Ondanks verwoede pogingen van de uitgever, wordt Nintendo nog altijd geassocieerd met videogames voor kinderen. Nu helpt het natuurlijk niet dat de boegbeelden van het bedrijf Mario, Link en Pikachu zijn, maar dit imago is voornamelijk te danken aan de terughoudendheid van de Japanse gigant als het aankomt op games met volwassen content. Langzaam maar zeker is het daar echter op terug aan het komen. En zo kan het gebeuren dat games als Bayonetta, The Binding of Isaac, Agony en Senran Kagura: Reflexions naar de Nintendo Switch komen.
Trouwe lezers van onze site weten allicht al dat ik persoonlijk een haat-liefde verhouding heb met de Senran Kagura-serie van Marvelous. Ik hou van de kleurrijke karakters en de grafische stijl, maar kan de vulgariteit van de serie maar moeilijk verdragen (zoals je dus wel kon raden, zijn sommige beelden in dit artikel NSFW). En dat is jammer, want ontwikkelaar Tamsoft heeft meermaals bewezen dat ze best een geinig spelletje kunnen maken, zonder dat ze op tetten ter grootte van uiers hoeven te vertrouwen. Die boodschap had het team achter Reflexions echter niet ontvangen.
Handjes vasthouden
Wanneer het spel begint staan we oog in oog met Asuka, de hoofdpersoon van de Senran Kagura-serie en het meisje dat op nagenoeg al het bronmateriaal staat in haar kenmerkende ‘’ninja-outfit’’. Ditmaal staat ze echter niet met de kunai in de aanslag klaar om een missie te voltooien. In plaats daarvan staat ze na schooltijd al blozend uit het raam van een leeg klaslokaal te staren, wachtend tot jij arriveert.
Zoals je kon verwachten eindigt dit gesprek in een nogal klungelige uiting van haar gevoelens richting jou als speler. Gelukkig ben jij echter meer dan in staat om deze gevoelens te beantwoorden op de enige logische manier: het krampachtig masseren van haar handen!?
1, 2, 3, 1, 2, 3
Met respectievelijk de linker- en rechter-JoyCon’s selecteer je delen van Asuka’s handen, waar je met een druk op de knop begint te masseren in de hoop haar sweet spot te vinden. Ondertussen trillen de JoyCons ritmisch in jouw handen, hetgeen haar alsmaar snellere hartslag moet simuleren. Handmassages zijn namelijk, schijnbaar, erg opwindend en doen haar gedachten afdwalen naar wat uitgebreidere fysieke ontspanningssessies in allerlei scenario’s.
Ik zeg dan wel dat de scenario’s verschillen, maar feitelijk is de enige verandering esthetisch in aard. Asuka draagt een ander pakje en soms ben je in een andere locatie, maar verder komt het altijd op hetzelfde neer: ze wilt een massage van je. Maar ditmaal geen handmassage.
In plaats daarvan streel, knijp en sla je op plekken van haar lichaam, zoals haar middenrif, dijen, armen en natuurlijk de twee monsterlijke melkmachines die haar rug ongetwijfeld kwellen, in de hoop zo verschillende reacties uit te lokken. Dit laat op zijn beurt een onzichtbare meter vollopen, die je laat overgaan naar het derde soort massage.
Van deze ‘’speciale’’ massage zijn verschillende varianten, welke je al spelend ontgrendeld, maar ze hebben allen een ding met elkaar gemeen. En dat is dat ze gevaarlijk dicht bij de tiener haar intieme zone komen en heel sterk insinueren dat er meer gebeurt dan enkel masseren. Zelfs de nieuwe Nintendo zou een rechttoe-rechtaan pornosimulator niet toestaan op diens console, maar een metaforische benadering ervan lijkt a-okay te zijn.
En dan de rest van de content
Het doel van deze drie massagevormen, die elkaar in een loep afwisselen, is om een emotionele connectie te maken met Asuka. Afhankelijk van welke massages je in haar erotische fantasieën uitvoert kun je verschillende eindes krijgen, welke je per stuk hooguit een half uur kosten. Zo kon het dan ook gebeuren dat ik de belangrijkste content na amper twee uur al gezien had.
Je kunt dan nog verder gamen om nieuwe voorwerpen vrij te spelen, om hiermee Asuka’s uiterlijk naar smaak te finetunen, of in andere modes duiken waarin je haar bijvoorbeeld kunt laten modeleren, maar deze zijn weinig meer dan gimmicks voor fetisjisten en bevestigen maar weer eens dat Tamsoft vrouwen als weinig meer ziet dan lustobjecten. En dat is een uiterst onsmakelijke manier om seksualiteit in videogames te benaderen. Bah.
Conclusie
Senran Kagura: Reflexions recenseren als een game voelt raar. Het spel heeft namelijk amper gameplay. En hoewel ik dat gewend bent van de visual novels die ik met regelmaat onder handen neem, heeft ook maar weinig anders dan mooie graphics. De ‘’massages’’ zijn duidelijk niets anders dan een excuus om je fysiek te laten zijn met de dames, zonder dat alle alarmbellen gaan rinkelen bij Nintendo, en bieden totaal geen vermaak of uitdaging. Het is alsof je Warioware speelt, maar dan met slechts drie matige minigames die je twee uur zoet moeten houden.