Het is 10.000 B.SSA (Before Skylanders: Spyro’s Adventure). Er is nog geen spoor van de snode plannetjes van Kaos en Skylands gaat gebukt onder het terreur van de Arkeyans en hun gigantische robots. Het is de opkomst van de eerste Skylanders. Ninjini der magie, Hothead van de vlammen, Bouncer van de machines, Tree Rex van het leven, Crusher des aardes, Swarm van de lucht, Thumpback van de zee en Eye-Brawl der doden. Zij zijn de Giants, en dit is hun verhaal.
Nadat de Giants ten strijde trokken tegen de Arkeyans en de heerser met zijn Iron Fist Of Arkus, verdwenen de Giants. De nasleep van het gevecht versteende de helden en transporteerde ze naar de aarde. Hier werden ze onder een machine gelegd en met honderden tegelijk gefabriceerd. Ik ga niet in op de nieuwe Skylanders en hoe ze met elkaar in verhouding staan, hiervoor verwijs ik je naar de recensie van de 3DS-versie die dit uitvoerig behandelt. Met die melding wil ik even vooruit kijken, zo’n 10.000 jaar.
Na het einde van Skylanders: Spyro’s Adventure werd Kaos een koekje van eigen deeg gegeven. Deze keer werd hij versteend en richting onze grote blauwe knikker gestuurd, maar niet voor lang. Al gauw slijt de magie en gebruikt Kaos een van de Portal Of Power in de winkel om terug te keren naar Skylands, waar hij pardoes op een antieke Arkeyaanse gevechtsrobot stuit. Wanneer deze nog actief blijkt te zijn, bundelt hij zijn kracht met Kaos en gaan ze op jacht naar de Iron Fist Of Arkus om het robotleger nieuw leven in te blazen.
Met deze nieuwe dreiging is het maar goed dat jij ‘’toevallig’’ op de Giants gestuit bent en via je magische Portal Of Power de helden uit legendes tot leven brengt. Zo begint een nieuw avontuur met de figurines die je terug vindt in de meeste huishoudens met kinderen.
Met een woord als Giants in de titel zou je een bigger is better filosofie verwachten, maar Skylanders Giants houdt het eigenlijk verrassend bescheiden. Zoals in het vorige deel werk je vanuit een HUB. Gaandeweg groeit je HUB, deze keer Flynn’s nieuwe schip, uit tot een centraal station voor alles wat Skylanders-gerelateerd is.
Zo is er weer een fee om je Skylanders van upgrades te voorzien, kun je je stats opkrikken met de uitdagingen van Cali en winkelen in de shop van Artic. Natuurlijk zijn dit randzaken, want voor het leeuwendeel van de game ben je bezig om je een weg te banen door redelijk lineaire levels.
Deze levels liggen als vanouds bezaaid met loot en bevatten de nodige geheime paden die enkel voor de juiste Skylanders openen. En dus wordt het weer sparen geblazen om alle hoedjes, soul gems en schatkisten te vinden. Natuurlijk moeten ook weer stapels vijanden ruim baan maken voor de toenemend destructieve kracht van je figurines.
Als ik nu heel negatief overkom, is dat absoluut niet zo bedoeld. Skylanders: Giants is zeker een redelijke game, maar hij stelt gewoon teleur. De eerste Skylanders was revolutionair en bood bovendien nog zoveel potentie voor verbetering. Het is dan ook zonde om te zien hoe weinig er gedaan is om deze potentie boven te halen in plaats hetzelfde te doen als Spyro’s Adventure in andere omgevingen. Je doet namelijk echt iets verkeerd als de hoogtepunten van je campaign een zingende drill en een vliegende alwetende octopus zijn.
Natuurlijk zijn er nieuwe dingen, maar voor een paar arena’s en een minigame genaamd Skystones zal niemand naar de winkel rennen. Dat gezegd moet ik daar nog even heen, ik mis nog wat Skylanders voor mijn collectie.
Conclusie
Wie Spyro’s Adventure gespeeld heeft weet precies wat hem te wachten staat in Giants. Op een paar kleine toevoegingen en nieuwe omgevingen en figurines na blijkt de kern van de game namelijk vrijwel ongewijzigd. Ik bleef dan persoonlijk ook beetje zitten met het gevoel dat ik niet echt een nieuw deel gespeeld had, een gigantische domper. Des ondanks blijft Skylanders een behoorlijk vermakelijke, maar ietwat simpele Dungeon Crawler die met name bij kinderen weer een hit zal zijn.