Dat ik erotische videogames recenseer, geeft het waarschijnlijk wel weg, maar ik ben niet bepaald vies van videogames vol vrouwelijk schoon. Net zoals elk ander onderdeel van een spel moet het echter wel een doel dienen. De Genkai Tokki-serie was hier altijd wisselvallig in, dus besloot ik eens zelf in het diepe te duiken met de release van het vierde deel in het Westen.
Die game kennen we hier als Seven Pirates H en wordt uitgegeven door eastasiasoft, een uitgever waarvan we eerder al onder andere Trigger Witch, Beat Souls en Ghost Blade HD recenseerden. In tegenstelling tot die titels wordt Seven Pirates H echter in de markt gezet als een titel in het goedkopere premium-segment, in plaats van de budgetprijzen van € 10,- tot € 15,- die we doorgaans associëren met deze uitgever. En alleen daarom al valt die op.
Boobylicious
Waar de game echt mee in het oog springt, ontdek je echter al na een minuut of vijf, wanneer een vrouwelijke piraat genaamd Parute oog in oog komt te staan met een monster genaamd Otton. Dat hij roze is, is namelijk niet het bijzonderste. Dat hij praat, is niet het bijzonderste. Dat hij een bikinitopje als ooglapje gebruikt is zelfs niet het bijzonderste! Wat Otton speciaal maakt, is dat hij anderen kan versterken door hun borsten te vullen met kracht…op de een of andere manier.
Wat volgt op dit totaal niet subtiele excuus, is een schaars geklede Parute wiens boezem wordt getoond op mijn scherm. Door verschillende bewegingen het touchscreen van mijn Switch te maken, kan ik haar bescheiden borsten trainen op zes fronten, welke vervolgens invloed hebben op haar meer traditionele stats als HP en attack. Je ziet ze hierbij letterlijk groter worden, met een A-cup die na een half uur spelen al was uitgegroeid tot een E-cup.
Breastacular
Dat de ontwikkelaars achter Seven Pirates H houden van een mooi stel jetsers moge dus duidelijk zijn, maar ik had na de intro nog hoop dat de machtige meloenen van mijn meiden bedoeld waren als een soort beloningsmechaniek in een verder meer traditionele RPG. Helaas werd ook die hoop snel de kop ingedrukt, toen mijn eerste paar vijanden een harige bal, een scrotum met ogen en een banaan met lippenstift bleken.
Het probleem van subtiliteit daargelaten, is Seven Pirates H verder een vrij rechttoe rechtaan JRPG. Je vecht van een party van vier tegen maximaal vier tegenstanders, waarbij snelheid de volgorde bepaald. Je hebt statuseffecten, zwaktes en sterktes en een super mode die je kunt inzetten als je genoeg MP verzameld. Dat de power boost voortvloeit uit het feit dat de dames geil worden, negeren we voor het gemak maar weer even.
Shammery
Als we dat volhouden en Seven Pirates H gewoon zien voor wat het is, dan valt op dat het eigenlijk maar weinig op de kous heeft. Er zijn acht dungeons, maar ze zijn gezamenlijk nog kleiner dan één dungeon in de meeste andere genregenoten. Grafisch is het weinig indrukwekkend, wat nog vergeeflijk is gezien het origineel een Vita-spel was, maar dat kan niet verklaren waarom men zich er ook op andere fronten makkelijk vanaf heeft gemaakt. Hierbij denk ik aan het opnieuw gebruiken van vijanden met een ander kleurtje, het tot wel drie keer toe herhalen van dezelfde baas en met name de schamele lengte van zes uur. Tieten of niet, daar ga je geen € 40,- voor betalen.
Conclusie
Seven Pirates H is het levende bewijs dat een schoon stel stootkussens niet de magische oplossing is voor elk probleem. Want zelfs zeven paar prammen kunnen niet verhullen dat Seven Pirates H een basale RPG met een korte adem is, die niets te zoeken heeft in een prijsklasse waar het opbokst tegen releases van bijvoorbeeld NIS en Spike Chunsoft. Als je echt melig wil doen kan je het oppikken, maar ik zou een Let’s Play van het eerste uur aanbevelen. Waarschijnlijk is de lol voor het eind van die video al vanaf.