Van de achtertuin naar het bos
Riftbound begint met een korte achtervolging in het bos. Als reiziger word je achterna gezeten door het kwade, ook wel de undead genoemd. Wanneer het verkeerd lijkt af te lopen, verschijnt er een lichtje dat je naar een andere dimensie brengt. Een dimensie die bol staat van de magie. Een grote, magische eik is blij met je komst en ontpopt zich al snel tot jouw leermeester. Hij leert je kennis maken met water elementals: soldaten in jouw defensie die waterbollen spuwen op vijanden die proberen jouw grens te bereiken. Dit klinkt simpel en dat is het ook. Riftbound profileert zichzelf als een easy-to-learn game, die wel in latere stadia genoeg diepgang heeft.
Net als in Plants vs. Zombies is het belangrijk om achterin het veld de productie op gang te helpen. Dit geeft je namelijk de benodigde energie om nieuwe elementals te kopen. De game kent een redelijke dosis aan elementals, die vooral terug te voeren zijn naar water, aarde, wind en vuur. Deze worden bijvoorbeeld nog uitgebreid met ijs en bliksem. Het totaalpakket is niet te vergelijken met het grote aanbod aan planten bij de eerdergenoemde grootmeester van de lane-defense games, wat begrijpelijk maar een tikkeltje jammer is.
Maar er is meer!
Riftbound lost het gebrek aan verschillende elementals op middels spells en upgrades. Spells kun je toepassen tijdens de gevechten. Denk aan het verplaatsen van vijanden met een waterspuit of het oproepen van een rotsformatie om de vijand tijdelijk te vertragen. Barrel Smash Studios is inventief geweest in het creëren van combospells. Een wind elemenal en steen elemental in één laan kunnen namelijk een meteorietenregen vrijspelen die serieuze schade aan je vijanden doet. Dit zorgt ervoor dat je geneigd bent niet van één plant gebruik te maken. Zo slaat de ontwikkelaar twee vliegen in één klap: verdieping met spells en het aanmoedigen van variërende elementals.
Naast de elementals en spells beschik je ook over upgrades. Upgrades kies je per potje en zijn dus niet blijvend. Denk aan bijvoorbeeld upgrades die schade van een bepaalde elemental verhoogt of de energieproductie aanslingert. Doordat je niet investeert in een skill tree waar je punten voor altijd in verdwijnen, zorgt dit er wederom voor dat je per potje bekijkt wat je nodig hebt. Door de aanwezigheid van drie moeilijkheidsgraden is het soms zeker nodig om tactieken uit te proberen. Op het moeilijkste niveau is het soms namelijk wel passen en meten geblazen.
Is er een uitblinkend aspect?
De vraag is natuurlijk of Riftbound echt een goede game is. Er zijn momenteel voornamelijk twee kritiekpunten: variatie in vijanden en het verhaal. In het spel zul je eigenlijk vooral skeletten tegenkomen. De één met een schild, de ander met een boog en sommigen met een helm. Daar komt één keer een baas bij kijken, die wel voor wat variatie zorgt. Je kunt dit zien als een designkeuze, maar het voelde wat kaal aan. Het tweede kritiekpunt is het verhaal. Dit is zo voorspelbaar en oninteressant, dat je het meteen doorklikt. Nu moet gezegd worden dat dit soort spellen zich vaak niet lenen voor diepgaande verhaallijnen, maar het was zeker leuk geweest als Riftbound daar een andere insteek in zou hebben gehad. 
Conclusie
Riftbound is een vermakelijke lane-defense game met de nodige foefjes. Het systeem met spells en upgrades zit goed in elkaar en zorgt ervoor dat je je eigen speelstijl kunt hanteren. Voor de prijs van €20,- heb je een spel dat je meer dan tien uur zal bezighouden en die zowel voor ontspanning als uitdaging kan zorgen. Op het gebied van vijanden en algehele campaign had de game wel wat meer diepgang kunnen gebruiken.