Tientallen jaren geleden waren games veel korter dan dat ze hedendaags zijn. Enerzijds had dit te maken met de beperkte opslagruimte van media zoals cartridges en anderzijds was dit te wijten aan de moeilijkheidsgraad van de games. Games uit de beginperiode van het medium waren feitelijk erg kort, maar door de steile leercurve wisten veel spelers pas na vele uren het einde te bereiken, als ze dit al zagen…
Rise & Shine grijpt terug naar deze tijd, met een tweedimensionale actieplatformer waarin snel denkvermogen en nog snellere reflexen broodnodig zijn om langer dan een minuut te overleven. Gelukkig is sterven geen grote straf voor Rise, onze tienjarige hoofdpersoon, want met de kracht van Shine komt hij telkens weer tot leven.
Because why the hell not
Shine is de naam van een magisch geweer dat niet enkel onsterfelijkheid aan zijn eigenaar verschaft, maar tevens een eigen bewustzijn en stem heeft. Wanneer zijn huidige gebruiker om onverklaarbare redenen toch valt in de oorlog tussen Gamearth en Nexgen, is hij daarom noodgedwongen om samen te werken met de enige vriendelijke levensvorm in de nabije omgeving: de eerder genoemde Rise.
Bewapend met het heilige pistool, dat bijna net zo groot is als hijzelf, gaat Rise op weg naar het paleis van de koning, in de hoop de oorlog tot een einde te brengen. Shine is namelijk meer dan een levend magisch schietijzer. Het is tevens de sleutel voor Gamearths ultieme wapen, waarvan enkel de koning de locatie kent.
Eeeeeeeen daar gaat de vierde muur
Mocht het nog niet duidelijk zijn: Rise & Shine neemt zichzelf niet al te serieus, hetgeen merkbaar is door de hele game heen. Ontwikkelaar Super Awesome Hyper Dimensional Mega Team’s naam doet sterk denken aan de vele delen in de Neptunia-reeks en ook de humor van Rise & Shine ligt hiermee in lijn. Verwacht dus veel referenties naar andere games, evenals een vierde muur die met enige regelmaat gebroken wordt.
Zo geeft Shine bijvoorbeeld commentaar op de luie sterfanimatie van een van de bazen in de game, heeft het eerste level een bord waarop staat ‘Kakariko Village 120 KM’ en heb je een dorp vol bewoners die zich NPC’s noemen. En die luchtige toon kan ik wel waarderen, vooral in een game die op andere momenten het bloed onder mijn nagels vandaan wist te halen.
Dood, dood en alweer dood
Dat Rise & Shine behoorlijk pittig is heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken, immers begon ik er zelfs de recensie mee. Ik maak er dan ook geen geheim van dat ik heel, heel, héél vaak ben gestorven tijdens het spelen van de game. Daar is op zich niets mis mee, daar ik een uitdaging zeer kan waarderen. Te vaak waren het echter niet mijn vaardigheden die tekort schoten.
Het grootste probleem van Rise & Shine zal voor veel mensen de besturing zijn. Je gebruikt de linkertrigger van de Xbox One-controller om je wapen te trekken, de rechter om te vuren, de linkerbumper om je wapenmode te wisselen, de rechterbumper voor het type kogels, de linker analoge stick om te bewegen, terwijl de rechter je laat richten en ondertussen kun je ook nog springen en een dash-techniek gebruiken om vijandelijk vuur te ontwijken. En dit alles in situaties die niet anders beschreven kunnen worden dan een bullet hell.
Gelukkig went de besturing na enige tijd, maar dan steken de andere problemen de kop op. Problemen die je niet zelf kunt oplossen en die niet verdwijnen door oefening. In een game als Rise & Shine, waar elke beweging je fataal kan worden en veel aanvallen je direct doden, moet je karakter namelijk feilloos reageren om zich veilig een weg te banen door de gevaren die de game op je af gooit. Dat gebeurt echter niet.
Op de grond rennend bestuurt Rise zoals je zou verwachten en is er niets te klagen. Eens je de lucht in springt, mist het ventje echter gewicht en voelt hij enigszins zweverig aan, terwijl de dash-techniek dan niet beschikbaar is. Zonde, want juist op die momenten was het handig geweest, vooral gezien het een net iets te lange cooldown heeft om echt nuttig te zijn op de grond.
Net een tekening
Eens je hebt leren omgaan met deze beperkingen, zal je waarschijnlijk in vier á vijf uur het einde van Rise & Shine bereikt hebben. Dat is aan de korte kant, maar het past bij het genre waar de makers naar teruggrijpen. De graphics en de muziek van de game zijn beide van erg hoog niveau en door van Rise & Shine een korte, gestroomlijnde ervaring te maken voorkomt Super Awesome Hyper Dimensional Mega Team dat de game ook maar een seconde in herhaling valt. En dan is er nog de hogere moeilijkheidsgraad die je boven het hoofd hangt…
Conclusie
Rise & Shine is het type game waar het spreekwoord 'kort, maar krachtig' voor is uitgevonden. De game overdondert je direct met een imposante audiovisuele presentatie en behoorlijk pittige moeilijkheidsgraad, waardoor de korte speelduur nauwelijks ertoe doet. De besturing is even wennen en schiet feitelijk tekort, waardoor de game bij vlagen onnodig frustrerend wordt, maar als je daar doorheen kunt bijten of voldoende reservecontrollers hebt, kun je de game van Super Awesome Hyper Dimensional Mega Team met een gerust hart halen.