In het kader van het zevende en tevens het laatste deel van de Saw-reeks, Saw 3D, brengt uitgever Konami ons Saw II: Fresh en Blood, de opvolger van het vorig jaar verschenen SAW. Deze game werd - net als bijna alle Saw-films overigens – nadeloos de grond in geboord. Des te vreemder was dan ook toen in april deze sequel werd aangekondigd. Bij voorbaat leek het namelijk erg onwaarschijnlijk dat alle minpunten uit het origineel weggepoetst konden worden.
Aan het cijfer dat je hier rechtsboven ziet kun je opmaken dat die minpunten ook in Saw II: Fresh and Blood van de partij zijn. Om te beginnen het verhaal, dat redelijk goed begint maar al gauw als een kaartenhuis in elkaar stort. Je kruipt in de huid van Michael Tapp, de zoon van de vermoorde Detective Tapp, die de hoofdrol uit het eerste deel vervulde. Ook jij bent gevangen genomen door Jigsaw, de grote ster van de filmreeks. De enige manier om uit die enge, donkere kamer te ontsnappen is door de dodelijke klem op jouw hoofd te ontgrendelen. In je rechter oogkas bevindt zich een sleutel en ‘gelukkig’ moet je zelf met een mes je oog eruit snijden. De toon lijkt gezet te zijn.
Maar helaas, dit bleek al snel het hoogtepunt te zijn in de gehele game. Naarmate het spel vordert stuit je namelijk niet meer op dergelijke praktijken, maar op doodsaaie puzzels en slecht ontworpen quick-time events. In totaal is SAW II ongeveer een handvol puzzels rijk, die onder andere bestaan uit het combineren van cijfers om gesloten deuren te openen, het verbinden van lichtjes die de stroom aanzetten en het verschuiven van objecten om toegang tot nieuwe gebieden te krijgen. Van een Saw-game verwachten we toch iets meer spanning en sensatie.
Hetzelfde valt te zeggen over het gevechtsysteem. In plaats van het systeem van deel één uit te diepen brengt ontwikkelaar Zombie in dit systeem irritante quick-time events, waardoor je nul komma nul controle over je personage krijgt. Dat was nodig omdat de hoofdpersoon sowieso al extreem houterig overkomt en je daardoor niet echt een band kunt opbouwen. De enige scénes waarbij je enige empathie begint te krijgen zijn de stukken waarbij je personages moet bevrijden danwel aan hun lot moet overlaten. Deze keuzes zijn van redelijk grote invloed op het spelverloop, wat, tesamen met de voice acting van Jigsaw, de enige pluspunt van SAW II is. Grafisch is het immers belabberd en de ontbrekende achtergrondmuziek doet de sfeer weinig ten goede.
Conclusie
Een kort stuk zoals je kunt zien, maar meer woorden willen we er niet over vuil maken: Saw II: Fresh and Blood is misschien wel het slechtste spel van 2010. Ironisch genoeg doet het spel de filmserie wel eer aan, daar de meeste films van ongeveer dezelfde kwaliteit zijn. Een nietszeggend verhaal, een sfeerloos geheel, slaapverwekkende en irritante stukken: het lijkt alsof we in de film spelen.