Als iemand die graag games van Japanse afkomst speelt, heb ik het niet altijd gemakkelijk hier in Europa. Een Final Fantasy of Kingdom Hearts vind je nog wel bij de lokale gameboer, maar voor de wat meer niche games ben je toch vaak aangewezen op specialistische winkels, wat zich ook reflecteert in de prijs. En zelfs dan is het nog maar de vraag of je de game vindt die je zoekt. Zo ben ik lang op zoek geweest naar Shin Megami Tensei: Devil Survivor voor de Nintendo DS, zonder succes. Maar Shin Megami Tensei: Devil Survivor – Overclocked voor de 3DS is nóg beter, en laat ik die nu kunnen recenseren.
Laat me hier wel gelijk een kanttekening plaatsen. Devil Survivor – Overclocked is namelijk nauwelijks meer dan een port van de originele game. De graphics zijn iets verbetert en het 3D-effect wordt zelden gebruikt. Voor de fans is wel wat extra content en voice acting toegevoegd, maar dit verantwoordt niet gelijk een tweede aanschaf.
Met dat in het achterhoofd start ik game op en ontmoet ik Atsuro, Yuzu en MC (main character met je eigen naam). Het olijke trio geniet met volle teugen van hun zomervakantie en vertoeft daarom in het winkelcentrum in Tokyo, waar ze hebben afgesproken met MC’s neef: Naoya.
Op het laatste moment zegt Naoya echter af, waarbij hij een drietal handhelds geeft aan de kinderen. De computers lijken echter niet op de reguliere modellen en zijn bovendien afgeschermd. Atsuro, Naoya’s protegé, ziet het dan ook als een test en gaat gelijk aan de slag om de beveiliging te kraken. Op dat moment breekt de hel (letterlijk) los.
Uit de gekraakte zakcomputers rijst een drietal demonen op. Demonen die ze moeten verslaan, aldus de instructies op de computers. In het nauw gedreven besluiten ze, bij gebrek aan een alternatief, de aanval in te zetten, waarna de ze monsters verslaan. En wat blijkt? De monsters die ze zojuist verslagen hebben, hebben een contract met ze gesloten en zullen aan hun zijde strijden.
Al gauw blijkt dat ze in een soort oorlog terecht zijn gekomen, waarbij de computers, die steeds maar weer nieuwe functies vrijgeven, een sleutelrol spelen en op de een of andere manier verbonden zijn met de mysterieuze Shomonkai. Alsof dat nog niet erg genoeg is, verschijnen er geheimzinnige klokjes boven hun hoofd welke, volgens een e-mail die ze ontvangen, aangeeft hoe lang ze nog te leven hebben.
Om te voorkomen dat de klok gelijk krijgt, krijgen de onwaarschijnlijke helden de kans om hun lot te veranderen. Elke dag om stipt half negen ontvangen ze de LaPlace Mail, welke sleutelgebeurtenissen van de komende 24 uur beschrijft. Deze gebeurtenissen zijn voorspellingen, gebaseerd op waarschijnlijkheid, en staan daarom niet in steen gebeiteld. Wegrennen is echter geen optie, want de Japanse regering heeft het gehele gebied afgesloten om de monsters (en mensen) binnen te houden. Je enige hoop is dan ook het dwarsbomen van de voorspellingen zodat je weer een morgen hebt om naar toe te leven.
Daar er demonen betrokken zijn, kun je er van uit gaan dat conflicten niet door middel van diplomatie worden opgelost. Een groot deel van de game breng je dan ook vechtend door. In de praktijk vertaalt zich dat naar een SRPG, waarbij je karakters beurtelings over een grid beweegt. Elk karakter heeft zijn eigen bereik, wat ook geldt voor aanvallen. Om je vijanden te vellen dien je dus ook dichtbij te komen, waardoor je tevens in hun vuurlinie beland.
De sleutel om een gevecht door te komen ligt dan ook in het tactisch positioneren van je karakters, waarbij je rekening houdt met hun skills en die van de demonen in hun team. Deze skills verkrijg je als mens zijnde door die van een monster te ‘’kraken’’ en vervolgens middels je COMP toe te wijzen.
Demonen leren uit zichzelf skills op vastgestelde levels, maar kunnen er extra leren door middel van fusie. Fusie is het combineren van twee demonen in een sterker exemplaar, waarbij het resultaat vast ligt en bepaalde skills kunnen worden overdragen mits de criteria goed zijn. Zo kun je de ultieme vechtersbaas voor jou strategie creëren. Het materiaal voor de fusie schaf je aan op de demon veiling, waar demonen zichzelf aanbieden.
Mocht je dit teveel gedoe vinden, wees dan gerust dat er alternatieven zijn. Tijdens het vechten loopt per team een balkje vol. Eens deze gevuld is, kun je een gekraakte skill toewijzen aan een demon, waardoor je niet per se aangewezen bent op fusie. Toch is het wel aan te raden.
Want hoewel het mogelijk is de game zonder fusie uit te spelen, maak je het jezelf daarmee stukken lastiger. De moeilijkheidsgraad van de game stijgt gestaag en de game biedt je altijd net de handvaten om je er doorheen te slaan. Het eigenwijs gebruiken van de monsters die je leuk vind zal je dus in een nadelige positie plaatsen, iets wat je voornamelijk in boss fights zal opbreken. Dus tenzij je uitkijkt na tientallen keren hetzelfde gevecht opnieuw doen om je ‘’zwakkere’’ monsters op een hoog genoeg level te houden is fusie toch de oplossing.
Overigens is er niets dat je tegenhoudt om beide opties te verkennen. Shin Megami Tensei: Devil Survivor – Overclocked kent meerdere scenario’s en vertakkende verhaallijnen en is daarmee uitermate geschikt om meerdere keren door te spelen. Hou daarmee rekening met ongeveer vijftig uur per sessie en voorlopig hoef je je niet te vervelen.
Hierbij ga ik er wel van uit dat je als speler zijnde de tijd neemt om de kwalitatief hoogstaande Engelse voice acting ook aan te horen, en niet als een gek door de gesprekken heen te drukken. De Shin Megami Tensei-games hebben het altijd in de eerste plaats van hun verhalende aspect moeten hebben, en de Devil Survivor-tak is niet anders. De scherp geschreven dialogen en de diepgang van de belangrijke karakters zorgen ervoor dat je telkens wilt blijven spelen, ook als de game je een dikke middelvinger in de vorm van een schijnbaar onverslaanbare eindbaas geeft. Maar wanneer je die dan eindelijk verslaat, ben je letterlijk een Devil Survivor.
Conclusie
Met Devil Survivor – Overclocked laat Atlus wederom zien dat hun Shin Megami Tensei-serie met recht thuis hoort aan de top van de JRPG’s. Uitstekende Engelse voice acting begeleiden een boeiend en diepgaand verhaal dat bovendien door meerdere eindes voldoende replaywaarde biedt. Tel daarbij een begrijpelijk en doeltreffend gevechtssysteem op die de kenmerkende elementen van de Shin Megami Tensei perfect begeleid en dan toont Devil Survivor dat het een remake dik verdient heeft.