Session is een skateboard simulator pur sang. Hij is gemaakt door skaters voor hun eigen doelgroep en dat is op zichzelf een vrij uniek concept. Hoewel in het verleden skateboard games vrij populair zijn geweest, waren deze vooral bezig om de speler te entertainen. Als je in de befaamde Tony Hawk-serie een beetje handig was met de halfpipe, kon je al gauw sprongen maken van meer dan vier meter hoog met tricks die fysiek onmogelijk waren. In Session zal dit niet zo snel tot een goed einde komen. Je mag al blij zijn als je een halve meter in de lucht komt.
Skateboarden zoals vroeger
Wanneer je de game opstart krijg je een titel te zien en staat er iemand op een pleintje met een skateboard. Je drukt op een knop en zit meteen midden in New York, waar je een flinke map hebt om lekker mee te experimenteren. Je kunt ook je vermaken in Philadelphia en San Francisco. De game probeert je een gevoel te geven van hoe het moet zijn geweest in de jaren 90, toen skateboarden in zijn kinderschoenen stond. Tegenwoordig is het zelfs een Olympische discipline, maar toen was het nog niet eens een echte sport te noemen, dus er was geen jury die jou vertelt of iets goed is en dat je punten kreeg. Dit betekent dat je heel veel vrijheid hebt. Jij beslist wat je goed vindt en wat je wilt doen en niemand anders. Er zijn ook wel een paar kleine skateparkjes, maar die worden ook echt gepresenteerd als een lading met de hand gemaakte schansen en hekjes en wat dan niet al. Het is niet te vergelijken met de skateparken van nu.
De game ziet er grafisch niet onredelijk uit, maar het is ook geen vuurwerk. De ontwikkelaars hebben ook hun uiterste best gedaan om het vooral niet op vuurwerk te laten lijken en dat is het charmante ervan. Je bent gewoon iemand met een skateboard in een stad. Deze ligt aan jouw voeten en is klaar voor jou. Hier en daar staan er wat medeskaters die je opdrachten geven, zodat je niet helemaal aan je lot wordt overgelaten, hoewel het niet echt heel functioneel was. Het probleem is wel dat skateboarders hun volledig eigen taaltje hebben en dat het niet altijd begrijpelijk is wat ze vertellen als ze iets uitleggen. Ga naar goofy of regular, doe een BS nose flip; ik heb geen idee wat dat is. Dan zul je dit eerst moeten uitvinden voor je verder kan en dat is één keer hartstikke leuk, maar na een middag het internet afstruinen om te zien wat er in de game wordt bedoeld, wordt het wel echt vervelend. Ik had liever hier een wat betere uitleg over gezien in de game zelf. Dat dit niet gedaan is voelt meer als luiheid, dan dat het werkelijk een functie heeft.
Een goede besturing maakt nog geen goede game
De grootste troef van de game is de besturing en die is bijzonder als effectief. De game moet gespeeld worden op een controller met twee joysticks: de linker is voor de linkervoet en de rechter is voor, je raadt het al, de rechtervoet. Je bestuurt in de game eigenlijk steeds je voeten. Een Ollie maak je door op je achterste voet te leunen (stick omlaag) en daarna te duwen met je voorste voet op het board. Time je dit goed, dan veert de skateboard omhoog. Wanneer je dit wilt doen met de linkervoet achterop het board, dan druk je de linkerjoystick naar beneden en doe je alles precies omgekeerd. Dit is redelijk nauwkeurig met hoe een Ollie in het echt wordt uitgevoerd.
Skateboarden is nog iets. Iets dat niet zomaar op te vangen is door één persoon. Als ik nu door Zoetermeer loop en ik loop daar langs één van de weinige skateparkjes die deze grootste betonblok van Nederland heeft, dan zie ik altijd wel groepjes jongeren die met elkaar skaten. Ik zie er nooit iemand alleen, altijd zijn ze met elkaar en leren ze van elkaar. Het sociale element is enorm belangrijk in deze tak van sport. Vrienden skaten met elkaar en hebben plezier. Ik betwijfel of de groten der aarde in deze sport ooit zover waren gekomen, als het sociale element ontbrak. Als ze helemaal alleen door de straten van New York, Philadelphia of San Francisco aan hun image aan het poetsen waren, denk ik dat het snel voorbij was met de pret. Het is zo essentieel, dat het aanvoelt als een gigantisch kabaal dat multiplayer ontbreekt in deze game.
De ontwikkelaars hebben aangegeven dat er nog updates zullen komen waarin multiplayer wordt toegevoegd, maar op het moment van schrijven ontbreekt ieder spoor van deze optie en dat is een vrij grote misser. Iedere keer als ik door de Amerikaanse straten raas met mijn board, voel ik mij eenzaam. Ik denk niet dat dit een gevoel is, wat een skateboard simulator uit moet dragen.
Conclusie:
Session: Skate Sim is een zeer degelijke skateboard simulator. Door de besturing moeilijk te houden en de leercurve extreem hoog te houden, is het iedere keer weer een uitdaging om iets leuks te doen. Het probleem is echter wel dat tijdens de quests die je krijgt er nauwelijks uitleg gegeven wordt. Daartegenover staat dat je niet wordt afgeleid door punten die je krijgt voor de tricks die je maakt. Ook zul je flink moeten oefenen om de complexe besturing onder de knie te krijgen. Het ontbreken van multiplayer heeft als resultaat dat deze game voor een beperkte tijd leuk blijft, daarna komt toch echt het moment dat je je eenzaam gaat voelen in een veel te grote en lege stad.