“We all live in a yellow submarine”, zo zong men al zo’n 50 jaar geleden. In Silent Hunter 5: Battle of the Atlantic zal dit niet veel anders zijn, op de camouflagekwaliteiten van de onderzeeërs na dan. De Silent Hunter-reeks staat immers al jarenlang bekend als dé voorloper op het gebied van simulaties voor onderzeeërs. Dit vijfde deel heeft gezorgd voor enkele ingrijpende veranderingen, maar kent helaas ook enkele vervelende tekortkomingen. Laten we eens een duik nemen in de wereld van de onderzeeërsimulators.
Na een kort uitstapje richting de Pacific in het voorgaande deel kunnen we nu weer duiken in de vertrouwde Atlantische oceaan. We bevinden ons in het jaar 1942, het keerpunt in de Tweede Wereldoorlog, als Silent Hunter 5: Battle of the Atlantic begint. De campaign zal je spelen aan Duitse zijde, dus we mogen lekker de oceaan onveilig maken met U-boten. Uiteraard zal voordat het echte verhaal zich ontvouwd een uitgebreide tutorial aan de orde komen, gezien het feit dat een duikboot besturen niet één van de gemakkelijkste dingen is. Na deze les ondernomen te hebben, word je het diepe in gegooid (wat in deze game vrij letterlijk opgevat mag worden) om vele schepen van het Britse leger kennis te laten maken met de oceaanbodem. Maar ook vliegtuigen zullen in verschillende missies doelwitten zijn. De missies kloppen over het algemeen met de daadwerkelijke gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog, iets wat de echte kenner waarschijnlijk wel kan waarderen.
Een radicale verandering met de voorgaande delen is het feit dat je nu ook daadwerkelijk in je onderzeeër rond kan lopen vanuit een eerstepersoons gezichtspunt. Je hebt de mogelijkheid om de nauwe gangetjes van je vaartuig te verkennen. Je kunt als kapitein overal in de onderzeeër vertoeven en ook een praatje maken met je collega’s. Helaas blijft dit beperkt tot enkele simpele zinnen en komt het niet echt realistisch over. Ook lopen je bemanningsleden vaak in de weg, mede dankzij de zeer nauwe doorgangen. Al met al een aardig idee om de game wat levendiger te maken, maar het heeft helaas niet zo uitgepakt als de bedoeling is.
Wat beter werkt het systeem van skillpoints. Voor elke succesvol neergehaalde boot of vliegtuig krijg je een bepaald aantal punten, welke je dan kunt besteden aan upgrades. Deze kunnen variëren van het trainen van de bemanning zodat ze beter hun taken uitvoeren tot een betere duiksnelheid. Belangrijk is om je punten goed te verdelen, zodat je te allen tijde goed kunt reageren op de vijandelijke eenheden. Wanneer deze je opmerken kun je maar beter een snelle duiksnelheid hebben, of je wordt zelf richting zeebodem geschoten. Doordat je steeds bezig bent met upgraden, ben je gemotiveerd om verder te gaan met de game en blijft het duiken voor langere tijd interessant. Maar wel is belangrijk te weten dat de game niet veel verder gaat dan het neerhalen van wat bootjes en vliegtuigen. We hebben immers te maken met een simulator en niet met een diehard actiegame.
Iets wat vervelend blijft aan Ubisoft-games is de eeuwige DRM-beveiliging. Je moet te allen tijde aan het servernetwerk van de Franse uitgever gekoppeld zijn om de game te kunnen spelen. Vaak is het zo dat de servers niet goed werken om onduidelijke redenen, mogelijk door overbelasting. Dat je hier zelfs tijdens de singleplayer online moet zijn kan daarom nogal eens verveld zijn. De servers zijn dus niet alleen voor de multiplayer van Silent Hunter 5, welke bestaat uit het spelen van enkele historische misseis met een viertal spelers.
Conclusie
Silent Hunter 5: Battle of the Atlantic is nog altijd de referentie in het genre der onderzeesimulaties. Maar dit is meer omdat een beter alternatief niet aanwezig is, want de game kent ook enkele duidelijke gebreken. Hierbij zijn voornamelijk de hoge moeilijkheidsgraad, de kapotte Ubisoft-servers en de onjuist uitgewerkte 3D-onderzeeër in de onderzeeër belangrijke factoren.De toevoeging van een diepgaand upgradesysteem houdt het spelen van de vele historische missies echter boeiend en zorgt ervoor dat de game interessant blijft. Wel is het belangrijk te weten dat je niet vies moet zijn van simulatiegames om Silent Hunter 5 te kunnen waarderen.