Als er een genre is waar ik gemixte gevoelens bij heb, dan is het wel de shooter. Battlefield, Call of Duty, Fortnite en Valorant zijn titels waar je me niet gelukkig mee maakt, zelfs als je kijkt naar puur een singleplayer-component indien aanwezig. Tegelijkertijd heb ik me enorm vermaakt met spellen als Halo, Turok, Bright Memory en DOOM. Het is echter lang geleden dat ik me zo goed vermaakt heb als met Shadow Warrior 3: Definitive Edition.
Bij de term Definitive Edition, denken velen van ons aan dingen als de vele Gold Editions, Game of the Year Editions en Complete Editions die rondzwerven. Edities die de basis game combineren met (een deel van) de later verschenen DLC als een soort pretpakket voor zij die pas later met de titel bekend zijn geworden. Dat is niet wat dit is. Dit is een re-release van Shadow Warrior 3 voor de nieuwe generatie consoles, waarmee native support voor 4K en 60FPS modes worden toegevoegd voor PS5 en Xbox Series, evenals New Game+, Survival Mode, Hardcore Difficulty en Hero Mode voor alle versies. Het beste van alles is echter dat deze upgrade 100% gratis is voor eenieder die de originele versie al had.

Dat was het eerste pluspunt, maar nu de keerzijde
Voor alle andere mensen is Shadow Warrior 3: Definitive Edition een first-person shooter van het boomer-soort, gecombineerd een sassy hoofdpersoon in de stijl van Duke Nukem. Het is ongegeneerd campy, extreem gewelddadig en bloederig, en tot aan de nok toe gevuld met slechte one liners. Het is minder dan zes uur lang, terwijl je er vier tientjes voor mag neerleggen, al kan dit wel worden opgerekt als je met de nieuwe modi stoeit. Maar meer dan dat is het gewoon ontzettend leuk om te spelen.
Na de gebeurtenissen van Shadow Warrior 2, is narcistische ex-ninja Lo Wang zichzelf compleet verloren. Een immens grote draak houdt de wereld in zijn greep en de katana zwaaiende ‘’held’’ heeft aan de lijve ondervonden geen kans tegen hem te hebben. Een tragische dood lijkt dan ook slechts een kwestie van tijd, tót een oude bekende langskomt met een plan.

Niet te diep over nadenken
Wie bekend is met Shadow Warrior of zelfs maar de recensie tot nu toe heeft gelezen, zal niet verrast zijn dat dit plan in de praktijk neerkomt komt op het spuwen van een hoop projectielen en grof taalgebruik. In elf levels verzamelt Wang een handjevol wapens waar je u tegen zegt, zoals een geweer dat zaagbladen schiet en een shotgun met full auto upgrade. Dit heb je ook wel nodig om de hordes en hordes demonen die je pad blokkeren het hoofd te bieden. Lo Wang is echter niet onbekend met deze monsters en weet dus prima hoe ze aan te pakken. Zijn arsenaal wordt daarom gecomplementeerd door een katana die zo scherp is dat die zwakkere vijanden met gemak door midden klieft, brute finishers en parkoer waar Frey Holland nog een puntje aan kan zuigen. De finishers leveren je in veel gevallen bovendien ook nog een tijdelijk wapen op dat je steelt van de vijand en welke toepasselijk genoeg gore weapons worden genoemd. Het is echter het parkoer waar ik het even over wil hebben.
In mijn recensie van DOOM: Eternal zei ik dat ‘’platformen in first-person immers nog nooit écht lekker heeft gewerkt’’. Mijn excuses daarvoor. Voor dit deel had ik nog nooit gestoeid met Shadow Warrior en als 3 enige indicatie is voor hoe de voorgangers zijn, heeft Flying Wild Hog allang laten zien hoe het wel moet. Zowel in combat als daarbuiten is het een waar genot om als Lo Wang van muur naar muur te springen, je grappling hook te gebruiken om enorme ravijnen te overbruggen en vallende setpieces te ontwijken. Het voelt stoer om te doen, oogt gelikt en omdat het pad altijd duidelijk is aangegeven, voelde ik niet de frustratie die ik wel ervaarde bij id’s titel. Sterker nog, en ik weet dat ik me hiermee niet geliefd ga maken, als we puur kijken naar de fun factor heb ik meer genoten van SW3 dan van Eternal.

En het nieuwe?
Dit maakt me echter niet blind voor de tekortkomingen van de titel. De visuele upgrade is noemenswaardig, maar je hoeft geen kwaliteit te verwachten die je gewend bent van grotere AAA-titels. Bovendien doen de nieuwe modi maar weinig om de levensduur van dit spel op te rekken. En die heeft gewoon een te korte adem om het prijskaartje te verantwoorden. Mijn advies is daarom om de game zeker te komen, maar wel pas in de sale.
Conclusie:
Als een gratis upgrade is Shadow Warrior 3: Definitive Edition een leuk excuus voor wie nogmaals keet wil trappen met Lo Wang. Als een volledige aankoop is het een verdomd vermakelijke shooter met slechte humor en toffe wapens, maar een slechte prijs kwaliteit-verhouding. Mijn advies is daarom wachten op een sale.
0 reacties op "Shadow Warrior 3: Definitive Edition"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier